Τα Κίτρινα Ποδήλατα πλησιάζουν τα 20 χρόνια πορείας και δείχνουν να βρίσκονται στην πιο ώριμη φάση τους.
15 Μαΐου 2019Συνέντευξη στον Παναγιώτη Χαραλαμπάκη
Ο νέος δίσκος που κυκλοφόρησαν και αποτελεί το τρίτο μέρος μιας σπουδαίας τριλογίας είναι ήδη ένας πολύ σημαντικός λόγος για να μιλήσεις μαζί τους. Όμως η ανακοίνωσή τους για τις δύο παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου -η πρώτη έγινε στις 11 Μαΐου και η δεύτερη αυτό το Σάββατο στις 18- πραγματικά εντυπωσιάζει και φυσικά γεννά πολλά ερωτήματα. Οφείλω να ομολογήσω πως αισθάνομαι τυχερός που τους συναντώ και συνομιλώ μαζί τους σ’ αυτή την τόσο υψηλού επιπέδου δημιουργική φάση τους.
Μόλις κυκλοφόρησε το τρίτο μέρος μια τριλογίας που ξεκίνησε το 2015. Θα ήθελα να σταθώ αρκετά σε αυτό γιατί δεν είναι συνηθισμένος για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον ένας τέτοιου επιπέδου προγραμματισμός και φυσικά μια τέτοια παραγωγή. Θέλω να μου πείτε πως προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία αυτής της τριλογίας; Τι σημαίνουν για εσάς οι τρεις τελείως διαφορετικοί τρόποι οπτικής - ενορχήστρωσης των τραγουδιών;
Το νέο μας album, φέρει τον τίτλο Vol.3 – «Κίτρινα Ποδήλατα – the electro project» και ολοκληρώνει μια προσπάθεια η οποία όντως ξεκίνησε το 2015 με την κυκλοφορία του «acoustic project», με ενορχηστρώσεις επάνω σε δυο κιθάρες (ακουστική – κλασική), ενώ συνεχίστηκε με το «Οrchestra» project» (2016), που έφερε τη σύμπραξή μας με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Το όλο εγχείρημα, γεννήθηκε ως μουσική μας ανάγκη, να πειραματιστούμε εκ νέου με τον ήχο μας και να παρουσιάσουμε παλαιότερα και νέα τραγούδια μας από εντελώς διαφορετικές οπτικές. Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε πέρα από τα «ασφαλή κεκτημένα» του ήχου που μας καθιέρωσε στη συνείδηση όσων παρακολουθούν την εξέλιξη μας. Θελήσαμε να ανακαλύψουμε κόσμους στους οποίους θα έπρεπε εμβαθύνουμε, ώστε να εξελιχθούμε ως άνθρωποι που ζουν ΜΕ και ΓΙΑ τη μουσική. Θα μπορούσαμε έτσι, να δώσουμε παράλληλα στις νέες γενιές εκκολαπτόμενων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων, το μήνυμα της συνεχούς αναζήτησης, της σκληρής δουλειάς και της γενικότερης φιλοσοφίας που τους προτρέπουμε να υιοθετήσουν σε εποχές δύσκολες και αναβλητικές, σε περιόδους της αυτοκρατορίας της «εικόνας», του γρήγορου, του εύπεπτου. Οι εργασίες της όλης Τριλογίας ήταν ιδιαιτέρως απαιτητικές. Εκτός από την ανάγκη για κατάκτηση νέων -ειδικότερων και γενικότερων– γνώσεων, οι οποίες μας πήγαν σημαντικά βήματα μπροστά ως δημιουργούς, χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε και όλη την εμπειρία των 19 ετών που δρούμε μουσικά
Πόσο δύσκολο είναι να προγραμματίσει κάποιος μια τέτοια παραγωγή δεδομένης της σημερινής κατάστασης στη δισκογραφία;
