Ακολουθήστε μας στο Google news
Ελάχιστα τα διαφορετικά ραδιόφωνα. Μάλλον γιατί είναι πλέον και ελάχιστοι οι διαφορετικοί ακροατές. Έζησε κάποτε, σε χρόνο παρελθόντα, δόξες και τιμές το Γ΄ Πρόγραμμα, γιατί υπήρχαν πρόθυμα αυτιά να το ακούσουν. Υπήρξε κάποτε ένας τζαζ σταθμός, ο Jazz FM, γιατί αυτή ήταν μια μουσική που κινητοποιούσε την ακρόαση. Υπήρξε το Κανάλι 15, ο Rock FM… Γκρινιάζουμε σήμερα για το κακό ρεπερτόριο των σταθμών, τους ασήμαντους παραγωγούς, τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που επεκτάθηκαν και στα ερτζιανά. Γκρινιάζουμε για την αφόρητη ρεπερτοριακή ομοιομορφία της μπάντας των FM. Αλλά ποιος τα συντηρεί; Ποιος δίνει τις μεγάλες ακροαματικότητες; Ποιος τηλεφωνεί, ποιος παίρνει τα δώρα τους και ποιος τρέχει στα live τους; Εμείς!
Τη Βανδή και τον Πετρέλη ποιος τους έκανε αστέρια; Το εμπορικό ραδιόφωνο που κανακέψαμε. Μετά τους έβαλε στο σαλόνι μας η τηλεόραση. Σήμερα, ζήτημα είναι αν υπάρχουν πέντε σταθμοί που διαφέρουν από τον σωρό. Όλοι τα ίδια παίζουν και τα ίδια λένε. Τις ίδιες μόδες ακολουθούν, τους ίδιους τραγουδιστές προωθούν, την ίδια φιλοσοφία υποστηρίζουν. Έχουμε πολλά ραδιόφωνα. Όπως έχουμε και πολλές εφημερίδες, πολλά περιοδικά, πολλά κανάλια, πολλά εστιατόρια, πολλά αυτοκίνητα, πολλά άλλοθι, πολλά φεστιβάλ, πολλές ξανθιές, πολλούς νταήδες, πολλά κινητά, πολλά απωθημένα. Εν αφθονία όλα. Εκτός από την ικανότητα επιλογής.
Εδώ, όσο περνάει ο καιρός, τόσο και πιο βαθιά πέφτουμε στο καλάθι με τα ρετάλια. Όπου κάτσει η μπίλια. Ένα μπαγκράουντ ψάχνουμε, ενώ θα κάνουμε κάτι άλλο. Ένα ράδιο να παίζει ενώ πλένεις τα πιάτα, μια γκόμενα να υπάρχει γιατί τι να κάνεις μόνος σου, μια δουλίτσα μέχρι να σου «πέσει» το λαχείο, ένας τυχαίος «φίλος» γιατί δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος, μια βόλτα με πέντε άσχετους γιατί η τηλεόραση δεν έχει τίποτα απόψε, ένα ράδιο να παίζει γιατί τι να πεις με τον σύζυγο μέχρι να φτάσεις Χαλκίδα…
Αυτό είναι σήμερα το ραδιόφωνο. Κάτι που παίζει ενώ εσύ είσαι αλλού. Αυτό είναι σήμερα το ζητούμενο. Κάτι να υπάρχει μέχρι να… Κάτι να υπάρχει γιατί δεν… Άσ’ το να παίζει, λοιπόν, γιατί η επικοινωνία είναι ένα δύσκολο σπορ που θέλει δυνατούς λύτες κι εσύ, φίλε μου, δεν είσαι διατεθειμένος ούτε να σπάσεις αυγά, ούτε να βγεις από την αφασία της βολής σου. Άσ’ το να παίζει, λοιπόν, και μην γκρινιάζεις για τα play list, τους χαζοχαρούμενους και τα μαργαριτάρια που εκτοξεύονται χωρίς αιδώ. Η ζωή σου δηλαδή είναι καλύτερη; Αν είναι, θα βρεις μόνος σου τη συχνότητα που σου αξίζει. Εγώ θα σ’ την πω;
Πόσα ραδιόφωνα αντέχουμε; Πόσες φωνές; Πόσες μουσικές; Κουρασμένοι ακροατές είμαστε. Από πολλά: Τη φθορά των ήχων. Τους άπειρους συνδυασμούς απόψεων. Τον χείμαρρο ευτελούς αισθητικής.
