Τώρα η Ελευθερία έχει νέο άλμπουμ, το «9 + 1 ιστορίες» που κυκλοφορεί από την MLK. Εννιά καινούργια τραγούδια κι ένα ακόμα παλιότερο από την ταινία «J.A.C.E.» του (μοναδικού) Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Έλα επιτέλους, είχε χρόνια να βγάλει cd η (όμορφη, το ξέρω) Ελευθερία, καιρός ήταν.

 

Είχαμε την παρουσίασή του σήμερα το μεσημέρι, στο στούντιο που παλιά ανήκε στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ, εκεί όπου σήμερα στεγάζονται τα στούντιο της ANTART Productions. Μαζευτήκαμε λίγοι δημοσιογράφοι για να ακούσουμε ολόκληρο το άλμπουμ μαζί με τους δημιουργούς του. Την Ελευθερία εννοείται, τους συνθέτες Θέμη Καραμουρατίδη (κυρίως) και Νίκο Πορτοκάλογλου (ένα λαϊκό του τραγούδι της έδωσε), τη Λήδα Ρουμάνη που έγραψε τους περισσότερους στίχους και δύο τρεις από τους μουσικούς που συμμετέχουν στο άλμπουμ, όπως ο Αλέξανδρος -Δράκος- Κτιστάκης και ο Νίκος Μέρμηγκας. Απουσίαζαν οι Στάθης Δρογώσης και Νίκος Μωραϊτης που υπογράφουν (από κοινού) δύο κομμάτια του άλμπουμ αλλά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που κάνει ένα καταπληκτικό ντουέτο με την Αρβανιτάκη. Την ενορχήστρωση σε μερικά τραγούδια έχει κάνει ο Soumka, στα υπόλοιπα φυσικά υπεύθυνος είναι ο Καραμουρατίδης.

 

Ωραία να σας το πω αμέσως: το άλμπουμ είναι πολύ καλό. Δεν το συζητώ ειδικά αν είστε φαν της Αρβανιτάκη ή της ελληνικής μουσικής. Θα ξετρελαθείτε. Όπως και τα ραδιόφωνα του είδους. Βλέπω Μελωδίες, Διέσεις, Μέντες, Δεύτερα Προγράμματα κι Ελληνικούς FM, να βρίσκουν playlist για μήνες.  Φωνή, εικόνα, μουσική, στίχος, έχει απ' όλα. Και ξέρετε με πόση καχυποψία αντιμετωπίζω τα ελληνικά άλμπουμ, ειδικά τα ελληνόφωνα.

 

Εντάξει, ήταν και οι συνθήκες της ακρόασης πολύ καλές (αν και το δισκάκι μου άρεσε περισσότερο, αργότερα, στις επαναλαμβανόμενες και κατά μόνας ακροάσεις). Σε ένα στούντιο μέσα, σε μία μικρή αίθουσα κινηματογράφου στην ουσία για να καταλάβετε, εκεί που παρακολουθούσαν σε πριβέ φάση τις ταινίες οι άνθρωποι της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ. Εκεί που η Ζωή Λάσκαρη παλιά έμπαινε (μας είπαν) κι έλιωναν οι τοίχοι με την ομορφιά της. 

 

Τέλειος ο ήχος, μεταξύ μας δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες (σε μία απόσταση φυσικά, μην το παρακάνουμε), ψίθυροι και συναισθήματα, κλείσιμο του ματιού, χαμόγελα και να... ζωγραφίζουμε από μακριά με τα χείλη, «ωραίο ακούγεται, ε;». 

 

Να το πω κι εδώ: για να αρέσει ένα τραγούδι πρέπει να είναι σέξι. Για να σε «πιάσει» μία μουσική πρέπει να είναι σέξι. Ειδάλλως περνάει, φεύγει, χάνεται, δεν σε αγγίζει. Ενώ το σέξι τραγούδι σε τραβάει, σε έλκει, σε αγκαλιάζει. Ε, στο άλμπουμ έχει τρία τέσσερα κομμάτια ιδανικά για τέτοιες ζεστές και ιδρωμένες ημέρες (και κυρίως νύχτες).