Ακολουθήστε μας στο Google news
Πχ εάν τα κείμενα που γράφουν οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες έπαυαν να έχουν αξία άρα όλος ο τύπος θα έπρεπε να διανέμεται δωρεάν και οι δημοσιογράφοι να είναι άμισθοι. Εάν οι υπηρεσίες των γιατρών, των δασκάλων, των ηθοποιών ως εργασία χάνανε κάθε ανταποδοτική αξία; Σε αυτές δε τις δημαγωγίες περί “πολιτιστικών αγαθών που ανήκουν σε όλους” από συμφέρον ή από βλακεία δεν βλέπει ο έξω κόσμος την κλασσική πολιτικάντικη λογική προς άγραν ψήφων (αφού είναι περισσότεροι οι πειρατές από τα θύματα) και προς ικανοποιήσιν ισχυρών επενδυτών στον χώρο του διαδικτύου.
Ο νομοθέτης ειλικρινά πιστεύει ότι Ελευθερία σημαίνει όλα τζάμπα; Ότι ο Φιλελευθερισμός είναι τελικά ζούγκλα; Ή πιστεύει ότι παράγουμε πολιτισμό στοιβάζοντας έργα τέχνης μόνο και μόνο επειδή είναι δωρεάν στο internet;
Αν το internet θεωρεί ότι είναι το παγκόσμιο χωριό του δωρεάν τότε γιατί δεν ζητάει ο λαός ή ό όχλος του internet και την σύνδεση δωρεάν, κάποιοι εργάστηκαν για να έχει αυτό το αγαθό, όπως και κάποιοι εργάστηκαν για τις ταινίες γιά την μουσική και τους στίχους και τις ερμηνίες και τις μίξεις και το mastering και τα εξώφυλλα και το τύπωμα και και και…
Αν βρίσκω κάτι δίκαιο στην κριτική της άλλης πλευράς είναι ότι οι εταιρίες που για δεκαετίες ελέγχανε τον χώρο αυτό κρατούσανε αδικαιολόγητα ψηλά τις τιμές.
Ο νόμος του Σαρκοζύ, ακόμα και νερωμένος, βρίσκω ότι είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναβρεί την λογική και την υγεία του ο χώρος της τέχνης που είναι καιρό τώρα στη εντατική. Ένας χώρος που ήδη νοσταλγεί τον εαυτό του στα χέρια των βουλιμικών πολυεθνικών σε σχέση με το παρόν του δημοκρατικού internet.
Πώς θα σας φαινότανε εάν μια μέρα οι καρποί σας δηλαδή η εργασία σας γινόταν κοινοκτημοσύνη;
16 Οκτωβρίου 2009Πώς θα σας φαινότανε εάν μια μέρα οι καρποί σας δηλαδή η εργασία σας γινόταν κοινοκτημοσύνη;Πχ εάν τα κείμενα που γράφουν οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες έπαυαν να έχουν αξία άρα όλος ο τύπος θα έπρεπε να διανέμεται δωρεάν και οι δημοσιογράφοι να είναι άμισθοι. Εάν οι υπηρεσίες των γιατρών, των δασκάλων, των ηθοποιών ως εργασία χάνανε κάθε ανταποδοτική αξία; Σε αυτές δε τις δημαγωγίες περί “πολιτιστικών αγαθών που ανήκουν σε όλους” από συμφέρον ή από βλακεία δεν βλέπει ο έξω κόσμος την κλασσική πολιτικάντικη λογική προς άγραν ψήφων (αφού είναι περισσότεροι οι πειρατές από τα θύματα) και προς ικανοποιήσιν ισχυρών επενδυτών στον χώρο του διαδικτύου.
Ο νομοθέτης ειλικρινά πιστεύει ότι Ελευθερία σημαίνει όλα τζάμπα; Ότι ο Φιλελευθερισμός είναι τελικά ζούγκλα; Ή πιστεύει ότι παράγουμε πολιτισμό στοιβάζοντας έργα τέχνης μόνο και μόνο επειδή είναι δωρεάν στο internet;
Αν το internet θεωρεί ότι είναι το παγκόσμιο χωριό του δωρεάν τότε γιατί δεν ζητάει ο λαός ή ό όχλος του internet και την σύνδεση δωρεάν, κάποιοι εργάστηκαν για να έχει αυτό το αγαθό, όπως και κάποιοι εργάστηκαν για τις ταινίες γιά την μουσική και τους στίχους και τις ερμηνίες και τις μίξεις και το mastering και τα εξώφυλλα και το τύπωμα και και και…
Αν βρίσκω κάτι δίκαιο στην κριτική της άλλης πλευράς είναι ότι οι εταιρίες που για δεκαετίες ελέγχανε τον χώρο αυτό κρατούσανε αδικαιολόγητα ψηλά τις τιμές.
Ο νόμος του Σαρκοζύ, ακόμα και νερωμένος, βρίσκω ότι είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναβρεί την λογική και την υγεία του ο χώρος της τέχνης που είναι καιρό τώρα στη εντατική. Ένας χώρος που ήδη νοσταλγεί τον εαυτό του στα χέρια των βουλιμικών πολυεθνικών σε σχέση με το παρόν του δημοκρατικού internet.
