Ο Γιάννης Παπαευθυμίου παραμένει ακόμα στην Αθήνα
ακολουθώντας metal διαδρομές...
Η στήλη ετοιμάζεται να αναχωρήσει σιγά σιγά για διακοπές. Ετοιμάζει βαλίτσες στις οποίες φυσικά θα βάλει και κάποια καινούργια cd’s για το soundtrack του καλοκαιριού.
Δέκα δίσκοι, διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και λίγα (ή περισσότερα) λόγια για αυτούς. Αυτή την εβδομάδα διαβάστε για τα πρώτα πέντε άλμπουμ και την επόμενη, λίγο πριν την αναχώρησή μας για εξωτικά μέρη, και τα υπόλοιπα πέντε.
Stay tuned.
05 Αυγούστου 2009 Ο Γιάννης Παπαευθυμίου παραμένει ακόμα στην Αθήνα ακολουθώντας metal διαδρομές... Η στήλη ετοιμάζεται να αναχωρήσει σιγά σιγά για διακοπές. Ετοιμάζει βαλίτσες στις οποίες φυσικά θα βάλει και κάποια καινούργια cd’s για το soundtrack του καλοκαιριού. Δέκα δίσκοι, διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και λίγα (ή περισσότερα) λόγια για αυτούς. Αυτή την εβδομάδα διαβάστε για τα πρώτα πέντε άλμπουμ και την επόμενη, λίγο πριν την αναχώρησή μας για εξωτικά μέρη, και τα υπόλοιπα πέντε. Stay tuned.
DREDG: The pariah, the parrot, the delusion ABIGAIL’S GHOST: D_letion ΒILLY TALENT: III Μια αγαπημένη μου μπάντα τα τελευταία χρόνια στον punk rock ήχο είναι αυτοί εδώ οι Καναδοί. Το III όπως καταλαβαίνετε είναι η τρίτη τους κυκλοφορία και όπως πάντα, διατηρούν την ικανότητα να γράφουν μελωδικά κομμάτια με εξαιρετικά refrains και catchy μελωδίες. Τα φωνητικά του Kowalewicz παραμένουν αδυναμία μου, όπως και οι κιθάρες του Ian D’Sa. Από το αρχή του δίσκου αρχίζουν οι κομματάρες. Devil on my shoulder, Rusted from the rain, Saint Veronika, Tears into wine (τι ύμνος!!!!), White sparrows είναι τα πέντε πρώτα τραγούδια από αυτόν τον δίσκο, και μερικά από τα καλύτερα. Μην νομίζεται ότι μιλάμε για μια άγνωστη μπάντα, πουλάνε εκατομμύρια με την κάθε τους κυκλοφορία και απολαμβάνουν την επιτυχία που τους αξίζει. Στην χώρα μας αυτοί που θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί τους, κατά περίεργο τρόπο δείχνουν να τους αγνοούν. Προσωπικά διαβάζω για διάφορους κατά καιρούς, ένα άρθρο για τους Billy talent δεν έχω διαβάσει πουθενά. CLUTCH: Strange cousins from the west CAULDRON: Chained to the nite Από το Toronto του Καναδά μας έρχεται αυτή η μπάντα, που μετά από ένα αυτοχρηματοδοτούμενο ep υπογράφουν στην Earache για την πρώτη τους κυκλοφορία. Με έναν ήχο που παραπέμπει στην δεκαετία του 80, με το ένα πόδι στο Νew wave of British heavy metal και το άλλο σε μπάντες όπως οι πρώιμοι RATT, GREAT WHITE, DOKKEN, οι πιτσιρικάδες αυτοί αποδεικνύονται καλά διαβασμένοι. 
H μπάντα από την Los Gatos της California έκανε τέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσει νέο δίσκο. Το Catch without arms του 2005 μας είχε συνεπάρει με τις εκπληκτικές μελωδίες του. Από τότε, η μπάντα χώρισε με την Interscope και αποφάσισε να υπογράψει σε μια μικρή ανεξάρτητη εταιρία. Αυτό όμως που δεν άλλαξε είναι η ποιότητα της μουσικής τους. Για άλλη μια φορά σκαρώνουν εξαιρετικά μελωδικά alternative/prog κομμάτια, που συναρπάζουν. Κομμάτια σαν τα I don’t know, Information και Saviour είναι μερικά από τα πιο αξιόλογα του δίσκου.
Αν υπήρχε μουσική δικαιοσύνη αυτό εδώ το σχήμα θα έπρεπε να ήταν super εμπορικό όνομα. Μέσα στην μετριότητα που επικρατεί, οι DREDG λάμπουν σαν χρυσός…αλλά δυστυχώς μόνο για τους υποψιασμένους ακροατές.