15 Οκτωβρίου 2009Πόσα ραδιόφωνα αντέχουμε; Πόσες φωνές; Πόσες μουσικές; Κουρασμένοι ακροατές είμαστε. Από πολλά: Τη φθορά των ήχων. Τους άπειρους συνδυασμούς απόψεων. Τον χείμαρρο ευτελούς αισθητικής. Την αντιπαθητική πολυλογία. Την επιπόλαιη έφεση στην αφέλεια. Έχουμε κουραστεί από το ίδιο. Το επαναλαμβανόμενο. Το άνευ εκπλήξεων.Ελάχιστα τα διαφορετικά ραδιόφωνα. Μάλλον γιατί είναι πλέον και ελάχιστοι οι διαφορετικοί ακροατές. Έζησε κάποτε, σε χρόνο παρελθόντα, δόξες και τιμές το Γ΄ Πρόγραμμα, γιατί υπήρχαν πρόθυμα αυτιά να το ακούσουν. Υπήρξε κάποτε ένας τζαζ σταθμός, ο Jazz FM, γιατί αυτή ήταν μια μουσική που κινητοποιούσε την ακρόαση. Υπήρξε το Κανάλι 15, ο Rock FM… Γκρινιάζουμε σήμερα για το κακό ρεπερτόριο των σταθμών, τους ασήμαντους παραγωγούς, τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που επεκτάθηκαν και στα ερτζιανά. Γκρινιάζουμε για την αφόρητη ρεπερτοριακή ομοιομορφία της μπάντας των FM. Αλλά ποιος τα συντηρεί; Ποιος δίνει τις μεγάλες ακροαματικότητες; Ποιος τηλεφωνεί, ποιος παίρνει τα δώρα τους και ποιος τρέχει στα live τους; Εμείς!
Τη Βανδή και τον Πετρέλη ποιος τους έκανε αστέρια; Το εμπορικό ραδιόφωνο που κανακέψαμε. Μετά τους έβαλε στο σαλόνι μας η τηλεόραση. Σήμερα, ζήτημα είναι αν υπάρχουν πέντε σταθμοί που διαφέρουν από τον σωρό. Όλοι τα ίδια παίζουν και τα ίδια λένε. Τις ίδιες μόδες ακολουθούν, τους ίδιους τραγουδιστές προωθούν, την ίδια φιλοσοφία υποστηρίζουν. Έχουμε πολλά ραδιόφωνα. Όπως έχουμε και πολλές εφημερίδες, πολλά περιοδικά, πολλά κανάλια, πολλά εστιατόρια, πολλά αυτοκίνητα, πολλά άλλοθι, πολλά φεστιβάλ, πολλές ξανθιές, πολλούς νταήδες, πολλά κινητά, πολλά απωθημένα. Εν αφθονία όλα. Εκτός από την ικανότητα επιλογής.
Εδώ, όσο περνάει ο καιρός, τόσο και πιο βαθιά πέφτουμε στο καλάθι με τα ρετάλια. Όπου κάτσει η μπίλια. Ένα μπαγκράουντ ψάχνουμε, ενώ θα κάνουμε κάτι άλλο. Ένα ράδιο να παίζει ενώ πλένεις τα πιάτα, μια γκόμενα να υπάρχει γιατί τι να κάνεις μόνος σου, μια δουλίτσα μέχρι να σου «πέσει» το λαχείο, ένας τυχαίος «φίλος» γιατί δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος, μια βόλτα με πέντε άσχετους γιατί η τηλεόραση δεν έχει τίποτα απόψε, ένα ράδιο να παίζει γιατί τι να πεις με τον σύζυγο μέχρι να φτάσεις Χαλκίδα…
Αυτό είναι σήμερα το ραδιόφωνο. Κάτι που παίζει ενώ εσύ είσαι αλλού. Αυτό είναι σήμερα το ζητούμενο. Κάτι να υπάρχει μέχρι να… Κάτι να υπάρχει γιατί δεν… Άσ’ το να παίζει, λοιπόν, γιατί η επικοινωνία είναι ένα δύσκολο σπορ που θέλει δυνατούς λύτες κι εσύ, φίλε μου, δεν είσαι διατεθειμένος ούτε να σπάσεις αυγά, ούτε να βγεις από την αφασία της βολής σου. Άσ’ το να παίζει, λοιπόν, και μην γκρινιάζεις για τα play list, τους χαζοχαρούμενους και τα μαργαριτάρια που εκτοξεύονται χωρίς αιδώ. Η ζωή σου δηλαδή είναι καλύτερη; Αν είναι, θα βρεις μόνος σου τη συχνότητα που σου αξίζει. Εγώ θα σ’ την πω;
