«Με το που ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία, όπως την έλεγαν τότε, το ραδιόφωνο έγινε σκλαβιά»

«Με το που ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία, όπως την έλεγαν τότε, το ραδιόφωνο έγινε σκλαβιά»
Ακολουθήστε μας στο Google news

Πριν από δύο Σαββατοκύριακα ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσω από κοντά, μαζί και τους δύο, τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Παύλο Παυλίδη.

15 Μαΐου 2018
Αφορμή οι κοινές συναυλίες τους για το καλοκαίρι (2 Ιουνίου η πρώτη στην πλατεία Νερού). Αιτία, πραγματική αιτία, τα προσωπικά ακούσματα μίας ζωής, οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά. Συναντηθήκαμε μεσημέρι Σαββάτου στο Residents. Με περίμεναν εκεί τα δύο παιδιά, πήραμε τις μπύρες μας εγώ και ο Παύλος, ο Γιάννης παρήγγειλε τσάι. Κάτσαμε απέναντι στους καναπέδες (ήταν κλειστό το μαγαζί) και κάναμε μία συζήτηση εφ' όλης της όλης που κράτησε σχεδόν δύο ώρες. Είπαμε για όλα, on και off the record.

\"\"


\"\"

Τη συνέντευξη θα τη διαβάσετε αυτό το Σάββατο 19 Μαΐου στην έντυπη «Εφημερίδα των Συντακτών». Εδώ, τώρα, βάζω, ένα μικρό απόσπασμα που αφορά το ραδιόφωνο. Οι ατμοσφαιρικές φωτογραφίες είναι από την Βίκυ Μπαζάκα.   
 
Παύλος Παυλίδης: «Αλλά μιλάμε για ένα ραδιόφωνο τότε που ο ρόλος του ήταν σαφώς πολιτιστικός».
Γιάννης Αγγελάκας: «Ηταν ο Ζήλος, ο Πετρίδης, το Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι που μας γοήτευε, άκουγα μία εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα, 5 με 6 το απόγευμα, αμέσως μετά τον Πετρίδη, που λεγόταν "οι Ελληνες δεν πίνουν τσάι"».
Π.Π.: «Ηταν το Α και το Ω, στηνόμασταν στα ραδιόφωνα όχι μόνο για την πλουραλιστική εκπομπή του Πετρίδη αλλά και πιο εξειδικευμένες, του Ζήλου, του Φράγκου και του Δασκαλόπουλου που παρουσίαζαν πράγματα που δεν υπήρχε περίπτωση ούτε στις χώρες τους να ακουστούν, ανακαλύπταμε τη ΝεοΖηλανδέζικη και την Αυστραλιανή σχολή και περιμέναμε εμείς στη Θεσσαλονίκη, οι μπάντες, με ευλάβεια την εκπομπή του Φράγκου. Μουσική πληροφορία πολύ καθοριστική για την εξέλιξή μας. Αυτό μας επηρέασε σημαντικά».
Γ.Αγγ.: «Επίσης, Παύλο, η άλλη παράμετρος ήταν τα πειρατικά ραδιόφωνα. Στη Θεσσαλονίκη είχαμε τρία τέσσερα πολύ σημαντικά, όπως το Ράδιο Κιβωτός. Οι Τρύπες έγιναν γνωστές εδώ πολύ πριν βγει ο δίσκος επειδή υπήρχε ο Γιάννης Blue που έβαζε Lost Bodies, Τρύπες, όλη μέρα... Μάθαινε ο κόσμος. Τα πρώτα θρυλικά live μας από τα πειρατικά ραδιόφωνα γίνονταν γνωστά κι ερχόταν ο κόσμος».

   Αυτό πάει τώρα, έτσι;
Γ.Αγγ.: «Τώρα έχουμε λίστες. Με το που ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία όπως την έλεγαν τότε, το ραδιόφωνο έγινε σκλαβιά».