Το μάτι της το έκλεισε αργότερα και ο Πέτρος Κλαμπάνης, σαν να ήταν αυτός ο μυστικός τους κώδικας. Ένας μυστικός κώδικας ανάμεσα σε μία παρέα εξαίρετων μουσικών, όλων ίσων μεταξύ τους, με απόλυτο σεβασμό ο ένας προς τον άλλον.

 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή τα της χθεσινής βραδιάς στο Gazarte (επαναλαμβάνεται και σήμερα η συναυλία). Η Δήμητρα Γαλάνη παρουσίασε-παρουσιάζει το νέο project της που ονομάζεται «Chronos». Σ' αυτό συμπράττει με ένα κουαρτέτο σπουδαίων Ελλήνων μουσικών και παίζουν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, πιο τζαζ θα έλεγα, συνθέσεις από Χατζιδάκι, Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο κ.ά. Ο Πέτρος Κλαμπάνης στο κοντραμπάσο, ο Σπύρος Μάνεσης στο πιάνο, ο Χρήστος Ραφαηλίδης στο βιμπράφωνο και ο Θωμάς Κωνσταντίνου στο ούτι. Στο (κατάμεστο, χθες) Gazarte, όπως μας αποκάλυψε η ίδια η Δήμητρα, νιώθουν σαν να κάνουν ανοιχτή πρόβα, σαν να δοκιμάζουν ζωντανά και με παρουσία κοινού, διάφορα πράγματα. Το καλοκαίρι θα επανέλθουν σε συγκεκριμένους χώρους ανά την Ελλάδα, στη Μικρή Επίδαυρο και σε μεγάλες πρωτεύουσες του εξωτερικού. Το «Chronos» είναι για έξω, όχι τόσο για εδώ, είναι μία πρόταση που οι πέντε τους θέλουν να την παρουσιάσουν στο κοινό του εξωτερικού, να δείξουν στους ξένους πως ελληνική μουσική δεν είναι ο Ζορμπάς και το Συρτάκι (μόνο). 

 

Το μαγικό της υποθέσεως χθες ήταν η ομάδα των μουσικών. Χωρίς φόβο η Γαλάνη τους παρέδωσε τη σκηνή, χωρίς την παραμικρή ανασφάλεια. Κι αυτοί, «έγραψαν». Τους παρατηρούσα από κοντά και ήταν το κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαίο που κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό. Κι έβλεπες στο βλέμμα τους αυτό το σεβασμό που σας έλεγα στην αρχή, ο καθένας τους ένιωθε πως είχε δίπλα του ξεχωριστούς παίχτες. Ένιωθαν ελεύθεροι αλλά πρόσεχαν ακόμα και την λεπτομέρεια. Ο Χρήστος Ραφαηλίδης λόγου χάριν με διάφορα δοξάρια έβγαζε κάποιους περίεργους ήχους σε συγκεκριμένα σημεία των συνθέσεων. Θα κάνει τα ίδια και σήμερα την ίδια ακριβώς στιγμή ή όλα αυτά ήταν ένας αυτοσχεδιασμός; Δεν ρώτησα μετά, δεν ήθελα να τον ρωτήσω, η μαγεία της μουσικής βρίσκεται στην ευχαρίστηση και στην απορία όχι στη γνώση. 

 

Η Δήμητρα Γαλάνη πήρε τη θέση που της άξιζε στο encore. Τότε μόνο αποφάσισε να βγει μπροστά, να είναι 1η στη σκηνή. Έδειχνε άλλωστε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας να το διασκεδάζει. Ξέρει πως θα έχει άπειρες άλλες ευκαιρίες να είναι αυτή η πρωταγωνίστρια. Τώρα παρέδωσε τη σκηνή στους μουσικούς της. Η ίδια, απλώς το απολάμβανε.