Το έκανε λοιπόν το "θαύμα" του και πάλι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Αφού ολοκληρώθηκε ο κύκλος μιας εκπομπής αποφάσισε την οριστική διακοπή της! Ο λόγος βέβαια για τη "Στιγμή της αλήθειας" με την Ευγενία Μανωλίδου στον ΑΝΤ-1.
06 Ιουνίου 2009
Το έκανε λοιπόν το "θαύμα" του και πάλι το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Αφού ολοκληρώθηκε ο κύκλος μιας εκπομπής αποφάσισε την οριστική διακοπή της! Ο λόγος βέβαια για τη "Στιγμή της αλήθειας" με την Ευγενία Μανωλίδου στον ΑΝΤ-1. Κι αυτό δυστυχώς δεν είναι κάτι που το κάνει για πρώτη φορά η Ανεξάρτητη Αρχή.
Τα ίδια είχαν γίνει και με εκπομπή του Ανδρέα Μικρούτσικου στον Alpha που ενώ ήθελε ένα επεισόδιο για να ολοκληρωθεί το ΕΣΡ αποφάσισε να την "κόψει". Λειτουργεί με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση το συμβούλιο, αλλά με τον τρόπο που αντιδρά ίσως αυτό να είναι και καλύτερο ώστε να μη φθάσουμε σε πιο τραγελαφικές ιστορίες. Ορισμένοι έχουν εκφράσει τους προβληματισμούς τους για το τι είναι τελικά αυτές οι Αρχές. Πως παρεμβαίνουν, που ξεκινούν και που σταματούν οι αρμοδιότητές τους κ.α. Και σε ορισμένα τουλάχιστον δε φαίνεται να έχουν άδικο.
Προσωπικά θεωρώ τέτοιου τύπου παραγωγές κάτι χειρότερο από "σκουπίδια". Με δέλεαρ τα χρήματα, τα προσωπικά συνανθρώπων μας ρίχνονται βορά σε μια διαφορετικού τύπου αρένα. Γαργαλούν το χαμηλό υπογάστριο του τηλεθεατή και με αυτόν τον τρόπο αποφέρουν έσοδα στο κανάλια χωρίς να δίνουν καμία σημασία για το αν καταρακώνουν προσωπικότητες, ευτελίzουν αξίες, προσβάλλουν ανθρώπινες αξιοπρέπειες και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.
Όμως είμαι αντίθετος και με κάθε τέτοιου τύπου απαγορεύσεις ειδικά όταν προγράμματα προβάλλονται σε ώρες που δεν είναι ανήλικοι μπροστά στις οθόνες. Ή δεν πρέπει να είναι βκαι γι αυτό ευθύνη έχουν οι γονείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις το κανάλι και οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για το πρόγραμμά του αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με βάση τις επιλογές τους για τις παραγωγές που προσφέρουν δήθεν για ψυχαγωγία. Και βέβαια με τη σειρά του και ο τηλεθεατής έχει τη δική του προσωπική ευθύνη αφού αποφασίζει να τις παρακολουθήσει, να βάλει το μάτι του στην "κλειδαρότρυπα", να κάνει ... πλάκα βλέποντας έναν συνάνθρωπό του να εξευτελίζεται για μερικές χιλιάδες ευρώ. Αντί να επιβραβεύουμε λοιπόν με τηλεθέαση τέτοιου τύπου κατασκευάσματα κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε να αποδείξουμε ότι έχουμε αντιστάσεις. Ότι έχουμε τη δύναμη και μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Να αλλάξουμε κανάλι ή να κλείσουμε τη ρημάδα τη συσκευή για να καταλάβουν ορισμένοι ότι δεν μπορούν να μας πετάνε στη μούρη ό,τι ... κατακάθι έχουν επιλέξει.
Δεν είναι δυνατόν όμως αυτήν την εποχή οποιαδήποτε Ανεξάρτητη Αρχή να αποφασίζει να κατεβάσει ρολά σε κάποιο πρόγραμμα. Ούτε είναι δυνατόν να αποφασίζει για την ποιότητα και την αισθητική του καθενός. Άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι τέτοιες αποφάσεις δεν έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μοιάζουν περισσότερο με πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού και επίδειξης μιας ανύπαρκτης στην ουσία ισχύος. Κι αυτό διότι τα κανάλια βρίσκουν τρόπους να προσπεράσουν τέτοιου τύπου ... αντιξοότητες. Αλλάζουν τίτλους, κόνσεπτ κι ακόμα κι αν αυτά πλέον δεν πιάνουν καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας παράλληλα και προσωρινή αναστολή απόφασης (που συνήθως δίνεται) και μέχρι να εξεταστεί επί της ουσίας η υπόθεση μπορεί να έχουν περάσει και μία και δύο τηλεοπτικές σεζόν.
Σε τέτοιες περιτπτώσεις το ΕΣΡ θα έπρεπε περισσότερο να εξετάζει τί αποφέρουν αυτού του τύπου οι παραγωγές στα κανάλια και να χτυπάει εκεί που πονάνε. Στα έσοδα από τις διαφημίσεις. Θα έπρεπε επίσης να επανεξετάσει τη μετάδοση κάρτας από κάθε εκπομπή που τιμωρείται για κάποιους λόγους στην οποία θα υπάρχει περίληψη των λόγων για τους οποίους επιβλήθηκε κάποια ποινή σε ένα κανάλι. Ακόμα και το να υποχρεώνει παρουσιαστές και παρουσιάστριες να ζητούν συγγνώμη από το τηλεοπτικό κοινό για τις παραβάσεις στις οποίες υπέπεσαν. Κι όλα αυτά την ώρα που μεταδίδεται η εκπομπή.
Κι αυτά βέβαια είναι "κατασταλτικά" μέσα τα οποία καλό είναι να αποφεύγονται αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι συχνότητες είναι θεωρούνται ακόμα δημόσιο αγαθό υπό παραχώρηση. Αυτές τις επιλογές έχουν προτιμήσει και αντίστοιχες Ανεξάρτητες Αρχές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο που εκεί οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών σταθμών έχουν καταληξει και σε μέτρα αυτοδέσμευσης και αυτορρύθμισης που είναι και αναγκαία και καλύτερα από την επιβολή οποιασδήποτε ποινής από Ανέξαρτητες Αρχές οι οποίες -παρότι και προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου για τη λειτουργία τους- θα έπρεπε τουλάχιστον να επεμβαίνουν κατά το ελάχιστο δυνατόν και με φειδώ.
Όμως κακά τα ψέματα. Το πιο ισχυρό "όπλο" για να μη μας πετάνε τα κανάλια κάθε λογής τηλεσκουπίδια στα μούτρα είναι ένα: Εμείς οι ίδιοι που με τις επιλογές μας μπορούμε να "κατευθύνουμε" τους τηλεοπτικούς σταθμούς στα προγράμματα που επιθυμούμε κι όχι σε αυτά που μας σερβίρουν και τα οποία ορισμένες φορές είναι χαμηλού κόστους, υψηλού κέρδους και σε καμμία περίπτωση δεν προσφέρουν ψυχαγωγία με την πραγματική έννοια της λέξης.
