Του Χάρη Συμβουλίδη (αρχισυντάκτη του Avopolis)

 

Όχι ότι έχω κάτι με τη συνάδελφο που το υπογράφει. Αλλά αν ήμουν αρχισυντάκτης της, θα παρατηρούσα ότι δεν υπάρχει τίποτα το βιωματικό στο κείμενο (ΕΔΩ), τίποτα που να δείχνει ότι της έφυγε ένα «σταδιάλα» όταν το έμαθε, ότι άνοιξε την ένταση στα ηχεία της για να παίξει ξανά, δυνατά, ένα, δύο, τρία, αγαπημένα της κομμάτια.
 

Το πρόβλημα δεν είναι ασφαλώς η συνάδελφος, που προφανώς πήρε την ανάθεση άρον-άρον, διάβασε και διαθέτει τέλος πάντων και μια κάποια δημοσιογραφική αντίληψη στο τι διάλεξε να παραθέσει, πάντα σε σχέση με το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Υπό τις παρούσες συνθήκες ιντερνετικής δημοσιογραφίας, δεν θα μπορούσε να κάνει και πολύ περισσότερα. Και δικαίωμά της είναι στο κάτω-κάτω να μην γούσταρε ποτέ Motörhead και να την έβρισκε ξέρω 'γω με Archive, Placebo, Nouvelle Vague, Buena Vista Social Club.

Για τον Κίλμιστερ που γεννήθηκε παραμονή Χριστουγέννων του 1945 στο Σταφορντσάιρ της Αγγλίας γράφει το Protagon - τον Lemmy εννοεί...

— e-tetRadio.gr (@tetRadio) December 29, 2015

Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι, εξ ορισμού, ένα άρθρο για τον Lemmy στο Protagon θα ήταν έτσι αποχυμωμένο/αποβουτυρωμένο, με εξ ορισμού light λιπαρά και με παρατηρήσεις τύπου «γεγονός που επηρέασε σημαντικά τη σκηνή της thrash metal μουσικής» και «o Kίλμιστερ τραγουδούσε με έναν έντονα λαρυγγικό αλλά συγχρόνως μελωδικό τρόπο».
 

Να όμως πώς έχει το τοπίο της πληροφόρησης σήμερα. Γράφουν για τον Lemmy άνθρωποι που δεν ήπιαν ποτέ τους μια μπύρα σιγομουρμουρίζοντας «If you squeeze my lizard, I'll put my snake on you». Ωθώντας ανθρώπους σαν κι εμένα να ανοίγουν το βρωμόστομά τους και να πέφτουν τα σκουλαμέντρα και τα σχετικά, σε ιδιωτικές συνομιλίες.
 

Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες, έλεγε μια παλιά διαφήμιση. Το ότι χάνεται / χάθηκε αυτό, είναι ένα πρόβλημα. Για όλους μας.