Από τα ξημερώματα της Δευτέρας έπαιζαν την προηγούμενη εβδομάδα τα διαφημιστικά σποτάκια στο «Real 97.8» για την τριπλή κασετίνα με τα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή, την οποία πρόσφερε την Κυριακή στους αναγνώστες της η καλή εφημερίδα. Ένα-ένα τα άκουσα, όσα άκουσα δηλαδή, ζήτημα να βρήκα ένα (άντε δύο) τραγούδια που να αξίζουν. Λάθος, που να ταιριάζουν στα δικά μου γούστα το πιο σωστό. Εντάξει, το ξέρω, είχε εύκολο το σουξέ ο Αντώνης Βαρδής, ήταν μάστορας σε αυτά το λένε όλοι όσοι γνωρίζουν το χώρο, αλλά πολύ σουξέ βρε αδελφέ, πόσο σουξέ να αντέξει ένας νορμάλ άνθρωπος; Το γεγονός πως ο νεκρός δεδικαίωται, δεν σημαίνει πως δικαιώνονται και τα τραγούδια του. 

 

Όταν έγραφα τη νεκρολογία του Αντώνη Βαρδή στην «Εφημερίδα των Συντακτών», την ημέρα του θανάτου του, έβαλα στο YouTube να παίζουν τα τραγούδια του, έγραφα και άκουγα. Μέχρι να καταλάβω τι ήταν αυτό που μου έφταιγε, κάτι με χάλαγε απροσδιόριστα, είχε τελειώσει -ευτυχώς- το κείμενο. Ήταν η μουσική που ηχούσε στα ακουστικά μου...

 

* Έσπευσε ο Νίκος Χατζηνικολάου τη Δευτέρα το πρωί να διευκρινίσει πως είχαν ήδη ετοιμάσει τη συλλογή με τον γιο του εκλιπόντος, τον Γιάννη Βαρδή, πριν από το τραγικό γεγονός. Δεν ήταν από τα κοράκια του κυριακάτικου τύπου - διαβάστε ΕΔΩ.   Είναι η τρίτη συλλογή με τραγούδια του Αντώνη Βαρδή που βγαίνει, μετά το θάνατό του, σε εφημερίδα. Είχαν προηγηθεί εκείνες του Πρώτου Θέματος και των Παραπολιτικών.