Από την Ιωάννα Κοροπιώτη 

 

Στο, αν όχι κατάμεστο, τουλάχιστον αρκετά γεμάτο Fuzz, οι Nouvelle Vague έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, τη μιάμιση ώρα που βρέθηκαν στη σκηνή. Καλό αλλά λίγο. Αρκετό πάντως για βράδυ Παραμονής Χριστουγέννων.
 

Γύρω στις 11 ολοκληρώθηκε το dj set, που κρατούσε συντροφιά στο ολοένα και πολυπληθέστερο κοινό του Fuzz. Τη σκυτάλη πήρε το αγαπημένο γαλλικό συγκρότημα, η εμφάνιση του οποίου ξεκίνησε με… σκοτεινές διαθέσεις και το «One Hundred Years» των Cure. Η συνέχεια, πάντως, αποδείχθηκε άκρως εντυπωσιακή, με την ατμόσφαιρα να γίνεται παιχνιδιάρικη και sexy και τα δύο κορίτσια στα φωνητικά να κλέβουν την παράσταση με τη γοητευτική τους παρουσία: 60's φορέματα με αποκαλυπτικές λεπτομέρειες (το γιορτινό look υιοθέτησαν και πολλές νεαρές παρουσίες στο κοινό), θεατρικό μακιγιάζ, χορός και πάνω απ’ όλα συγκινητικές ερμηνείες. 
 

Αυτό που μπορούσε να δει κανείς ήταν μια καλοστημένη σκηνοθετικά παράσταση, γεμάτη θεατρικότητα και τον γνωστό ποπ/ατμοσφαιρικό ήχο της μπάντας. Τα τραγούδια ήταν εκεί, προσαρμοσμένα όχι μόνο σε μια νέα μουσική φόρμα, αλλά και σε μια νέα αφηγηματική προσέγγιση, μέσα από ερμηνείες γεμάτες ανατρεπτικό χαρακτήρα. Από αυτές ξεχώρισαν τα «Guns of Brixton», «Putain Putain», «Bela Lugosi‘s dead», «Love will tear us apart», «Dance with me» και το εκρηκτικό «Too drunk to fuck». 
 

Ενώσω αυτά γίνονταν πάνω στη σκηνή, στην… άλλη πλευρά τα πράγματα, παραδόξως, δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδη. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενε το κοινό από τη συγκεκριμένη εμφάνιση, πάντως από τη συμμετοχή του –αρκετά χλιαρή μέχρι τα μεσάνυχτα, κάπως πιο θερμή στο δεύτερο μέρος της βραδιάς- έγινε φανερό πως κάτι έλειπε. Ίσως η μερική αυτή ανταπόκριση (αξιοπρόσεκτη για τα δεδομένα του ελληνικού κοινού) να οφείλεται στη δίωρη και βάλε αναμονή για ορισμένους. Ίσως η ίδια η μουσική να μην ήταν η καταλληλότερη επιλογή για ένα party, ή για τους περισσότερους να ήταν απλώς μια γνώριμη συναυλιακή εμπειρία, καθώς το γαλλικό σχήμα μάς έχει τιμήσει και με το παραπάνω, όσον αφορά τις live εμφανίσεις. 
 

Ανεξαρτήτως όλων αυτών, οι Nouvelle Vague έδειξαν τον επαγγελματισμό αλλά και τη θετική τους διάθεση και κάπου προς τη λήξη της βραδιάς κατάφεραν να ισορροπήσουν τα πράγματα με τα «Mala Vida», «In a Manner of Speaking» και «Sweet Dreams». Τη γλυκιά ώρα του αποχωρισμού φρόντισαν να απαθανατίσουν με μια αναμνηστική «οικογενειακή» φωτογραφία, που μπορεί να βρει κανείς στο Facebook της μπάντας. Και του χρόνου (με υγεία).