Τελικά πλειοδότησε στα οικονομικά το «Πρώτο Θέμα» και εξασφάλισε τη δυνατότητα να βγάλει αυτό τα συγκεκριμένα τραγούδια. Ο στυγνός νόμος της αγοράς. Και το ηθικό ζήτημα με την επιθυμία του Λουκιανού Κηλαηδόνη να μην έχουν τα τραγούδια του οποιαδήποτε σύνδεση με τη συγκεκριμένη εφημερίδα; Από την «Lyra» απαντούν πώς δεν το είχαν υπόψη τους. Θα το μάθαιναν βεβαίως εάν είχαν μπει στον κόπο να ρωτήσουν την οικογένεια…

 

Να κι ένα επιπλέον ηθικό ζήτημα. Η οικογένεια του Κηλαηδόνη δε ρωτήθηκε καν για να δώσει έστω τυπικά μία έγκριση (που δεν θα το έδινε εν προκειμένω) διότι ο ίδιος ο δημιουργός παραχώρησε τα δικαιώματά του, σύμφωνα με πληροφορίες, στην ΑΕΠΙ. (Πάλι η «καταραμένη» που θα έλεγε ο Λουκιανός στη μέση, αν και σ΄ αυτή την περίπτωση δεν ευθύνεται). Αυτή είναι μια αρκετά συνήθης πρακτική: κι άλλοι δημιουργοί πουλούν τα δικαιώματα των δημιουργιών τους στην ΑΕΠΙ. Το ίδιο λοιπόν συνέβη και σ΄αυτή την περίπτωση. Τυπικά δηλαδή η οικογένεια Κηλαηδόνη δεν είχε λόγο επί των τραγουδιών πλέον. Ηθικά όμως θα έπρεπε να έχει. 

Ούτε φύλλο δεν πήρε παραπάνω σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα το Πρώτο Θέμα. Τζάμπα η τυμβωρυχία στον Λουκιανό.

— e-tetRadio.gr (@tetRadio) 12 February 2017

Μεγάλη η σημασία και ποια τραγούδια περιλαμβάνει το cd του «Πρώτου Θέματος». Πολλά και διάφορα: Φτωχός και μόνος καου-μπόυ, Κάπου την έχουμε πατήσει, Προς νέο συνθέτη, Στη Βουλιαγμένη, Τα θερινά σινεμά (από το δίσκο «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καου-μπόυ» του 1978). Επίσης: Τα νέα μέτρα, το ματς, Αχ Ρίτα, Τζιν-τζιν-τζιν, Πως γεννιέται ο καμικάζι, στο ρυθμό της ντίσκο («Ψυχραιμία παιδιά», 1979). Και: Που βαδίζουμε κύριοι, Μια μέρα μιας Μαίρης, Ένα γουρούνι λιγότερο, Τετάρτη 28 Ιουλίου, το Πάρτυ (από τη «Χαμηλή πτήση» του 1982). Και:  Θα κάτσω σπίτι, ο Ύμνος των Μαύρων Σκυλιών  (από τα «Τραγούδια για κακά παιδιά», 1986). Είναι μερικά από τα καλύτερα τραγούδια της προσωπικής δισκογραφίας του Λουκιανού. Και προέρχονται όλα από δίσκους οι οποίοι βγήκαν από τη Lyra, αν εξαιρέσεις τα δύο τραγούδια του άλμπουμ «Τραγούδια για κακά παιδιά» που κυκλοφόρησαν από τη Μίνος-ΕΜΙ.

 

Παραβλέπουμε, τέλος, το γεγονός ότι η κυκλοφορία από μία εφημερίδα ενός cd με τις μεγαλύτερες επιτυχίες ενός καλλιτέχνη, μόλις εκείνος κλείσει τα μάτια του, είναι μία ανατριχιαστική επιλογή; Ότι είναι αγοραία; Κι ότι επιχειρεί με το λάθος τρόπο να τονώσει και τη δισκογραφία και τις πωλήσεις των εφημερίδων σε μία εποχή που και οι δύο πάσχουν; 

 

Τελικώς δεν ίσχυσε τίποτα. Εκτός από το δε βαριέσαι….Κι εκείνο το «Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίει κι ο Χατζηπετρής».