Πέραν αυτού, όμως, είναι και ένας ευχάριστος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με θετική αύρα. Δεν ξέρω πώς να σας το εξηγήσω, αλλά από την πρώτη φορά που της μίλησα ένιωσα μια οικειότητα. Σα να «λύθηκε» το άγχος μου για το τι θα πω και πως θα το πω. Μιλώ για τη Γιώτα Νέγκα, που εμφανίζεται μαζί με το Δημήτρη Μπάση στις 18 και 19 Ιουλίου στο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου, σε μια παράσταση με κεντρικό θέμα τα τραγούδια της μετανάστευσης. Τα τραγούδια εκείνα, δηλαδή, που συντρόφεψαν τους Έλληνες μετανάστες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ο λόγος στη Γιώτα Νέγκα.  
 

Τι θα ακούσουμε στη συναυλία της Μικρής Επιδαύρου για το «τραγούδι του μετανάστη»;

Σε αυτή τη συναυλία θα τραγουδήσουμε, με το Δημήτρη Μπάση, τραγούδια γραμμένα για την μετανάστευση από όλο το φάσμα της μουσικής, των δεκαετιών και της δημιουργίας. Δηλαδή, από παραδοσιακά, σμυρναίικα, λαϊκά και έντεχνα, μέχρι σύγχρονα τραγούδια γραμμένα για τη μετανάστευση. Ένα παζλ που θα προσπαθήσουμε να το ισορροπήσουμε σε ακούσματα για να θυμίσουμε ότι αυτός ο πόνος κρατάει καιρό και σήμερα είναι πιο σύγχρονος από ποτέ γιατί έχουμε ένα νέο κύμα μετανάστευσης πάλι.
 

Τα τραγούδια που θα πείτε ποιος τα διάλεξε; Γιατί στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού είναι πάρα πολλά εκείνα που μιλάνε για μετανάστευση.

Τα διαλέξαμε μαζί με το Δημήτρη και το μαέστρο Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Συλλέξαμε τα τραγούδια και καταλήξαμε στα 30 πιο ενδεικτικά και πιο αγαπημένα, ίσως. Από Μαρκόπουλο, Ανδριόπουλο, Τσιτσάνη κ.ο.κ.
 

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που δεν χώρεσε και θα θέλατε να το πείτε, ίσως;

Αρκετά δεν χώρεσαν, αλλά νομίζω ότι και αυτά που διαλέξαμε καλύπτουν μια πολύ ευρεία γκάμα. Μακάρι να είχαμε πέντε μέρες και να τραγουδούσαμε όλα τα τραγούδια. Αυτό, εξάλλου, συμβαίνει σε κάθε συναυλία, ειδικά στα αφιερώματα. Σίγουρα έχουν μείνει, όμως, πράγματα απέξω. 
 

Η επιλογή της συγκεκριμένου ρεπερτορίου και η δημιουργία μιας θεματικής για τη μετανάστευση, στις μέρες που διανύουμε που υπάρχει ένα νέο κύμα μετανάστευσης, ενέχει και μια πολιτική θέση, ίσως;

Σαφώς. Μα νομίζω ότι όποιος έχει βήμα οφείλει να παίρνει και μια θέση. Εμείς, με το Δημήτρη, μέσα από την τέχνη μας και τα πράγματα που τραγουδάμε, σαφώς και δηλώνουμε μια θέση. Ξέρεις, αυτό τον καιρό δεν είναι μόνο το κύμα των Ελλήνων που φεύγει ξανά για το εξωτερικό. Είμαστε πλέον μια χώρα που έχουμε πάρα πολλούς μετανάστες. Ο πόνος, ο νόστος και οι δυσκολίες για να ριζώσεις σε μια άλλη γη και, ειδικά με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στη χώρα μας, δεν έχει εθνικότητα, ούτε χρώμα. Έτσι, λοιπόν, μέσα από αυτό, δεν τραγουδάμε μόνο για τους Έλληνες. Τραγουδάμε για τον πόνο της ξενιτιάς γενικότερα. Σαφώς και μας αφορά σαν λαό, γιατί έχουμε βιώσει έντονα τη μετανάστευση, αλλά και αυτά που βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας είναι ένας ανθρώπινος πόνος, μια δυσκολία να ριζώσει κάποιος και να επιβιώσει, και έχουμε υποχρέωση να το θίξουμε και να μην κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Σαφώς, λοιπόν, θεωρώ ότι είναι πολιτική θέση. 
 

Σε μια τέτοια πολιτική θέση και με τόσο σημαντικές συνδέσεις με το παρελθόν και με το μέλλον, θα περιοριστείτε μόνο σε δυο παραστάσεις στη Μικρή Επίδαυρο ή υπάρχει και το ενδεχόμενο να παίξετε και αλλού;

Έχοντας ένα έτοιμο, δουλεμένο υλικό με συνοχή και ροή, όπου χρειαστεί θα είμαστε έτοιμοι να το παρουσιάσουμε. Θα προσπαθήσουμε να μην περιοριστεί σε αυτές τις δύο παραστάσεις. Θεωρώ ότι ένα τέτοιο υλικό μπορεί, ακόμα και, να φύγει στο εξωτερικό και στους απόδημους. Είναι ένα υλικό πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω τι θα φέρει αυτό, πάντως εμείς θα είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. 
 

Μακάρι. Γιατί η Μικρή Επίδαυρος, όσο όμορφο θέατρο και αν είναι, δεν παύει να είναι μικρή. Επιπλέον, είναι και λίγο μακριά. Και θα υπάρξει κόσμος που θα θέλει να δει αυτή την παράσταση και δεν θα μπορέσει αν περιοριστεί στις δυο παραστάσεις εκεί. 

Θέλουμε να το ταξιδέψουμε και σε άλλες περιοχές, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Η πρόθεση υπάρχει.
 

Έχετε εμφανιστεί ξανά στη Μικρή Επίδαυρο;

Όχι. Για μένα είναι η πρώτη φορά. Έχω μεγάλη αγωνία και προσμονή για αυτό. Είναι ένας μαγικός τόπος. Θέλω να πατήσω το μέρος, να το μυρίσω, να νιώσω την ενέργειά του. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που θα το αναπνεύσω – όπως συνηθίζω να λέω. Έτσι το νιώθω. Ο Δημήτρης έχει εμφανιστεί στο παρελθόν εκεί και μου λέει τα καλύτερα, κάνοντας την προσμονή μου μεγαλύτερη. 
 

Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με το Δημήτρη Μπάση, αλλά μίλησέ μου για αυτό; Προσωπικά, εντοπίζω μια «συγγένεια» μεταξύ σας. 

Ακριβώς αυτό θα έλεγα κι εγώ. Σωστά το βλέπεις. Αισθάνομαι απόλυτα συγγενής με το Δημήτρη. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω ότι είναι ένας σπουδαίος τραγουδιστής. Δεν είναι καινούργια πληροφορία αυτό. Έχει βαθιά γνώση του κώδικα της ελληνικής μουσικής, αλλά και της βυζαντινής που αποτελεί την εκκίνηση από την οποία συνεχίζουμε οι υπόλοιποι. Αισθάνομαι απόλυτα συγγενής σε αυτόν τον κώδικα. Τον θαυμάζω και τον αγαπώ σαν φίλο. Περνάμε πολύ καλά μαζί. Την πρώτη μας συνεργασία τη θυμόμαστε ακόμα και γελάμε. Ήταν ένα καλοκαίρι που γυρίσαμε όλη την Ελλάδα και ήταν πάρα πολύ ευχάριστο. Χαίρομαι πάρα πολύ, λοιπόν, γιατί ήταν δική του ιδέα. Εκείνος με πήρε, εκείνος το σκέφτηκε. Δεν το ξεκίνησα εγώ. Χαίρομαι πάρα πολύ που με πήρε να το κάνουμε μαζί, λοιπόν, γιατί άλλη μια φορά θα χαρώ να τον ακούσω, να ενώσω τη φωνή μου με τη δική του και να τραγουδήσουμε αυτό το υπέροχο υλικό. Το πιστεύει πολύ κι ο Δημήτρης, το αγαπάει κι έχει τιμήσει όλα αυτά τα χρόνια τη δική μας μουσική.
 

Το καλοκαίρι είναι μεγάλο ακόμα και φαντάζομαι θα κάνεις και άλλα πράγματα. Ποια θα είναι αυτά;

Αυτό το καλοκαίρι συμμετέχω και σε κάποιες συναυλίες του σπουδαίου μας Χρήστου Νικολόπουλου. Είναι μοναδική εμπειρία. Χώρια από το απίστευτο εύρος της γραφής και των τραγουδιών που μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος ο Χρήστος Νικολόπουλος. Εγώ του λέω: μαέστρο είσαι κατηγορία μόνος σου. Και γελάει. Καμιά φορά, ξέρεις, αυτά ακούγονται και… πώς να το πω;
 

Κοινότοπα;

Ναι, όμως όταν είναι τόσο αληθινά και πραγματικά, οφείλουμε να το λέμε έστω κι αν ακούγονται κοινότοπα. Είναι ηθικό χρέος και προς εμάς τους ίδιους. Είναι ένα πλάσμα, θα πω, πρωτόγνωρης ευγένειας και γενναιοδωρίας. Είναι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Αστείος, πειραχτήρι, είναι θετικός. Είναι χαρά θεού να παίζεις μαζί του και να κάνεις πρόβες ειδικά. Είναι και μεγάλη μου τιμή να συμμετέχω σε αυτές τις συναυλίες. Αυτό είναι το ένα καλοκαιρινό. Θα συμμετέχω, όμως, και σε μία παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας με τίτλο «Σερσέ λα φαμ». Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση για το Βασίλη Τσιτσάνη, στην οποία θα τραγουδήσω κυρίως τραγούδια που έχει πει η Μαρίκα Νίνου, αλλά όχι μόνο. Θα είμαστε, μάλιστα, μαζί με το Δημήτρη σε αυτό και θα έχουμε μια παράσταση στις 30 Αυγούστου στις Πρέσπες. Αυτό είναι ένα άλλο project που μου δίνει χαρά σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου. Τέλος, θα κάνω και κάποιες προσωπικές συναυλίες με το καινούργιο υλικό από τον τελευταίο μου δίσκο σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη, που έχει κάποιους μήνες ζωής. Αυτά σε γενικές γραμμές.