Από τη μια, άλλαξαν οι εποχές, ενώ παραμένουν ίδιες οι συνταγές. Κι από την άλλη, οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να φτιάξουν πρόγραμμα, μάλλον άσχετοι έχουν αποδειχθεί οι περισσότεροι.

 

Βλέπουμε πανάκριβους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να πατώνουν. Άλλους με τουπέ κλεμμένο από την τηλεόραση να νομίζουν ότι είναι εξπέρ στα ερτζιανά. Και τελικά οι περισσότερες από αυτές τις απόπειρες βουλιάζουν και τα ραδιόφωνα κλείνουν, υποβαθμίζονται ή προσπαθούν να αντικαταστήσουν το πανάκριβο - αποτυχημένο, με άλλο φτηνότερο αλλά το ίδιο άχρηστο στον ακροατή προϊόν. 

 

Πόσοι και πόσοι τα τελευταία χρόνια... Ο «Alpha 98.9» που στηρίχτηκε στις κραυγές των Βερύκιων. Το «Πρώτο Θέμα 98.9» που μάζεψε κάποια στιγμή όλους τους «τηλεοπτικά προβεβλημένους», μα γρήγορα κατάλαβε πως δεν τους άκουγε κανένας. Ο «Arena 89.2» που κατάφερε να γίνει ένα... γκέι - ΑΕΚτζίδικο πράγμα που δεν ξεπέρασε ποτέ το 1%. Ο «Sentra 103.3» με δύο εκπομπές καλές όλες κι όλες στην αρχή, που τον παρακολουθούν ακόμη κάποιοι Παναθηναϊκοί επειδή δεν γουστάρουν τον «γαύρικο» «Nova Σπορ 94.6». Και τώρα τα «Παραπολιτικά 90.1» με ακροαματικότητες... λιπαρά του 0,8%! Πεταμένα λεφτά... Απόπειρες που κόστισαν 2, 3 ή και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ και πήγαν στο βρόντο.

 

Τι φταίει λοιπόν;

 

Μα η χημεία! Η μαγική λέξη. Η μόνη που μπορεί να φτιάξει πρόγραμμα που να ακούγεται και να αναγκάζει τον ακροατή να μένει κολλημένος στην ίδια συχνότητα, αν είναι δυνατόν όλη μέρα. Να τελειώνει η μία εκπομπή και να αισθάνεται την ανάγκη ν ακούσει την επόμενη. Αυτό λείπει...

Μόνο που όσοι κάνουν την προσπάθεια αποδεικνύεται πως απλά δεν ξέρουν... Άλλωστε είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Ή το 'χει κανείς, ή δεν το 'χει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, λοιπόν, παίρνουν πεντ-έξι φιρμάτους κι αρχίζουν να υπολογίζουν: Ποιους έχουμε; Αυτόν, αυτόν κι αυτόν. Που θα τους βάλουμε; 8-10 τον ένα, 10-12 τον άλλο, 3-5 τον τρίτο, άντε και μερικά γεμίσματα, κλείσαμε! 

 

Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Αλλά δεν...

 

Πρώτα πρώτα άλλαξαν τα γούστα και τα ενδιαφέροντα του κόσμου, ενώ τα προγράμματα μένουν κολλημένα στο 2000-2010. Και φυσικά, κάτι που δεν ενδιαφέρει πια, ο άλλος θα το βαρεθεί και δεν θα το ακούσει πάνω από δύο φορές... Γρήγορα θα αλλάξει σταθμό. Πιθανότατα θα το γυρίσει, να ακούει μουσική. Να μην ψυχοπλακώνεται κιόλας. Στο τέλος δεν αποκλείεται και να βγάλει από τη μνήμη του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητό του τη συχνότητα...

Περνάμε και μια εποχή όπου οι περισσότεροι δημοσιογράφοι βρίσκονται εκτός ελληνικής κοινωνίας. Δεν παρακολουθούν τα θέλω της και δεν ξέρουν τις προτιμήσεις της. Με εξαίρεση τον Νίκο Χατζηνικολάου που πάντα μυρίζει τις ανάγκες του κόσμου, χτίζει πάνω σε τρεις δυνατές εκπομπές και προσαρμόζει το προϊόν του σ' αυτές, οι υπόλοιποι δείχνουν αδυναμία να παρακολουθήσουν.

 

Φυσικά, υπάρχει και η διαπλοκή με συμφέροντα και κόμματα, παρούσα σε όλες της τις μορφές. «Μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» ο τελευταίος διαχωρισμός, έτσι για να 'χουμε έναν εχθρό απέναντί μας και να τον βαράμε, τις περισσότερες φορές άγαρμπα. Από κοντά και οι ραδιοσταθμοί, Οι μεν με το από δω κομμάτι, οι άλλοι με το από 'κει. Με τρόπο ξύλινο και δογματικό και με λόγο, πολιτικών, της κακιάς ώρας. 

Να γιατί το ενημερωτικό ραδιόφωνο κινδυνεύει να εξαφανιστεί, αν δεν φροντίσουν να το κάνουν φρέσκο και ελκυστικό... Μπορούν; 

---

Του Νίκου Ασημακόπουλου   
Αρχισυντάκτη του αθλητικού τμήματος της Εφημερίδας των Συντακτών, πρώην  διευθυντή της ΕΡΑ Σπορ 101.8 την εποχή που σημείωνε τις υψηλότερες  ακροαματικότητες.  Η φωτογραφία προέρχεται από την ΕΡΑ Ρόδου, από ποδοσφαιρική μετάδοση του 1999