Η δεύτερη επίσκεψη των Allah-Las στη χώρα μας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, καθώς η συγκεκριμένη βραδιά επεφύλασσε εξαιρετικές (μουσικές) εκπλήξεις, για τους λάτρεις της ψυχεδέλιας και όχι μόνο.

 

My Drunken Haze

 

«Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει». (Charles Baudelaire)

 

Ήμουν αρκετά υποψιασμένη για αυτήν τη νέα ελληνική μπάντα (μπαντάρα από εδώ και στο εξής…), αλλά με τίποτα δε μπορούσα να φανταστώ την ακαταμάχητη δυναμική της on stage. Ο ήχος τους, ατμοσφαιρικός, dream pop και συνάμα σκοτεινός όσο δεν πάει, δε σου αφήνει περιθώρια επιλογής: Σε πιάνει από το χέρι και σε οδηγεί σε ένα ταξίδι τόσο απροσδόκητο, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. 

Η τεχνική αρτιότητα των My Drunken Haze είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστη και αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι το γεγονός ότι όχι μόνο στέκονται επάξια συνθετικά, αλλά λειτουργούν σε εξίσου υψηλό επίπεδο και ερμηνευτικά. Κιθάρες και πλήκτρα ισορροπούν με έναν τρόπο απαράμιλλο, υφαίνοντας ένα επικίνδυνα τεντωμένο σχοινί, πάνω στο οποίο ακροβατεί η Matina Sous Peau με τα φωνητικά της. God bless that girl… Όταν βρίσκεται στη σκηνή και τραγουδάει, θαρρείς πως θα κατέβουν άγγελοι να την πάρουν μαζί τους πέραν του κόσμου τούτου. 

Τα 45 λεπτά που διήρκησε η εμφάνισή τους, ως support group στους Allah-Las, ήταν αρκετά για να καταλάβει κανείς ότι με την παρουσία τους έκαναν μάλλον δύσκολο τον ρόλο του main act της βραδιάς. Ήταν απ' τις ελάχιστες φορές που ένα support group κέρδισε τόσο εύκολα την προσοχή και το ενδιαφέρουν του κόσμου. Με το ντεμπούτο τους να κυκλοφορεί επίσημα στις 3 του μηνός, οι My Drunken Haze έχουν κάθε λόγο να χαίρονται. Το ίδιο και όλοι εμείς, που μείναμε ενεοί από τη μουσική και την ερμηνεία τους. «Είθε ο μύθος τους να ευημερεί και να ευδοκιμήσει. Του εύχομαι μια μακρά και ευτυχισμένη ζωή»...

 

Allah-Las

 

Λίγο μετά τις 11 τη σκυτάλη πήραν οι Καλιφορνέζοι φίλοι των My Drunken Haze, Allah-Las, που επισκέπτονται για δεύτερη φορά τη χώρα μας, στη σκηνή του Fuzz. Ομολόγησαν πως την πρώτη φορά που βρέθηκαν στην Ελλάδα ο καιρός ήταν μάλλον πιο… ζεστός και ξεκίνησαν το set τους με το instrumental «No Werewolf», από το φετινό επιτυχημένο album τους «Worship the Sun». Η εμφάνισή τους έμοιαζε με καλοστημένο party του ’67 και μας ταξίδεψε πίσω στο «Καλοκαίρι της Αγάπης». Άλλωστε οι επιρροές της μπάντας από τη μακρά ψυχεδελική παράδοση της California, είναι κάτι παραπάνω από φανερές. Όλοι οι παλιοί (και καλοί) γνώριμοι ήταν εκεί: Love, The Byrds κ.ά. Το μόνο που έμεινε να σου (υπεν)θυμίζει ότι βρίσκεσαι στον 21ο αιώνα ήταν ίσως κάποια smartphones, που προσπαθούσαν να αιχμαλωτίσουν λίγη από την αύρα μιας άλλης εποχής σε φωτογραφίες και videos. 
 

Η εμφάνιση των Allah-Las ήταν ιδιαιτέρως ισορροπημένη ανάμεσα στα δύο album που έχουν έως τώρα κυκλοφορήσει: Ακούσαμε μεταξύ άλλων τα Buffalo Nickel, De Vida Voz, Follow You Down, Had it all αλλά και το instrumental Sacred Sands, No Voodoo, την τρυφερή μπαλάντα Catalina, Vis-à-vis, ενώ όταν το ρολόι έδειχνε μεσάνυχτα ήταν η ώρα για το μεγάλο hit Catamaran. 
 

Η παιχνιδιάρικη διάθεση του Miles Michaud και βέβαια τα ίδια τα τραγούδια ήταν ο ιδανικότερος συνδυασμός για αυτό το ψυχεδελικό ταξίδι, στο οποίο με χαρά έβλεπες πως για συνεπιβάτες έχεις μια νέα γενιά ακροατών, που δεν είχαν φυσικά την ευκαιρία να γνωρίσουν δια ζώσης τα περιβόητα ‘60s, με την χαρακτηριστική «Flower Power» αισθητική. Καλύτερη στιγμή της βραδιάς δεν ήταν άλλη από το... φινάλε, που βρήκε τόσο τους  Allah-Las όσο και τους My Drunken Haze να γιορτάζουν την επί σκηνής μουσική τους συνάντηση με το «Every Girl». 

 

Αυτή η συναυλία ήταν τόσο απολαυστική, που σχεδόν λυπάμαι για το γεγονός ότι με μόνο σύμμαχό μου τις λέξεις δεν μπορώ να σας μεταφέρω -έστω νοερά- λίγη από τη μαγεία της. Για αυτό θα πάω να παρηγορηθώ ακούγοντας το ντεμπούτο album των My Drunken Haze, που είχα την ευκαιρία να αποκτήσω μετά το τέλος της εμφάνισής τους. 

(Φωτογραφίες: Στέλλα Δημητράκα)