METAL ON METAL
Ο Γιάννης Παπαευθυμίου μας στέλνει
την ανταπόκρισή του από τη συναυλία
των Faith No More στο Θέατρο Βράχων
Η second coming περιοδεία των FAITH NO MORE ανακοινώθηκε ξαφνικά πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά τελικά η δημοτικότητα του σχήματος στην χώρα μας αποδείχθηκε μεγάλη, μιας και μέσα στο κατακαλόκαιρο, στις 10 Αυγούστου, οι φίλοι των FAITH NO MORE δεν πήγαν διακοπές αλλά γέμισαν το Θέατρο Βράχων.
11 Αυγούστου 2009 METAL ON METAL Ο Γιάννης Παπαευθυμίου μας στέλνει την ανταπόκρισή του από τη συναυλία των Faith No More στο Θέατρο Βράχων Η second coming περιοδεία των FAITH NO MORE ανακοινώθηκε ξαφνικά πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά τελικά η δημοτικότητα του σχήματος στην χώρα μας αποδείχθηκε μεγάλη, μιας και μέσα στο κατακαλόκαιρο, στις 10 Αυγούστου, οι φίλοι των FAITH NO MORE δεν πήγαν διακοπές αλλά γέμισαν το Θέατρο Βράχων.
Από την υπόλοιπη μπάντα εξαιρετικοί ήταν το δίδυμο Bordin/Gould στο rhythm section, που αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά του ήχου τους, μαζί βέβαια με τον Roddy Botum στα πλήκτρα. Ο κιθαρίστας Jon Hudson ήταν μια χαρά αλλά τον αδίκησε πολύ ο ήχος, με τον οποίο υπήρχε κατά την άποψη μου “θέμα” σε όλη την διάρκεια της συναυλίας. Υ.Γ. Τα υπόλοιπα πέντε άλμπουμ που χρωστάει η στήλη για το καλοκαίρι, θα τα παρουσιάζουμε την επόμενη Τρίτη. 
Η μπάντα βγήκε στις 22:10 και έπαιξε για μιάμιση ώρα. Εντάξει το ξέραμε ότι ο Patton είναι “πειραγμένος” στα μυαλά του αλλά άλλο να τον βλέπεις ζωντανά. Ο τύπος είναι μορφή πραγματικά και τράβηξε πάνω του όλα τα βλέμματα. Από τη μια στιγμή στην άλλη μεταμορφωνόταν πάνω στην σκηνή ανάλογα με το κάθε τραγούδι, έκανε πλάκες με τον κόσμο και γενικά έδωσε τον καλύτερο εαυτό του. Ανατρεπτικός, όπως τον ξέραμε τόσα χρόνια, απόλυτος frontman. Δεν χωρά αμφιβολία σε αυτό.
Οι κιθάρες ήταν πολύ χαμηλά, το φωνητικά του Patton πάρα πολύ δυνατά, πολλές φορές η ένταση της φωνής ανέβαινε πάνω από τα όργανα, και αυτό γινόταν ενοχλητικό.
Ειδικά όταν έπαιξαν κομμάτια σαν τα «The gentle art of making enemies», «Surprise! you’re dead» και γενικότερα tracks που ο Patton κατάπινε κυριολεκτικά το μικρόφωνο, εκεί δεν υπήρχε ο καθαρός ήχος που θα έπρεπε.
Γενικότερα όμως, η μπάντα έπαιξε μια χαρά κομμάτια από όλη την δισκογραφία της, και γενικότερα ενθουσίασε και εμάς αλλά και τον κόσμο που είχε έρθει να τους δει.
Εδώ ο Patton έκανε και ένα αστείο, αναφερόμενος στη ζέστη της Αθήνας: «Εγώ στην θέση σας θα πήγαινα διακοπές, δεν θα καθόμουν στην Αθήνα». Προφανώς γνώριζε ότι όλος αυτός ο κόσμος είχε κανονίσει τις διακοπές του, έτσι, ώστε να μην χάσει το live των FNM.
Ξεκίνησαν με το Reunited των PEACHES & HERB, συνέχισαν με το From out of nowhere και στην συνέχεια αίσθηση στον πολύ κόσμο προκάλεσαν οι επιτυχίες Evidence, Epic και Easy. Για μένα η πιο ωραία στιγμή ήταν στο encore που έπαιξαν την εισαγωγή του Chariots of fire με το Stripsearch να ακολουθεί. Σημαντικές στιγμές ακόμα νιώσαμε στα Be aggressive, Digging the Grave, I started a joke, Ashes to ashes, Midlife crisis, Last cup of sorrow κ.α
Γενικότερα ήταν μια ευχάριστη βραδιά γιατί είδαμε ένα από τα καλύτερα σχήματα των 90’s μπροστά μας για πρώτη φορά. Ένα σχήμα που τόσο αγαπήσαμε την προηγούμενη δεκαετία.
