Δυστυχώς δε βάζουμε μυαλό και κάθε χρόνο το Πάσχα θρηνούμε θύματα...
29 Απριλίου 2019Του Σωτήρη Μανιάτη
Ο θάνατος του 53χρονου εικονολήπτη Κώστα Θεοδωρακάκη το βράδυ της Κυριακής στην εκδήλωση για το έθιμο του σαϊτοπολέμου στην Καλαμάτα ξανάφερε στην επιφάνεια τη συζήτηση για όλα αυτά τα επικίνδυνα έθιμα. Τις μπαλωθιές, τις κροτίδες, τις σαΐτες και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.
Μπορεί να υπήρξαν συλλήψεις αλλά η οικογένεια του εικονολήπτη έχασε τον άνθρωπό της ενώ δυο αγοράκια έμειναν ορφανά και η σύζυγός του χήρα. Θα ακουστούν και θα γραφτούν διάφορα αλλά δυστυχώς σύντομα και πάλι θα ξεχαστούν μέχρι να έχουμε τα επόμενα θύματα. Κάθε χρόνο άλλωστε τα ίδια λέμε και κάθε χρόνο μικρά παιδιά χάνουν τα δάκτυλά τους ή τα μάτια τους στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν όχι και την ίδια τους τη ζωή, νέοι και μεγαλύτεροι τραυματίζονται από βαρελότα που ρίχνουν άλλοι ή αυτοτραυματίζονται συμμετέχοντας σε τέτοιου τύπου έθιμα. Και κάθε φορά υποτίθεται ότι λαμβάνονται περισσότερα μέτρα προφύλαξης αλλά μετράμε και πάλι θύματα, τραυματίες ή και νεκρούς.
Για πρώτη φόρα αποφασίσαμε οικογενειακώς να κάνουμε φέτος Ανάσταση στη Μονή Πεντέλης. Και πέρα από την κατάνυξη για πρώτη φορά ακούσαμε ολόκληρο το Χριστός Ανέστη. Χωρίς βαρελότα και κροτίδες να καλύπτουν τις ψαλμωδίες. Και το ευχαριστηθήκαμε περισσότερο απ' ό,τι άλλες χρονιές εντός Αττικής, σε νησιά ή στην περιφέρεια όπου ειδικά την τελευταία δεκαετία τρέχουμε πανικόβλητοι την ώρα του Χριστός Ανέστη (το οποίο και δεν ακούμε ποτέ) να καλύψουμε τα παιδιά και να τα κάνουμε να νιώσουν ασφαλή μέσα στον πανζουρλισμό από κροτίδες, τρίγωνα, δυναμιτάκια και πάει λέγοντας.
Ας το ξανασκεφτούμε λοιπόν και ας μας απασχολήσει το θέμα λίγο περισσότερο μήπως και την επόμενη φορά γλυτώσουμε τα θύματα...
