Ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος είναι ο γενικός διευθυντής προγράμματος του Sfera 102,2 και του Derti 98,6. Συν τοις άλλοις, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Sfera και τον ακούτε κάθε μέρα, 16:00 - 18:00.
03 Σεπτεμβρίου 2009
Το playlist είναι ένα αναγκαίο κακό
Ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος είναι ο γενικός διευθυντής προγράμματος του Sfera 102,2 και του Derti 98,6. Συν τοις άλλοις, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Sfera και τον ακούτε κάθε μέρα, 16:00 - 18:00. Με αφορμή την Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής του Sfera έδωσε μία, εφ΄ όλης της ύλης, συνέντευξη στο e-tetRadio.gr
Πες μας καταρχάς δύο λόγια για τον «Sfera 102,2»…
Ο Sfera από το ξεκίνημα του το 1996, ήταν και παρέμεινε ένα ραδιόφωνο ελληνικής mainstream μουσικής. Το θετικό του στοιχείο ήταν ότι δεν απέκλειε ποτέ κανένα μουσικό είδος. Η ίδια συχνότητα που έχει ταυτιστεί με φωνές όπως αυτές των Αντώνη Ρέμου, Άννας Βίσση, Γιάννη Πλούταρχου και άλλων, έχει ταυτιστεί ταυτόχρονα και με τις φωνές ερμηνευτών όπως η Χάρις Αλεξίου, ή, η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Αυτό συνέβη γιατί ανά τις εποχές οποιοδήποτε τραγούδι και δίσκος κυκλοφορούσε και «έδειχνε» εξ αρχής ότι αφορούσε το πλατύ κοινό, έβρισκε την θέση του στις μουσικές επιλογές του Sfera. Κάπως έτσι σκέφτηκα και το σημερινό κεντρικό του motto «Όλα τα καλά παίζουν».
Ταυτόχρονα, νομίζω ότι ο Sfera διαφοροποιήθηκε σε όλη του τη πορεία από τους υπόλοιπους παρόμοιους σταθμούς σε δύο επίπεδα. Το ένα ήταν το γεγονός ότι στηριζόταν σε αξιόλογους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, τα λεγόμενα «καλά μικρόφωνα» που κατάφερναν να ξεχωρίζουν ως προσωπικότητες και δεν «χάνονταν» μέσα στην 24ωρη ομοιογένεια που αναπόφευκτα δημιουργείται σε έναν μουσικό σταθμό. Το δεύτερο επίπεδο είναι άμεσα συνδεδεμένο με το πρώτο.
Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών όλων των ειδών του Ελληνικού τραγουδιού που κατά κάποιο τρόπο «σνόμπαραν» -ίσως λόγω χαμηλής ποιότητας- αρκετούς από τους mainstream μουσικούς σταθμούς, εμπιστεύθηκαν επανειλημμένα τον Sfera για τις συνεντεύξεις τους όποτε κυκλοφορούσαν κάποια νέα δουλειά.
Έχεις πολλά χρόνια στο ραδιόφωνο;
Ξεκίνησα την ραδιοφωνική μου πορεία το 1988, την εποχή της μετάβασης από την Δημοτική στην ιδιωτική ραδιοφωνία, από τον πρώτο ιδιωτικό σταθμό που λειτούργησε τότε, τον Top f.m. 92.4 To 1989 μετακινήθηκα στον Ant1 Radio στον οποίο παρέμεινα μέχρι το 1997, με ένα μικρό διάλειμμα το 1990, οπότε και βρέθηκα για έναν χρόνο στον τότε Sky 100.4
Το 1997 πήρα την μεγάλη -και για να μην κρυβόμαστε, «επώδυνη οικονομικά»- απόφαση, να περάσω από τα «ενημερωτικά ραδιόφωνα» στα «μουσικά» που μόλις ξεκινούσαν κι έτσι, βρέθηκα στον Sfera 102.2 ο οποίος φάνταζε από τότε ως η καλύτερη επιλογή. Το «οικονομικά επώδυνο» της υπόθεσης είχε εντέλει και ευεργετική επίδραση, καθώς με έβαλε σε μία διαδικασία να κάνω ταυτόχρονα και αρκετά άλλα πράγματα πάντα σχετικά με την μουσική όπως, δισκογραφικές παραγωγές, επιμέλειες ζωντανών προγραμμάτων, d.j εμφανίσεις και να αρχίσω να ασχολούμαι λίγο πιο ενεργά και με την στιχουργική, μιας και μέχρι τότε, ότι έγραφα το άφηνα στο συρτάρι.