Συντονίζοντας για μερικά λεπτά τη σκέψη μας, πίσω στα όσα αντιμετωπίσαμε στην όλη μας προσπάθεια να εκσυγχρονιζόμαστε, να προτείνουμε το καινοτόμο, να κλείσουμε τη «ψαλίδα» σε σχέση με τις παραγωγές που στήνονται στο εξωτερικό, να είμαστε τέλος πάντων ένα σύγχρονο ροκ συγκρότημα που δρα σε αυτές τις δεκαετίες και σέβεται τον εαυτό του, δεν ξέρουμε αλήθεια με τι λόγια να περιγράψουμε το βαθμό δυσκολίας. Γράφονται βιβλία ολόκληρα. Θα πρέπει λοιπόν κάποιος, πολύ απλά, να είναι τρελός. Να αγαπάει απείρως πολύ την τέχνη του και κυριότερο, να έχει απώτερο σκοπό να την υπηρετήσει και όχι να τη «χρησιμοποιήσει» για να κατακτήσει άλλα πιο ματαιόδοξα οφέλη. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις δυσκολίες των χρόνων της κρίσης, αλλά στην αντιμετώπιση των ανθρώπων που δύσκολα δέχονται κάποιον που καταφέρνει να προοδεύσει να εξελιχθεί, να προτείνει, να επιβιώσει χωρίς δικαιολογίες και μιζέρια και και που γενικότερα «ενοχλεί» και «χαλάει την πιάτσα» με όλα τα παραπάνω. Προτείνουμε σε όσους ταυτίζονται με το ρομαντισμό, το πείσμα την υπομονή και τη δουλειά μας, κόντρα σε κάθε αντίθετο κύμα και δυσκολία, να συνεχίσουν να προσπαθούν, να μη βάζουν ταβάνι στα όνειρά τους και να μη συμβιβάζονται. Το τίμημα σκληρό αλλά ο χρόνος στο τέλος πάντα επιβραβεύει τους κατά κόσμο «τρελούς».
Κατά πόσο άλλαξε η αρχική ιδέα της δουλειάς αυτής δεδομένου ότι πέρασαν και 4 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου μέχρι σήμερα;
Όπως προαναφέραμε παραπάνω, το όλο εγχείρημα, μας έφερε μπροστά σε κόσμους που έπρεπε να σταθούμε και να κατακτήσουμε ως γνώση, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να εξελίξουμε το έργο μας. Όλα τα μέρη της Τριλογίας είχαν τα μυστικά τους, τα κλειδιά που έπρεπε να βρούμε ώστε να αναζητήσουμε το υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Γι αυτό και την επιχειρήσαμε 15 χρόνια μετά το ξεκίνημά μας, όταν νιώσαμε πως οι σπουδές μας και η εμπειρία μας θα επέτρεπαν να το τολμήσουμε. Αυτό απαίτησε πολλές «στάσεις» με πολλή μελέτη για διεύρυνση γνώσεων είτε σε θέματα μουσικής τεχνικής είτε σε τεχνολογική κατάρτιση. Ειδικότερα το τρίτο μέρος μας έβαλε σε κόσμους που πάντα μας γοήτευαν ως ακροατές, αλλά οι γνώσεις και η φιλοσοφία που έπρεπε να αναζητήσουμε ώστε τις προσαρμόσουμε σωστά και σε υψηλό επίπεδο στο συγκρότημά μας, ήταν πολύ διαφορετικές. Ατέλειωτες ώρες διαβάσματος και στη συνέχεια πειραματισμού στην πράξη στο studio, έφεραν πολλές δοκιμές και αλλαγές μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Το σίγουρο είναι πως εμείς μετά την ολοκλήρωση της Τριλογίας νιώθουμε πολλά βήματα μπροστά και πολύ ικανοποιημένοι και ήρεμοι με τον απολογισμό που θα κάνουμε κάποτε.
