Ο Στάθης είναι φίλος και τον αγαπώ. Χρόνια τώρα, από τότε που τον γνώρισα στα χρόνια της Ελευθροτυπίας. Από τότε που ήρθε, πιτσιρικάς εγώ, νεοσσός, να με διορθώσει σε κάτι. Ή, μάλλον, πιο σωστά, να συζητήσει για κάτι που είχα γράψει. Έκτοτε πέρασαν αρκετά χρόνια, στην πορεία από συνάδελφοι και γνωστοί γίναμε φίλοι, κάνουμε παρέα κι εκτός δουλειάς ακόμα και τώρα που χώρισαν οι δρόμοι μας (αυτός Real News, εγώ Εφημερίδα των Συντακτών)

 

Κοίταγα λοιπόν «Τα (εκ)λογικά», μία ανθολογία σκίτσων των δύο τελευταίων ετών, που δημοσιεύτηκαν στη Real News, στα Επίκαιρα και στο Παρόν και σκεφτόμουν, πόσο δύσκολο είναι να κάνεις σκίτσα τέτοια εποχή. Πως να βγάλεις γέλιο από τη μιζέρια, τη φτώχεια και την κατάθλιψη; Βέβαια, οι γελοιογραφίες του Στάθη είναι πολιτικές, δεν είναι «εύκολες», δεν κάνουν πλάκα. Αντιθέτως είναι πολύ σοβαρές. Μία ιστορία από μόνες τους. Όμως να το αποκαλύψω, ήταν το πρώτο λεύκωμα του Στάθη που το ξεφύλλιζα και ένιωθα όλο και περισσότερο μαγκωμένος. Είμαστε σε ζόρικες φάσεις, περισσότερο προβληματίζεσαι με τα σκίτσα παρά γελάς. Ένα χιουμοριστικό ημερολόγιο της κρίσης που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω μας τη θλίψη. Γίνεται; Δύσκολο. Ισχύει αυτό που γράφει το Δελτίο Τύπου: «Αυτές οι γελοιογραφίες είναι με το μέρος όσων αδικούνται, πάσχουν και διώκονται. Με την πίκρα τους και με την οργή τους. Αλλά και με τις προσδοκίες τους». Όχι σαν κάτι άλλους σκιτσογράφους σε μεγάλες εφημερίδες που έχουν θέσει την πένα τους στην υπηρεσία της εξουσίας και των ισχυρών. 

 

* Το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014, από τις 12.00 το μεσημέρι, ο Στάθης θα βρίσκεται στο χώρο του βιβλιοπωλείου του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη (Σόλωνος 98 & Ιπποκράτους, τηλ.: 210-3661212) και θα υπογράφει αντίτυπα του λευκώματος.