Θέλει τέχνη να εκτίθεσαι πάντως στη μουσική, έτσι, από μόνος σου.
Ιδού λοιπόν: 

---

Βγήκαν τώρα κάτι άσχετοι σαν τον Δημήτρη Κανελλόπουλο στο e-tetradio.gr –που θέλουν να το παίξουν προχωρημένοι και-καλά, και μέσα στα πράγματα– να μας πουν πως η χιπχοπ πατσαβούρα που ακούει στο όνομα «This is America» κάποιου αδιάφορου μαύρου ονόματι Childish Gambino (αδιάφορος ως τραγουδοφτιάχτης) είναι… «ένα τραγούδι, που έγινε κλασικό μέσα σε λίγες μόλις μέρες»!! 

 

Τι λέτε ρε! Σοβαρά; Πόσο κλασικό δηλαδή; Θα το ακούμε και μετά από τρεις μήνες ή θα βγει κάποια άλλη… κλασική χιπχοπμαλακία, που θα πάρει τη θέση του; Εντάξει οι Αμερικάνοι πλασάρουν ό,τι παπαριά τους κατέβει για να πουλήσουν και από ’κει και πέρα, με τη δύναμη των μέσων που διαθέτουν, σπέρνουν αυτή την παπαριά σ’ όλο τον κόσμο και όποιον πάρει ο χάρος. Και όχι μόνο στη μουσική, σε όλα. 
 

Έχει στίχους λέει το «This is America» (γιατί, από πλευράς μουσικής, είναι για κλάσιμο). Τίποτα δεν έχει. Κοινότοπες αηδίες, απ’ αυτά που μπορεί να συμβαίνουν σε κάθε γειτονιά του σύγχρονου κόσμου, από τη Μανίλα μέχρι το Λάγκος και από το Γιοχάνεσμπουργκ μέχρι τη Τζακάρτα (με μαλάκες που παίζουν με τα όπλα ή και με χωρίς όπλα) και που για να τα περιγράψεις καλλιτεχνικά θα πρέπει να έχεις τ’ @@ ενός Curtis Mayfield π.χ. ή ενός Gil Scott-Heron. 
 

Κάποτε οι μαύροι παρήγαγαν μουσικό πολιτισμό, τώρα… γ@μα τα… Φλούδια για κότες μόνο.