Αν και οριακά, θεωρείστε και εσείς συγκρότημα. Δεδομένου ότι πολλά συγκροτήματα διαλύονται στην πορεία έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε πως είναι κάπως νομοτελειακό ένα τέτοιου είδους τέλος. Παρόλα αυτά εσείς μένετε ήδη πολλά χρόνια παρέα. Αυτό αν μη τι άλλο σημαίνει πως υπάρχει σύμπνοια σε ένα μεγάλο βαθμό. Σίγουρα όμως υπάρχουν διαφωνίες. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν έχει νόημα στην τέχνη να κάνεις υποχωρήσεις και μέχρι ποίο σημείο;
Η περίπτωσή μας είναι ιδιαίτερη διότι εκτός από αδέρφια με άριστη μεταξύ μας σχέση, το πλέον σημαντικό είναι πως έχουμε κοινή άποψη για το τι σημαίνει «δημιουργώ», κοινή οπτική στο «γιατί» δημιουργώ, κοινή φιλοσοφία στο «τρόπο» που επιλέγουμε να πορευτούμε και κοινή άποψη για το τι σημαίνει «επιτυχία» στην όλη προσπάθειά μας. Αν ο ένας από τους δύο έκανε μουσική για πιο ματαιόδοξους λόγους, αναζητώντας περισσότερο το φαίνεσθαι, τα εξώφυλλα, το life style με κύρια έγνοια την «ερμαφρόδιτη»-χωρίς ταυτότητα αναγνωρισιμότητα, ενώ ο άλλος είχε σκοπό να υπηρετήσει τη μουσική σε βάθος χρόνου με σκληρή δουλειά, συνέπεια, γνώση με υπομονή σε όποιο τίμημα φέρει ο δύσκολος δρόμος, μακριά απ τα πολλά φώτα και τα σημεία των καιρών, τότε εννοείται δε θα είχε καμία διάρκεια το συγκρότημα. Επίσης, αν ο ένας είχε αποφασίσει να αφιερώσει ως «ασκητής», τη ζωή του, τον ελεύθερο χρόνο του, την προσωπική του ζωή, τις διακοπές του, τα χόμπι του, τα πάντα για την τέχνη του, ενώ ο άλλος δε ήθελε να είναι άπειρες ώρες στα studios και τις πρόβες, αλλά είχε διαμορφώσει έτσι τη ζωή του με άλλες μεγαλύτερες και σημαντικότερες υποχρεώσεις, δεν θα είχε κάποιο νόημα. Επιπροσθέτως σε αυτά, η μεταξύ μας ειλικρίνεια, χωρίς την ανάγκη «διπλωματίας» ή απαραίτητης τυπικής διακριτικότητας, φέρνει δημιουργικότητα στις όποιες διαφωνίες και εξαφανίζει τον όρο «έκπτωση» στο παραμικρό. Τέλος, όταν κάποιος απ τους δυο κάποια στιγμή λυγίσει, κουραστεί ή απογοητευτεί, μόνο και μόνο από σεβασμό στην κούραση και την προσπάθεια του άλλου, αμέσως το ξεχνάει και σηκώνεται να συνεχίσει. Η άποψή μας είναι πως όσα σοβαρά συγκροτήματα (δεν αναφερόμαστε στα «σκυλο-ροk» - «mini market» σχήματα) άντεξαν πάνω από 15 χρόνια, πολύ απλά, σοβαρολογούσαν. Τα υπόλοιπα κάποια στιγμή έχασαν γρήγορα έστω και ένα από τα παραπάνω στοιχεία.
