Κι ένας γιατρός, χειρουργός, συμμαθητής του Πέτρου Κωστόπουλου (αν και μοιάζει πολύ μεγαλύτερος - τόσο μεγάλος είναι τελικά ο Πέτρος;). Είναι ένα «παρακμιακό» μεν στέκι, αλλά από αυτά που κολλάς. Κάτι σαν το Au Revoir της Πατησίων. Χθες το βράδυ για να καταλάβετε ακούγαμε σε 1η εκτέλεση -«σε 1η παγκόσμια πρώτη» έλεγε χαρούμενος ο ιδιοκτήτης αυτού του μπαρ που τυγχάνει να είναι και στιχουργός- κάποια τραγούδια που ηχογράφησε το ίδιο απόγευμα η Μαρία Φαραντούρη. Τα έγραψε, τα έφερε, τα ακούσαμε όλοι μαζί. Το κάνει συχνά η Φαραντούρη, σαν μία «κόκκινη κλωστή» να τα συνδέει όλα αυτά, στήνει πολλές φορές αυτοσχέδιες τραγουδιστικές βραδιές εκεί. Χωρίς μικρόφωνα φυσικά, κάθεται στο τραπέζι και τραγουδάει. Respect. 

 

Οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι, στη τζαμαρία μπροστά υπάρχει μία βαριά κουρτίνα, διπλωμένη φυσικά, το μπαρ είναι ξύλινο και παλιό, έχει και δύο τρία διαφορετικά φαγητά κάθε βράδυ για όσους πεινούν. Μουσική παίζει σιγά από έναν υπολογιστή. Ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής πολλαπλών χρήσεων. Την προηγούμενη Κυριακή λόγου χάριν χρησιμοποιήθηκε για να δούμε Βουλή, τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Μιλάμε, απόλαυση. Σαμαράς, πολύ γέλιο. 

 

Δεν το πάμε μέχρι αργά, μην νομίζετε, αλλά πάντα κάτι τυχαίνει. Παρασκευή, την προηγούμενη Παρασκευή στήθηκε ένα ρεμπέτικο γλέντι. Στις 6 το απόγευμα. Αρκεί που βρέθηκε εκεί ο Δημήτρης Κοντογιάννης, αυτό έφτανε για να αρχίσει το τραγούδι. Πέρναγαν οι περαστικοί και κοιτούσαν απορημένοι. Πολλές τέτοιες ιστορίες μπορώ να σας διηγηθώ, πάρα πολλές και διαφορετικές. 

 

«Θα γράψω στο e-tetRadio για εδώ» είπα στην Αγλαΐα Παππά, τη γνωστή ηθοποιό. «Γράψε» μου λέει, «αν πεις όμως ονόματα και διευθύνσεις θα σε σκοτώσω». Τσιμουδιά. Αν βγάλετε άκρη από τον τίτλο (είναι από διάλογο μέσω SMS), τότε μαγκιά σας. Θα σας το αναγνωρίσω.