Ο Γιώργος Λεμπέσης καταγράφει στο e-tetRadio τις σκέψεις του. 

 

Είναι γεγονός, πως όποια κι αν είναι η αιτία, και μόνο η θέα ενός σφραγισμένου θεάτρου αποτελεί μία άχαρη εικόνα, που μόνο αρνητικά συναισθήματα μπορεί να γεννά. Πίσω απ’ το λουκέτο και τις σφραγισμένες πόρτες, βρίσκονται άνθρωποι. Τεχνικοί, ηθοποιοί, δημιουργοί και απλοί υπάλληλοι του θεάτρου που χωρίς να έχουν καμία απολύτως εμπλοκή στη λήψη των αποφάσεων και στη διαχείριση, βρίσκονται στο δρόμο και μάλιστα χωρίς καμία προειδοποίηση. 

 

Δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω αν το θέατρο Ακροπόλ  σφραγίστηκε δίκαια ή άδικα, αφενός γιατί δεν είναι δική μου αρμοδιότητα και αφετέρου γιατί θεωρώ πως ο καθένας από το χώρο του θεάματος μπορεί να έχει τη δική του διακριτή, αλλά πάντα σεβαστή άποψη. Οφείλω όμως, ως δημιουργός του έργου «Ψαρόσουπα», το οποίο και αποτέλεσε την παράπλευρη απώλεια της σφράγισης του θεάτρου Ακροπόλ, να υπερασπιστώ το πνευματικό μου παιδί και να υπογραμμίσω πως η συγκεκριμένη παράσταση ανήκε στις πιο πετυχημένες παιδικές παραστάσεις της Αθήνας, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, τόσο σε προσέλευση, όσο και σε κριτικές. Παρότι δεν είχε βρεθεί μεταξύ εμού και της παραγωγής καμία γραμμή επικοινωνίας και συμφωνίας, παρότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε συμφωνία παραχώρησης των δικαιωμάτων χρήσης, προβολής και εκμετάλλευσης του έργου μου, επέτρεπα τη συνέχιση του έργου, με αποκλειστικό μέλημα να μη μείνουν χωρίς δουλειά δεκαοκτώ (18) και πλέον άτομα. Παρά ταύτα, το ότι κάποιοι ακόμα και έχοντας όλο το δίκιο με το μέρος τους, επιλέγουν να στερήσουν από άτομα που ουδεμία ευθύνη φέρουν, το δικαίωμα της εργασίας, είναι για εμένα προσωπικά ως δημιουργός, αλλά και ως άνθρωπος, κατακριτέο και άδικο. 

Είναι προσωπική μου άποψη ότι η όποια αντιπαράθεση θα μπορούσε να περιμένει μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, όταν και θα ολοκληρωνόταν η -κατά κοινή ομολογία και βάση αντικειμενικών δεδομένων- επιτυχημένη παράσταση. Έστω και αν το τέλος ήρθε νωρίτερα του αναμενόμενου, θα ήθελα να συγχαρώ όλη την ομάδα που στήριξε το έργο μου, δίνοντας ψυχή και κίνηση στις λέξεις μου, τον σκηνοθέτη Λευτέρη Γιοβανίδη για τη δύναμη και την προσπάθεια, τον Βαγγέλη Λεμπέση για τους στίχους των τραγουδιών και την Ερωφίλη για το μουσικό ταξίδι που μας χάρισε. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης, που αν και απλήρωτοι ως ένα σημείο, συνέχιζαν να χαρίζουν χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους. 

 

Άλλωστε ένα απ τα πράγματα που ορίζουν τον «καλλιτέχνη», είναι το να θέτει τον εαυτό του πάνω απ’ τον κοινό νου και να υπερασπίζεται μέχρι τέλους όλα όσα κάποιοι θεωρούν ανύπαρκτα και άψυχα. 

Θέλω να κλείσω αυτές τις λίγες σκέψεις μου με μια υπόσχεση. Το καλοκαίρι είναι κοντά και ο δρόμος στη θέση του. Η Ψαρόσουπα σίγουρα θα βρει τον τρόπο να έρθει στις γειτονιές και να συναντήσει του μικρούς και μεγάλους φίλους της σε όλη την Ελλάδα.