Δύο τα στρατόπεδα, οι υπέρ και οι κατά. Αν και η πρόταση στον Λάμπη έχει γίνει εδώ κι ένα δίμηνο, δεν είναι καινούργια (διαβάστε το ρεπορτάζ μας στις 24 Μαρτίου). Πέρασε όμως από χίλια κύματα. Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν πως είναι ένας καλός μάνατζερ και το ξέρει το... μαγαζί, όλοι επίσης αναγνωρίζουν πως βάζει το κεφάλι του στο ντορβά αποδεχόμενος, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, την πρόταση να αναλάβει μία τέτοια «ηλεκτρική» θέση. Συμφωνώ κι εγώ. 

 

Από την άλλη, το όνομα του Λάμπη Ταγματάρχη δεν σηματοδοτεί αυτό το καινούργιο που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο μάλιστα, η επιλογή θα συγκεντρώσει ως επί το πλείστον αρνητικά σχόλια. Θα μου πείτε, έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα μέσα σε αυτούς τους τρεις μήνες που (ίσως) ο Λάμπης (να) μοιάζει σαν κάτι το πολύ φρέσκο και καινούργιο. Δίκιο έχετε, δεν θα σας φέρω αντίρρηση.

 

Αν έπαιξαν άλλα ονόματα για τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου; Σαφώς. Του Γιώργου Αυγερόπουλου λόγου χάριν. Αλλά σκάλωσε το πράγμα. Όχι πως ήταν απαραίτητο να προχωρήσει, κάποιες συναντήσεις ωστόσο έγιναν, υπήρξαν κυβερνητικές πλευρές που τον ήθελαν. Αλλά δεν προχώρησε. Γύρω στα 150 άτομα κατέθεσαν αίτηση για το ΔΣ της ΕΡΤ συνολικά, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, ο διαγωνισμός είναι προσχηματικός. ΟΙ θέσεις αυτές, ιδίως του Διευθύνοντος Συμβούλου που αποφασίζει για όλα, είναι πολιτικές. 

 

Το όνομα του Σταύρου Καπάκου (από την Αυγή) για τη Γενική Διεύθυνση ειδήσεων και του Πάνου Χαρίτου για την παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων παίζουν πολύ δυνατά (ο δεύτερος δεν έχει απαντήσει ακόμα). Δύο εξαιρετικές επιλογές οι οποίες όμως έγιναν πριν ανακοινωθεί (ή επιλεχθεί, όπως θέλετε πείτε το) ο διευθύνων σύμβουλος. Φάουλ. Θέλει προσπάθεια να καις από μόνος σου τα καλά χαρτιά σου.