Ακόμα και το Mega αναγκάστηκε να κάνει ρεπορτάζ στο πρωινό του πρόγραμμα, μόνο ο Άδωνις Γεωργιάδης έμεινε στο τηλεοπτικό πάνελ να μας «μολύνει» με την πολιτική του παρουσία. Οπότε δεν έχει νόημα εδώ να επαναλάβουμε κι εμείς για το πόσο ωραία ήταν, για το πόσο μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε στο Σύνταγμα, για το πόσο έφαγε τη σκόνη του ο... Σαμαράς με την προεκλογική του συγκέντρωση η οποία δεν μάζεψε ούτε το 1/3 του κόσμου και παρά την τεράστια κομματική κινητοποίηση (οι φωτογραφίες είναι της Σταυρούλας Γάτσου). Ενώ χθες, μόλις ένα ραδιοφωνάκι, ο «105.5 Στο Κόκκινο» και όποια άλλα ΜΜΕ, όχι πολλά, ασχοληθήκαμε με τη συναυλία.   

 

Να μην σας πούμε λοιπόν κι εμείς από δω τα ίδια, άλλωστε το πρωτοσέλιδο της «Εφημερίδας των Συντακτών» είναι χαρακτηριστικό και πολύ to the point. Θα σας πούμε όμως για την ίδια την Χαρούλα Αλεξίου και το πόσο σημαντική ήταν η κίνησή της να βρεθεί εκεί, ανάμεσα στις καθαρίστριες. Και δεν είναι μόνο πολιτικό το θέμα, μία γενναία κίνηση εκ μέρους της ούτως ή άλλως. Είναι και καλλιτεχνικό, αμιγώς εμπορικό. Όταν ένας καλλιτέχνης βρίσκεται σε περιοδεία, όταν μάλιστα έχει μπροστά του ένα live στον Βύρωνα έναν μήνα μετά, δεν δίνει δωρεάν συναυλία στο Σύνταγμα. Νόμος. Ο παραγωγός (θα) τραβάει τα μαλλιά του, δεν (θα) το πιστεύει πως η Αλεξίου πήρε μία τέτοια απόφαση. Και μιλάμε για κανονική συναυλία, 25 τραγούδια είχε βάλει στο set-list η τραγουδίστρια, «φώναζε» η μάνατζερ, ήθελε να αφαιρέσει κάποια, πρόσθετε από πίσω στα κρυφά η Χαρούλα. 

Της το ζήτησαν ωστόσο οι ίδιες οι καθαρίστριες, δεν μπορούσε να κάνει πίσω, να λιποψυχήσει. Η μεγαλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια. Και μπήκε πρώτη στον αγώνα, με τον δικό της τρόπο φυσικά. Να τραγουδάει με το... πορτοκαλί γάντι στο υψωμένο χέρι και να έχει τη Βουλή (να καεί, να καεί;) ως φόντο. Η δύναμη της εικόνας.
Η Χαρούλα του λαού, η Χαρούλα μας.