Ακολουθήστε μας στο Google news
Ε, λοιπόν, το ΟΧΙ της Κυριακής δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν στηρίξαμε τον Τσίπρα με αυτή την επιλογή. Δεν ήταν κομματική γραμμή ούτε κυβερνητική εντολή. Αυτό που συνέβη είναι ότι μας έδωσε την ευκαιρία για επιλογή, όπως αυτονόητα μας ανήκει!
10 Ιουλίου 2015
Της Ζωής Νικολάου
Και ας μην βαυκαλιζόμαστε, ήταν και ο μοναδικός που το έκανε. Και βεβαίως πολύ ξεκάθαρα απαντήσαμε ΟΧΙ στην εξαθλίωση, όπως κι αν τιτλοφορηθεί αυτή. Οικονομική, κοινωνική, ηθική. Απαντήσαμε ΟΧΙ στον εκφυλισμό του ανθρώπου που όλοι πνίγαμε μέσα μας για χρόνια, κάθε φορά που η εύρεση εργασίας, η επιτυχία στις πανελλήνιες και ακαδημαϊκές ιερο-εξετάσεις, η ψήφος στις συστημικές εκλογές, μεταφραζόταν με την πολύ απλή και διόλου άστοχη φράση «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Απαντήσαμε ΟΧΙ στην προπαγάνδα της ιδέας ότι είμαστε υπόδουλοι και ότι αυτή είναι και η μοναδική μας επιλογή. Εκτός αν κάποιος αντιλήφθηκε κάτι διαφορετικό από όλα αυτά τα χρόνια εκτός από το «είμαστε Ευρωπαίοι, είτε θέλετε είτε όχι, γι αυτό σκύψτε ευρωπαϊκά».
Κι επειδή λοιπόν το όχι ήταν λαϊκό και φανερά ταξικό, μιας και ΝΑΙ είπαν οι γνωστές Κηφισιές και Εκάλες, καλό θα είναι αυτός ο λαός να είναι αξιοσέβαστος. Στο δρόμο γι αυτή τη διεκδίκηση είναι απαραίτητο αυτό που λέμε ιδεολογικό υπόβαθρο. Δεν είμαστε «αγανακτισμένοι», είμαστε αποφασισμένοι. Κι αυτό χρειάζεται γνώση και συνεχή ενημέρωση, παράλληλα με αυτό που λέμε σκέψη και ΟΧΙ κοινή γνώμη. Δεν είμαστε χειραγωγήσιμοι. Οι λαοπλάνοι έχασαν. Κι αν εκ νέου, αντιληφθούμε άλλους, θα έχουν παρόμοια αποτυχία.
Όταν ο κάθε Τζήμερος και ο κάθε Μπογδάνος, και φυσικά τα ονόματα αντικαθιστούν κοσμητικά επίθετα σε αυτές τις αράδες, μιας και είναι και πολλοί για να φτιάξουμε λίστα, εμφανίζονται- όπως πριν λίγα χρόνια εμφανιζόταν ο κάθε Άδωνις- και άκριτα ακούμε τρομολάγνες συκοφαντίες και φασιστικά διαγγέλματα, δημαγωγικά τσιτάτα και ευφάνταστη παραπληροφόρηση, πρέπει να έχουμε τα μοναδικά όπλα που έμφυτα κατέχει ο καθένας: την κριτική ικανότητα και την δύναμη για ζωή. Το πόσο θα το καλλιεργήσουμε είναι το μέγιστο ζήτημα. Αλλά πραγματικά αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε πολύ καλά.
Για να μην κάνουμε αναδρομές λοιπόν σε τραγικές «επταετίες», για να αποφύγουμε θνησιγενείς σκέψεις και για να στηρίξουμε αυτή τη δική μας επιλογή, ας έχουμε στο νου μας ότι το αίτημα παραμένει! Το αίτημα για ελευθερία, για ζωή, για αξιοπρέπεια! Το αίτημα παραμένει ό, τι και να γίνει. Το δηλώσαμε! Είμαστε έτοιμοι και να το υλοποιήσουμε! Ο γκεμπελισμός των καναλιών και των διαφόρων κορακιών δεν πρόκειται να περάσει όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σκέφτονται και παλεύουν ανεξάρτητα από κάθε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από κάθε δυσκολία, με μοναδικό γνώμονα, μιαν άλλη.. ρωμιοσύνη.
«Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ᾿ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ᾿ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».
Ρίτσος Γ.