O Γιάννης Παπαευθυμίου σε ένα, πιο αναλυτικό δεν γίνεται, review από τη χθεσινή μεταλική βραδιά στο Τάε Κβο Ντο
28 Ιουλίου 2009
O Γιάννης Παπαευθυμίου σε ένα, πιο αναλυτικό δεν γίνεται, review από τη χθεσινή μεταλική βραδιά στο Τάε Κβο Ντο
Σε ένα καλοκαίρι με αρκετές συναυλίες, το Rocking Athens Festival που διεξάχθηκε χθες στον κλειστό χώρο του Τae Kwon Do στο Φάληρο, ήταν από τις τελευταίες αυτής της σεζόν.
Το καλό με τον κλειστό χώρο, ήταν ότι αποφύγαμε την τρομερή ζέστη των ημερών, αφού η αίθουσα ήταν εξαιρετικά δροσερή από τον κλιματισμό, γεγονός πολύ θετικό για τους πάνω από έξι χιλιάδες παρευρισκόμενους που γέμισαν το στάδιο.
Η συναυλία άρχισε από νωρίς, για να κυλήσει το πρόγραμμα ομαλά, και στις πέντε παρά βγήκε το πρώτο ελληνικό σχήμα οι DESCENDING. Mε το ντεμπούτο τους Enter annihilation να κυκλοφορεί τώρα, έπαιξαν για μισή ώρα το thrash/ death τους με αρκετή ένταση και πάθος, αλλά με μέτριο ήχο. Ο κόσμος είχε αρχίσει μαζεύεται από νωρίς και απέσπασαν το χειροκρότημα.
Αμέσως μετά, στην σκηνή ανεβαίνει η δεύτερη ελληνική μπάντα της βραδιάς, οι MENCEA, που κατάφεραν και είχαν καλύτερο ήχο. Μισή ώρα κράτησε το δικό τους set, με κομμάτια από το ντεμπούτο τους Dark matter, energy noir. Η μπάντα έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση και κατάφερε να ζεστάνει το κοινό, που είχε αρχίσει ήδη να μαζεύεται ακόμα πιο πυκνά.
Ο λόγος για την αυξημένη προσέλευση ήταν η επόμενη μπάντα που τα τελευταία χρόνια δείχνει να ανεβαίνει σε δημοτικότητα παντού. Και μιλάμε βέβαια για τους τρομερούς Γάλλους GOJIRA.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από το περσινό αριστούργημά τους Τhe way of all flesh, γι΄ αυτό και ήταν πολύς κόσμος που είχε έρθει για να τους παρακολουθήσει. Όπως και στους δίσκους τους έτσι και στο live ήταν συγκλονιστικοί. Ήταν σαν να βλέπαμε μια καλοκουρδισμένη μηχανή να αποδίδει με ακρίβεια το prog/ death metal τους, με πολύ πάθος. Άκρως επικοινωνιακοί και με το κοινό. Αν ο μέτριος σχετικά ήχος μάς άφηνε να ακούσουμε όλες τις λεπτομέρειες των τραγουδιών τους, θα ήταν πολύ πιο super η εμφάνιση τους. Πάντως, ήταν ένα από τα πιο καλά live σχήματα στον χώρο τους, έπαιξαν για 45 λεπτά κομμάτια από τους τελευταίους δύο δίσκους τους και το μέλλον δικαιωματικά τους αξίζει. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα με καλύτερο ήχο, και μετά από αυτή την εμφάνιση το βλέπω πολύ πιθανό.
Ακολούθησαν οι thrash ήρωες TESTAMENT, που και αυτοί δυστυχώς δεν είχαν τον απαιτούμενο ήχο. Αυτό βέβαια δεν τους πτόησε ούτε και το κοινό επίσης που άρχισε από νωρίς το mosh pit και γενικότερα έγινε πανικός. Over the wall, new order, practice what you preach, more that meets the eye και άλλα, με ένα απόλυτο thrash metal πάρτυ να έχει στηθεί στο κλειστό γυμναστήριο με ένα από τα καλύτερα thrash σχήματα πάνω στην σκηνή. Απλά το 45-λεπτό που έπαιξαν ήταν λίγο και σίγουρα έπρεπε να είχαν ένα τέταρτο ακόμα στην διάθεση τους. Απέδειξαν για άλλη μια φορά την μεγάλη τους κλάση.
Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω παρακολουθήσει τους Γερμανούς BLIND GUARDIAN όλα αυτά τα χρόνια. Πάντα είναι μια σταθερή συναυλιακή αξία. Χθες όμως έκαναν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους που έχω δει.
Για μια ώρα και δέκα λεπτά (λόγω του αυστηρού προγράμματος) ήταν απλά συγκλονιστικοί. Με το κοινό να έχει γεμίσει ασφυκτικά τον χώρο. Η πλειοψηφία έμοιαζε να είχε έρθει για αυτούς. Η λατρεία (γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται) που τους δείχνει το ελληνικό κοινό δεν έχει όρια. Αλλά και αυτοί φρόντισαν να μας αποζημιώσουν με ένα set list που περιελάμβανε όλα τα αγαπημένα κομμάτια μας κομμάτια. Valhalla, imaginations from the other side, mirror mirror, nightfall, The script from my requiem, The bard’s song, Lord of the rings, Into the storm και άλλα, ήταν απλά μια εμφάνιση που νομίζω ικανοποίησε ακόμα και τους μη-οπαδούς τους σχήματος. Α, και ο ήχος επιτέλους κινήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Και η μεγάλη ώρα έφτασε. Μετά από μικρή καθυστέρηση και υπό τους ήχους της εισαγωγής του Mob Rules ανεβαίνουν στην σκηνή οι HEAVEN AND HELL, ή, καλύτερα, για να είμαστε πιο σωστοί, οι BLACK SABBATH με τον Dio στα φωνητικά.
Ο ορισμός της σεμνότητας είναι αυτοί οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα. Οι Iommi και Butler, ζωντανοί θρύλοι του metal ήχου, ο μεγάλος Dio, ο μεγαλύτερος σε ηλικία τραγουδιστής στον χώρο (65 ετών παρακαλώ) που ακόμα και σήμερα διατηρεί αναλλοίωτη την τεράστια φωνή του και ο Vinnie Appice στα τύμπανα, βράχος όπως πάντα.
Αν και τους είχαμε ξαναδεί πριν από μερικά χρόνια στην Μαλακάσα, αυτήν την φορά ήταν ακόμα καλύτεροι. Με τρομερή διάθεση και κέφι, έπαιξαν πάνω από μιάμιση ώρα κομμάτια τόσο από τον καινούργιο τους δίσκο The devil you know (Bible Black, Fear, Follow the tears, The turn of the screw), από το Dehumanizer ( I, Time machine) αλλά και τα κλασικά από τα δύο πρώτα τους albums όπως τα Children of the sea, Die young (σε αυτό το κομμάτι έγινε ο απόλυτος χαμός της βραδιάς), Falling off the edge of the world, για να κλείσουν με μια εικοσάλεπτη(!) εκτέλεση του απόλυτου ύμνου Heaven and Hell μέσα σε κλίμα αποθέωσης. Αυτό τους ανάγκασε να ξαναβγούν για encore και να ξεκινήσουν με το Country girl που έδωσε τη σκυτάλη στο Neon Knights.
Ο κόσμος έδειξε την λατρεία του στην μπάντα και γενικότερα στα θρυλικά κομμάτια του metal που αυτοί οι μουσικοί αφήνουν παρακαταθήκη. To ευχάριστο είναι ότι τα νέα παιδιά που αποτελούσαν την πλειοψηφία του κοινού, έδειχναν να αναγνωρίζουν τις σταθερές αξίες του χώρου και αυτό στις μέρες μας είναι θετικό.
Ο τελικός απολογισμός ήταν θετικός για όλες τις μπάντες και την διοργάνωση του festival, εκτός από τον ήχο που δεν ήταν ο καλύτερος γενικότερα. Αν αυτό το σημείο προσεχθεί, το κλειστό γυμναστήριο είναι ένας εξαιρετικός χώρος που χρειάζεται η χειμερινή (και όχι μόνο) Αθήνα.