Νέα μπάντα και αυτή, από την Νέα Ορλεάνη της Louisiana, που έκανε αίσθηση με το ντεμπούτο της πριν δυο χρόνια, το Selling Insincerity. Φέτος επιστρέφουν με τον διάδοχο του που έχει τίτλο D_letion.
Το σχήμα αυτό έχει μέσο όρο ηλικίας τα 23 αλλά μουσικά είναι πάρα πολύ ώριμοι.
Με επιρροές από τους PORCUPINE TREE κατά βάση. Στα τραγούδια τους διαφαίνονται και ψήγματα από TOOL. Συνθέσεις προσεγμένες, λυρικές, τεχνικές και καλοπαιγμένες με συναίσθημα και μέτρο, με καλά επίσης φωνητικά που είναι βασικό σε αυτό το ύφος, απαιτούν την προσοχή σας, αφού δεν αποκλείεται στην επόμενη κυκλοφορία τους να κάνουν αίσθηση αν τους δοθεί το απαιτούμενο βήμα (δισκογραφική εταιρία και ανάλογη προώθηση δηλαδή). Τα φόντα τα έχουν, περιμένω πολλά από αυτούς στο άμεσο μέλλον. Μέχρι τότε, ακούστε το D_letion, που κυκλοφορεί από την δική τους εταιρία Aesperus music, και σίγουρα αν είστε οπαδοί του συγκεκριμένου ύφους θα το ευχαριστηθείτε αυτό το δισκάκι.
Βάλτε τα ακουστικά σας, ανοίξτε το βιβλιαράκι με τους στίχους και δυναμώστε την ένταση. Μόνο έτσι βιώνεται σωστά η ακρόαση του Billy Talent III. Όπως κάναμε παλιά.
Αυτή και αν είναι σπουδαία μπάντα. Τόσα χρόνια βγάζουν το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο, και δείχνουν επιτέλους να αναγνωρίζονται μετά από εννέα συνολικά κυκλοφορίες.
Το Strange cousins from the west, η καινούργια κυκλοφορία για την μπάντα από το Maryland των Ηνωμένων Πολιτειών εντυπωσιάζει… σε όλους τους τομείς. Σε μια εξαιρετική συσκευασία κυκλοφορεί ο δίσκος, θυμίζοντας κάπως το Physical Graffity των ΖΕPPELIN. Μουσικά, εμβαθύνουν περισσότερο έχω την αίσθηση στον ήχο των 70’s, με επιρροές από μπάντες όπως οι ZEPPELIN, ZZ TOP, πολλές blues επιρροές και άπλετο jam feeling.
Ανάμεσα στα δικά τους κομμάτια παίζουν και μια διασκευή στο Algo Ha Cambiado των Αργεντινών POPPO’S BLUES BAND, έτσι όπως αυτοί ξέρουν. Οι φίλοι τους το έχουν αποκτήσει ήδη, οι υπόλοιποι ας δράσουν σύντομα.
Μιλάμε για σπουδαία κυκλοφορία από ένα πραγματικά αληθινό σχήμα που δουλεύει ασταμάτητα χρόνια τώρα. Ένα από τα πιο cool albums της χρονιάς.
Όπως λένε και σε ένα κομμάτι τους, είναι “νέοι και πεινασμένοι” και αυτό καταφέρνουν να το μεταδώσουν στον ήχο τους.
Εξαιρετικό κλασικό metal που διαθέτει πάθος, ενέργεια, καλή παραγωγή (ο Νeil Kernon έχει βάλει το χέρι του), καλά κομμάτια (τα Chained up in chains, Dreams die young, Bound to stake, Witch trail, και η διασκευή στο Chains around heaven των BLACK’ N’ BLUE ξεχωρίζουν). Το εξώφυλλο παραπέμπει σε αυτά της δεκαετίας του ’80, και σε μια συνέντευξη τους που διάβασα σε Αγγλικό περιοδικό ο κιθαρίστας τους λέει τα εξής: «Δεν έχω ακόμα i-pod, παίρνω όμως μαζί μου στις περιοδείες πολλές κασέτες. Πρέπει να είμαι το μόνο άτομο που ακόμα χρησιμοποιεί walkman. Έχω μια μεγάλη συλλογή από κασέτες και αν και είναι κουραστικό να τις κουβαλάς παντού, έχουν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με το i-pod. Σε αναγκάζουν να ακούσεις όλον τον δίσκο, από το να έχεις την επιλογή να διαλέγεις κομμάτια». Πώς μπορείς να μην τους λατρέψεις μετά από αυτό!
