Είμαι ένας εραστής του ραδιοφώνου, ένας ταξιδιώτης των ερτζιανών κι όποιο άλλο κλισέ θέλετε να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τη σχέση μου με αυτό το μαγικό κουτάκι...
23 Απριλίου 2009Είμαι ένας εραστής του ραδιοφώνου,
ένας ταξιδιώτης των ερτζιανών
κι όποιο άλλο κλισέ θέλετε να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω τη σχέση μου με αυτό το μαγικό κουτάκι
σχέση όπως πολλών άλλων, χιλιάδων, εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων
όπως και η δική σας άλλωστε με αυτό το βαρκάκι των τραγουδιών, των ανθρώπων, της συντροφιάς και της γνώσης.
Ώριμος σήμερα, ένας ακροατής παντός καιρού, τις νύχτες αργά στη δουλειά και κατά μόνας, είτε στο αυτοκίνητο οδηγώντας
κι άλλοτε πάλι μέσα στη βουή της ημέρας, στο γραφείο ή τις διαδρομές, διάγω με το αυτί και συχνά την ψυχή κολλημένη στο ραδιοφωνάκι, τη μια για ειδήσεις, την άλλη για μουσικές, για φωνές
παραγωγούς
στίγμα
άλλοτε αφηρημένος
άλλοτε δουλεύοντας κι εκ παραλλήλου απασχολημένος
άλλοτε ακούγοντας κατά αποκλειστικότητα και με προσοχή
άλλοτε περιμένοντας εκπομπές να ‘ρθουν
κι άλλοτε συναντώντας κάποιες κατά τύχη
διατρέχω την τέταρτη διάσταση όσων μας συμβαίνουν με αυτό το αέναο μορς των ανθρώπων να με φυλάει σαν τη νεράιδα που ξορκίζει τη μοναξιά
και σαν τον σύντροφο που ξέρεις ότι θα σε κεράσει τσιγάρο στην σκοπιά (είναι – δεν – είσαι – εκεί), θέλουν δεν θέλουν οι θεοί.
Άκουγα ραδιόφωνο από μικρός, όταν μέσα σε ένα άλλο τοπίο του κόσμου κυκλοφορούσε και το δικό μου στέρεο (στέρεα φτιαγμένο εννοώ) Φίλιπς με τρεις λάμπες και υπερβραχέα, με ένα φωτάκι στο καντράν
να κινείται τη νύχτα συνοδεύοντας τη βελόνα μέσα στο σκοτάδι του δωματίου μου, όταν η μαμά μου έσβηνε το φως ελπίζοντας να κοιμηθώ, κι εγώ
δραπέτευα καβάλα στα υπερβραχέα για το
Βλαδιβοστόκ τη συμφωνική της Βουδαπέστης (α μου έκαναν εντύπωση τα ουγγρικά πριν και μετά τη μουσική) κι ενίοτε
στα σήματα των πλοίων
βραχνές φευγαλέες συνομιλίες των ναυτικών
είναι, ξέρετε, συχνά η μαγεία πρωθύστερη, μεγάλωσα κι αντάμωσα τον Καββαδία ήδη ψυχανεμισμένος τα χρειώδη.
Όπως καταλαβαίνετε γνώρισα το ραδιόφωνο πριν να γνωρίσω τον έρωτα, την ποίηση, τους φίλους, τους συντρόφους και ήταν σαν ένας από μηχανής Φίλιπς με τρεις λάμπες θεός να με μυούσε εξ απαλών ονύχων για το μάχαν φυγείν αδύνατον.
Τις ημέρες ήταν ο Καζαντζίδης και τα λαϊκά τραγούδια που αφιέρωναν στους ξενιτεμένους τους οι οικογένειες από άπασαν την Ηλεία στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Πύργου στις ατέλειωτες (κι εκτός του κρατικού προγράμματος) ώρες που αφιέρωνε ακριβώς σε αυτό: στις «αφιερώσεις των ακροατών μας».
Τραγούδια που τα ξανασυνάντησα (και εκτίμησα) πολλά χρόνια αργότερα φοιτητής στην Αθήνα, έχοντας όμως για πάντα στο μεταξύ χάσει οριστικώς την ανθρωπιά των πονεμένων από την εξάρτυσή μου, όλων εκείνων
που έδιναν ένα τάληρο
για να αφιερώσουν ένα τραγούδι στον ξενιτεμένο γιο ή κόρη στην Αυστραλία
και που εκείνοι δεν θα άκουγαν ποτέ.
Είναι όμως βέβαιο ότι με έναν τρόπο που ούτε χίλιες σελίδες μαρξισμού θα μπορούσαν να εξηγήσουν, εκείνοι άκουγαν την αφιέρωση, το τραγούδι
της μανούλας (και του πολύ συγκρατημένου με κάτι τέτοια πατέρα) πέταγε κι έφτανε εκεί στον Καναδά και το Βέλγιο, την Αυστραλία, τη Γερμανία και το Αμέρικα.
Τώρα, θα μου πείτε τί σας νοιάζει εσάς η σχέση η δική μου με το ραδιόφωνο – δεν προσπαθώ να γράψω ακριβώς αυτό, αλλά με τον τρόπο που δύναμαι, προσπαθώ να συνθέσω μια ωδή στο ραδιοφωνάκι, το τρανζιστοράκι, το υποβρύχιο και το στέρεο για να ευχαριστήσω τις φωνές των ανθρώπων για τα δώρα τους.
Των τραγουδιστών βεβαίως και των μεγάλων μουσικών, πάντα των ποιητών κι όλων όσως επανδρώνουν τα ραδιόφωνα, μη σας πω και των δημοσιογράφων, αλλά
σπέσιαλ αφιερωμένη αυτή η κατά το δυνατόν ωδή, επιτρέψτε μου, στις φωνές των κοριτσιών που μεταδίδουν που παράγουν εκπομπές
στις κυρίες που
νύχτες ή πρωϊνά
μεσημέρια ή απογεύματα
μας έχουν κρατήσει ζωντανούς
μας έχουν φέρει αυτό που σας έλεγα, ένα τσιγάρο στη σκοπιά, αν με εννοείτε...
Σε σας κυρίες μου, κι εκ μέρους χιλίων χιλιάδων άλλων ατελών όντων, οι ευχαριστίες και η ευγνωμοσύνη μου. Κι ύστερα στους άντρες φίλους. Διότι με τα χρόνια έγιναν οι παραγωγοί, φίλοι μας. Ξέρουν αυτοί! Και σε σας λοιπόν, αδέλφια τις θερμές μας ευχαριστίες
Πάντα καλοτάξιδοι όλοι σας,
και οι ναύτες, και οι κυρίες
να μας ταξιδεύετε στους γαλαξίες
εμάς τους ταξιδιώτες των ερτζιανών, τους εραστές του ραδιοφώνου κι όποιο άλλο κλισεδάκι προαιρείσθε για να περιγράψετε την ευλογία του ραδιοφώνου στους ανθρώπους...
