Τώρα τι σόι ρεπορτάζ θα κάνουν πλέον όλοι ετούτοι για το Ελληνικό Φεστιβάλ από τη στιγμή που ανέβηκαν στο άρμα υπεράσπισης του διευθυντή του, κρίνετε το από μόνοι σας, εσείς ως αναγνώστες. 

 

Η Έφη Μαρίνου στη σημερινή Εφημερίδα των Συντακτών τα «ρίχνει» κανονικά στους συναδέλφους της, του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Ιδού κάποια χαρακτηριστικά σημεία όπως τα σταχυολογήσαμε εμείς στο e-tetRadio και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε με ονόματα και κείμενα. 

 

1)  Τι να μας λέει ένα πόρισμα που αναζητεί εισαγγελέα μπροστά στην Πειραιώς 260; Ένα πόρισμα που δεν είναι ούτε «φάντασμα» ή «λάσπη», όπως το χαρακτηρίζουν με πείσμα κάποιοι συνάδελφοι. 

2) Ας αφήσουμε τις φαιδρότητες που γράφτηκαν περί «εντολής εκτέλεσης συμβολαίου θανάτου», μομφή που προφανώς μεταφράζεται ως εξής: Η κυβέρνηση έδωσε εντολή στην «Εφημερίδα των Συντακτών», την οποία ελέγχει (αχ, αχ και πού να ξέρατε) να «σκοτώσει» τον Γ. Λούκο. Η αποστολή ανατέθηκε σ’ έναν «ηλίθιο δημοσιογράφο», όπως σημειώνει με «επαγγελματισμό» και περισσή ευγένεια άλλος συνάδελφος σε άρθρο υποστήριξης του Γ. Λούκου. 

3) Χωρίς να δίνουν μία πεντάρα για το έλλειμμα «επιχειρηματολογούν»: «Θέλουν να φάνε τον Λούκο για να βάλουν δικό τους»... Αραγε θα σιωπούσαν αν αντίστοιχη κακοδιαχείριση αφορούσε Συριζαίο ή κανέναν δευτεροκλασάτο αισθητικά διευθυντή; 

4) α) Δεν είναι μόνο τα δημοσιογραφικά payroll (τα οποία ως γνωστόν δεν θα τεκμηριωθούν με στοιχεία στον αιώνα τον άπαντα),
    β) δεν είναι οι τυφλές πολιτικές εμμονές σε βαθμό υστερίας,
    γ) δεν είναι οι σχέσεις συμφέροντος με πρόσωπα και θεσμούς,
    δ) δεν είναι η συσπείρωση που δημιουργεί η ανάγκη διατήρησης ενός συστήματος,
    ε) είναι κι αυτή η αθώα ηδονή του παραγοντισμού που διακατέχει το πολιτιστικό ρεπορτάζ. 

5) Δεν πά΄ να σφυρίζουν πορίσματα και χαμένα εκατομμύρια στον αέρα. Δεν ακούει τίποτα, τα βαφτίζει «σκοπιμότητες», «επιχειρήσεις σπίλωσης» και «λιβέλους».