Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

 

Όμως τη δικαιοσύνη δεν την πιάνεις... Δεν την ψηλαφίζεις. Μονάχα συλλαβίζεις την ουσία της, ζεις στη σκιά της ή τη διεκδικείς. Έτσι και ο Κόλχαας διεκδίκησε τη δικαιοσύνη που ήθελε να του αναλογεί. Κάλπασε προς το άγνωστο με δρόμο την ελπίδα της δικαίωσης. Κίνητρό του; Ο αέναος «πόθος για λευτεριά, που είναι δυνατότερος απ’ όλα τα κελιά».

 

Παραμύθι, αστικός μύθος, ιστορία. Κι ανάμεσα σ’ αυτά τα δωμάτια, εμείς, να περπατάμε στο διάδρομο που τα ενώνει και τα κάνει υπαρκτά. Μέσα του αναζητούμε το δίκαιο και το σωστό, βλέποντάς τα όχι σαν κοινωνικές επιταγές. Όχι σαν νόμους γραμμένους για τους πολλούς. Αλλά διεκδικώντας το μοναδικό μας δικαίωμα, να είμαστε άνθρωποι, αφήνοντας πίσω υστεροφημία, στάχτη... ηχώ. 

 

Ο Νίκος Αλεξίου ενσαρκώνει τη νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ, κάθε Τρίτη στις 9, στον πολυχώρο ΚΕΤ. Γεμίζει το χώρο με τη λιτή του παρουσία και με μια ερμηνεία γεμάτη συμβολισμούς για την διαπλοκή της εξουσίας που λυμαίνεται τις ανθρώπινες ζωές στο σύγχρονό μας «φέουδο». Αν δεν έχετε δει την παράσταση, σπεύσατε οπωσδήποτε.