Στην δημιουργική διαδικασία πως λειτουργείτε; Τα περισσότερα τραγούδια σας στη μουσική και τους στίχους αναφέρουν και τους δυο σας. Περιγράψτε το μου λίγο. Γράφει ας πούμε πρώτα κάτι ο ένας και με το παίρνει ο άλλος. Ή κάπως αλλιώς; Η κριτική που ασκεί ο ένας στον άλλο έχει αλλάξει; Είστε πιο αυστηροί τώρα ή παλιότερα;
Στη μεταξύ μας σχέση γενικώς δεν υπάρχει «δικό μου και δικό σου», ανεξαρτήτως από την προσφορά του καθενός σε κάποιο τραγούδι ή ενορχήστρωση ή πειραματισμό. Στο τέλος της ημέρας δεν έχει καμία σημασία ποιος έβαλε το στίχο και ποιος τη μουσική ή αν ο ένας «υπέγραψε» και τα δυο. Ούτως ή άλλως, πάντοτε και όλα, φιλτράρονται και από τους δύο, Η κοινή αισθητική διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα, όσα αφορούν στη διαδικασία, άλλες φορές υπάρχει μια μουσική ιδέα και γεννά έναν στίχο, άλλες φορές ένας στίχος που ενέπνευσε κάποια σκέψη που έγινε στίχος. Άλλα τραγούδια γράφτηκαν την ίδια στιγμή σε στίχο και μουσική από τον έναν και ο άλλος τα αγάπησε και τα φρόντισε σαν να ήταν δικά του. Είμαστε πάντοτε αυστηροί ο ένας με τον άλλον, γιατί αυτό επιθυμούμε και οι δυο να γίνεται. Αν κάποιο τραγούδι για οποιονδήποτε λόγο δεν αρέσει σε έναν από τους δυο, τότε αυτομάτως το βάζουμε σε διαδικασία «αναμονής κι επανεξέτασης» για κάποιο χρονικό διάστημα. Και αν μετά από καιρό αλλάξει η άποψη γι αυτό, τότε το συνεχίζουμε. Αλλιώς απορρίπτεται χωρίς να ενοχλήσει τον δημιουργό του.
Εννοείται πως όσο περνούν τα χρόνια είμαστε όλο και πιο αυστηροί, γιατί στην όλη εξίσωση μπαίνει και η εμπειρία αλλά και το γεγονός ότι πλέον η μουσική μας αφορά και μια επόμενη γενιά και ειδικότερα νέους ανθρώπους, σε εποχές αλλοιωμένες και οφείλουμε να προσέχουμε πολύ αυτά που θα τους προτείνουμε και τη συντροφιά που θα τους κρατήσουμε.
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι παραστάσεις σας στο Σταυρό του Νότου, έτσι όπως ακούγονται, εντυπωσιάζουν. Τι ετοιμάζετε; Διαβάζω ότι θα υπάρξουν και αρκετοί καλεσμένοι.
Ακούγονται εντυπωσιακά αλλά χωρίς την ανάλογη αυταπόδειχτη συνέχεια επί σκηνής, δεν έχει κανένα νόημα. Είναι η πρότασή μας σε μια σύγχρονη οπτικο-ακουστική παράσταση την οποία επιμελούμαστε επί δυο χρόνια σε κάθε της λεπτομέρεια. Η Τριλογία μας και όσα κατακτήσαμε ως άνθρωποι της μουσικής μέσα από αυτήν, θα ζωντανέψουν στις 11 και 18 Μάη στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου. Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε την τεχνολογία προς όφελος της αρτιότητας της απόδοσης των τραγουδιών, θα μας επιτρέψει συμπράξεις – έκπληξη που θα μας επιτρέψετε να φυλάξουμε για όσους θα αφιερώσουν κάποιο από τα δύο βράδια τους για να τιμήσουν την προσπάθειά μας.
Αναμένεται κάποια συνέχεια αυτού του project;
Ο προγραμματισμός του συγκροτήματος είναι πολύ συγκεκριμένος μέχρι και το καλοκαίρι του 2020 διότι πάντοτε δρούμε με πλάνο πενταετίας. Οπότε, πολλά έχουν δρομολογηθεί κι έχουν ακόμη να συμβούν στα επόμενα βήματα μας. Προς το παρόν όμως θέλουμε να ταξιδέψουμε το «electro project» σε όλη την Ελλάδα σε μια μεγάλη περιοδεία.
Σταυρός του Νότου
Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο: 21 0922 6975
Ώρα έναρξης: 22.30
Εισιτήρια: 13€ με μπύρα ή κρασί
