Και να σκεφτεί κανείς ότι όσοι αναφέρονται απαξιωτικά στον μικρό ως «ο ληστής με το Καλάσνικοφ», ξεχνάνε ότι ο εισαγγελέας έδρας Γρηγόρης Πεπονής, στην αγόρευσή του για την υπόθεση Βελβεντού, είχε πει: «Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν...».

 

Το χειρότερο, ότι οι περισσότεροι από αυτούς που μισούν τον Νίκο Ρωμανό είναι κάτι Ελληναράδες που το 2011 έλεγαν «να πάρουμε τα όπλα» για «να καθαρίσουμε τους 300». Τώρα, καταφέρονται εναντίον ενός ερασιτέχνη ληστή της τράπεζας, στην οποία τράπεζα χάρισαν τα λεφτά που άρπαξαν και από αυτούς τους τζάμπα μάγκες οι (λιγότεροι από) 300 εναντίον των οποίων οι Ελληναράδες ήθελαν να πάρουν τα όπλα. Από την άλλη πλευρά, ο «ληστής» αυτός έθεσε σε κίνδυνο τη δική του ζωή για να μην αφαιρέσει άλλη.

 

Με την υπόθεση Ρωμανού ξεχώρισε η ήρα απ' το στάρι της ελληνικής κοινωνίας. Συνεχής δράση υπέρ του Νίκου Ρωμανού. Η κλεψύδρα αδειάζει με ρυθμό αμείλικτο.