Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

 

Ρομαντικός, με απίστευτη δύναμη στη μορφή του και με αυτή τη φωνή που από το Industrial Silence ως το Lioness συνοδεύει τρυφερά το μοναχικό καουμπόι που όλοι κρύβουμε κάπου βαθιά. Κι έδωσε τον καλύτερό του εαυτό σε δύο sold out που άξιζαν κάθε λεπτό. 
 

«Packyourbag, runaway» και κάπως έτσι το Electrcic μέλωσε το χώρο του Piraeus 117 Academy. Λίγο μετά περπατήσαμε προς τα πίσω στο χρόνο, με το Honey Bee και το Majesty και ο αγαπημένος Hoyem μας θύμισε τις ρίζες του, στο «ξημέρωμα» που μας ταξίδεψε για μια δεκαετία, τους Madrugada.

Οι δικές του solo μελωδίες συνεχίζουν αυτό που άρχισε • Give it a whirl, Sleep walking man, In to the sea κι ένα Prisoner of the road αφιερωμένο στους ξεριζωμένους  – το «πρόσφυγες» έχει γίνει πια (φευ) κοινότοπο: «I'm a prisoner of the road / And I hold no key / I hold no key that will ever set me free».

 

Ρομαντικός και μελαγχολικός, πάντα ταπεινός και εξαιρετικός performer. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι τον αγαπήσαμε ακόμα περισσότερο. Μας άφησε με κάτι που σίγουρα δεν ήταν τυχαία επιλογή και θα το μοιραστούμε εδώ μαζί σας, για όσους ήταν εκεί, για όσους δεν τα κατάφεραν, ακόμα και για εκείνους  που –αν υπάρχουν- δεν ανατριχιάζουν όταν ακούν Sivert Hoyem:
 

«I'm going to make this my own moon landing
I'm going to give this the best that I've got..
..I'm going to make this my own»!»