Και τώρα είσαι και διευθυντής. Πόσος χρόνος μεσολάβησε, από τη στιγμή που άκουσες ότι θα αναλάβεις τη διεύθυνση των Sfera και Derti, μέχρι να αποδεχτείς την πρόταση;
Αν και θα έπρεπε να το παίξω «υπεράνω» και να σας πω διάφορα «δήθεν» και «σταριλίδικα» όπως μία βδομάδα ή, έστω ένα σαββατοκύριακο, θα σας πω την αλήθεια: Μία ώρα! Όση ώρα έκανα να ετοιμαστώ και να οδηγήσω για να πάω στο σταθμό έπειτα από κάποιο τηλεφώνημα που δέχτηκα και με έβαλε σε υποψίες για το τι επρόκειτο να συμβεί στο ραντεβού που με καλούσαν... Η ζωή είναι πολύ μικρή κι αν αγαπάς κάτι, δεν έχεις κανένα λόγο να μη δοθείς ακόμα περισσότερο σε αυτό και να μην «πέσεις στα βαθιά». Επίσης, ήμουν πάντα οπαδός του «Καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που έκανα, παρά για κάτι που δεν έκανα». Ισχύει βέβαια και το άλλο που λέει ότι «Το τρένο δεν περνάει κάθε μέρα»… (γέλια)
Πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του διευθυντή προγράμματος; Είσαι 24 ώρες με ένα ραδιόφωνο στ’ αυτί, για να παρακολουθείς το πρόγραμμα του σταθμού;
Στο πρώτο σκέλος της ερώτησης, θεωρώ ότι η δυσκολία εξαρτάται από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναλαμβάνει και διευθύνει κάποιος και από τα «μέσα» που έχει στη διάθεσή του για να μπορέσει να κινηθεί σε ένα ασύλληπτα - τώρα πια - ανταγωνιστικό τοπίο. Αναλόγως με αυτές τις δύο παραμέτρους, για άλλους είναι πολύ εύκολα τα πράγματα και για άλλους εξαιρετικά δύσκολα… Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, ακούω και παρακολουθώ τους δύο σταθμούς που ανέλαβα χαλαρά και ανθρώπινα. Το να είμαι 24 ώρες με ένα ραδιόφωνο στ’ αυτί, θα το θεωρούσα ένδειξη υστερικής συμπεριφοράς και θα προτιμούσα να παραιτηθώ.
Πόσες ώρες εργάζεσαι την ημέρα;
Γύρω στις δώδεκα και τις περισσότερες φορές και τα σαββατοκύριακα. Είναι πολύ, αλλά θεωρώ ότι είναι απαραίτητο όταν βρίσκεσαι ακόμα στην αρχή κι όταν σου έχουν εμπιστευθεί την τύχη δύο σημαντικών σταθμών. Το βλέπω ως υποχρέωσή μου απέναντι στους ακροατές, σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν αλλά και απέναντι στους συναδέλφους μου παραγωγούς. Χώρια που οτιδήποτε έχει να κάνει με τη μουσική και το ραδιόφωνο είναι για μένα «αγαπημένο», οπότε, δεν το βλέπω απαραίτητα σαν δουλειά. Πιστεύω ότι αν μεγαλώνοντας δεν έχεις καταλάβει πόσο τυχερός είσαι να έχεις κάνει επάγγελμα το hobby σου, τότε δεν σου αξίζει ότι έχεις κερδίσει από αυτό.
Βοηθάει το γεγονός ότι είσαι κι εσύ παραγωγός, προκειμένου να κατανοήσεις τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοί σου;
Νομίζω πως είναι σημαντικό και ευοίωνο το γεγονός ότι έγινα διευθυντής μόλις μπήκα στον 21ο χρόνο της ραδιοφωνικής μου πορείας. Είναι κάτι που το νιώθω στην πράξη καθημερινά από την ημέρα που ανέλαβα. Έπειτα από 20 χρόνια μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο δεν μπορείς με καμία «θέση», «καρέκλα», ή, «τίτλο» να πάψεις να είσαι αυτό που έχει πλέον «περαστεί» στο d.n.a. σου, δηλαδή ένας 100�
