Ακολουθήστε μας στο Google news
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολουθώ το X Factor. Όχι τόσο γιατί το βαριέμαι ή γιατί θέλω να το παίξω υπεράνω, αλλά, επειδή, συνήθως εκείνη την ώρα είμαι εκτός σπιτιού. Και όταν είμαι εντός, βέβαια, προτιμώ χίλιες φορές να ακούω ραδιόφωνο. Είδα όμως κάποιες από τις οντισιόν – έτσι κι αλλιώς παίζονται παντού στη συνέχεια, ακόμα και στον Λαζόπουλο (θα έχετε δει την ανακύκλωση των τηλεοπτικών εκπομπών που λαμβάνει χώρα εσχάτως - δεν ασχολούνται με το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο, ασχολούνται μόνο οι μισές εκπομπές με τις άλλες μισές παραμένοντας έτσι, εσώκλειστοι, στον περιορισμένο ούτως ή άλλως τηλεοπτικό τους κόσμο).
Στις οντισιόν λοιπόν βλέπουμε διάφορα… «νούμερα» που νομίζουν πως διαθέτουν τα φόντα να γίνουν τραγουδιστές. Και λέω «νούμερα», όχι γιατί θέλω να τους υποτιμήσω ή να τους ειρωνευτώ, αλλά επειδή δεν έχουν το στοιχειώδες γνώθι σ’ αυτόν – κι εγώ αν τραγουδήσω νούμερο θα δείχνω, εδώ, μιλάω μόνο και δεν καταλαβαίνει ο άλλος τι λέω...
Ωστόσο, το γεγονός ότι αυτά είναι νούμερα δεν δικαιολογεί τα ειρωνικά σχόλια των μελών της κριτικής επιτροπής και, βασικά, του Γιώργου Θεοφάνους. Άλλωστε η Κατερίνα Γκαγκάκη παρουσιάζεται αρκούντως σοβαρή, ο Γιώργος Λεβέντης δείχνει φύσει ευγενικός άνθρωπος (δεν τον ξέρω, εννοείται, απλώς υποθέτω), ο Νίκος Μουρατίδης κάνει τα δικά του.
Μόνο ο Θεοφάνους απομένει (στην άκρη του πάνελ). Μ’ ένα στιλάκι μαγκιάς που θυμίζει επαρχιακή ντισκοτέκ της δεκαετίας του 80, με μία κομπορρημοσύνη άνευ λόγου κι αιτίας που ταιριάζει στο ΚΤΕΛ Κηφισού, μ΄ ένα ύφος επαΐοντα που δεν το έχεις με τίποτα αν αξίζεις. Δεν με ενδιαφέρει ποιες είναι ακριβώς οι μουσικές περγαμηνές του Θεοφάνους. Δεν τις γνωρίζω, δεν τις θυμάμαι δηλαδή, κάποιες ποπ και λαϊκές επιτυχίες ξέρω πως έχει γράψει, τραγούδια που δεν ανήκουν στο φάσμα των προσωπικών μου ακουσμάτων.
Ωστόσο, αν είσαι όντως μέγας και τρανός, ή, έστω, αν νομίζεις ο ίδιος πως είσαι μέγας και τρανός, δεν επιδεικνύεις έτσι την (όποια) προσωπικότητά σου. Ειδικά με τους αδύναμους, ειδικά με εκείνους τους ανθρώπους που είναι ηλίου φαεινότερο πως αντιμετωπίζουν κάποια προβληματάκια προσωπικής φύσεως.
Το αφ΄ υψηλού στιλ δεν ταιριάζει επ΄ ουδενί σε εκείνους που πραγματικά αξίζουν. Εκτός κι αν θέλουν να το παίξουν κάπως...
Ξέρετε ποιους είχε σήμερα καλεσμένους στις 6 το απόγευμα στην εκπομπή του ο Μάκης Πουνέντης, στο ραδιόφωνο του «Ρυθμού 94,9»; Την κριτική επιτροπή του X Factor. Ήτοι, Γιώργος Λεβέντης, Κατερίνα Γκαγκάκη και Γιώργος Θεοφάνους. Και οι τρεις τους («αμφότεροι και οι τρεις» που έλεγε παλιότερα καμαρώνοντας ο Δήμαρχος Γαργαλιάνων) βρίσκονταν live στο στούντιο.
11 Νοεμβρίου 2009Ξέρετε ποιους είχε σήμερα καλεσμένους στις 6 το απόγευμα στην εκπομπή του ο Μάκης Πουνέντης, στο ραδιόφωνο του «Ρυθμού 94,9»; Την κριτική επιτροπή του X Factor. Ήτοι, Γιώργος Λεβέντης, Κατερίνα Γκαγκάκη και Γιώργος Θεοφάνους. Και οι τρεις τους («αμφότεροι και οι τρεις» που έλεγε παλιότερα καμαρώνοντας ο Δήμαρχος Γαργαλιάνων) βρίσκονταν live στο στούντιο.Για να είμαι ειλικρινής, δεν το παρακολουθώ το X Factor. Όχι τόσο γιατί το βαριέμαι ή γιατί θέλω να το παίξω υπεράνω, αλλά, επειδή, συνήθως εκείνη την ώρα είμαι εκτός σπιτιού. Και όταν είμαι εντός, βέβαια, προτιμώ χίλιες φορές να ακούω ραδιόφωνο. Είδα όμως κάποιες από τις οντισιόν – έτσι κι αλλιώς παίζονται παντού στη συνέχεια, ακόμα και στον Λαζόπουλο (θα έχετε δει την ανακύκλωση των τηλεοπτικών εκπομπών που λαμβάνει χώρα εσχάτως - δεν ασχολούνται με το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο, ασχολούνται μόνο οι μισές εκπομπές με τις άλλες μισές παραμένοντας έτσι, εσώκλειστοι, στον περιορισμένο ούτως ή άλλως τηλεοπτικό τους κόσμο).
Στις οντισιόν λοιπόν βλέπουμε διάφορα… «νούμερα» που νομίζουν πως διαθέτουν τα φόντα να γίνουν τραγουδιστές. Και λέω «νούμερα», όχι γιατί θέλω να τους υποτιμήσω ή να τους ειρωνευτώ, αλλά επειδή δεν έχουν το στοιχειώδες γνώθι σ’ αυτόν – κι εγώ αν τραγουδήσω νούμερο θα δείχνω, εδώ, μιλάω μόνο και δεν καταλαβαίνει ο άλλος τι λέω...
Ωστόσο, το γεγονός ότι αυτά είναι νούμερα δεν δικαιολογεί τα ειρωνικά σχόλια των μελών της κριτικής επιτροπής και, βασικά, του Γιώργου Θεοφάνους. Άλλωστε η Κατερίνα Γκαγκάκη παρουσιάζεται αρκούντως σοβαρή, ο Γιώργος Λεβέντης δείχνει φύσει ευγενικός άνθρωπος (δεν τον ξέρω, εννοείται, απλώς υποθέτω), ο Νίκος Μουρατίδης κάνει τα δικά του.
Μόνο ο Θεοφάνους απομένει (στην άκρη του πάνελ). Μ’ ένα στιλάκι μαγκιάς που θυμίζει επαρχιακή ντισκοτέκ της δεκαετίας του 80, με μία κομπορρημοσύνη άνευ λόγου κι αιτίας που ταιριάζει στο ΚΤΕΛ Κηφισού, μ΄ ένα ύφος επαΐοντα που δεν το έχεις με τίποτα αν αξίζεις. Δεν με ενδιαφέρει ποιες είναι ακριβώς οι μουσικές περγαμηνές του Θεοφάνους. Δεν τις γνωρίζω, δεν τις θυμάμαι δηλαδή, κάποιες ποπ και λαϊκές επιτυχίες ξέρω πως έχει γράψει, τραγούδια που δεν ανήκουν στο φάσμα των προσωπικών μου ακουσμάτων.
Ωστόσο, αν είσαι όντως μέγας και τρανός, ή, έστω, αν νομίζεις ο ίδιος πως είσαι μέγας και τρανός, δεν επιδεικνύεις έτσι την (όποια) προσωπικότητά σου. Ειδικά με τους αδύναμους, ειδικά με εκείνους τους ανθρώπους που είναι ηλίου φαεινότερο πως αντιμετωπίζουν κάποια προβληματάκια προσωπικής φύσεως.
Το αφ΄ υψηλού στιλ δεν ταιριάζει επ΄ ουδενί σε εκείνους που πραγματικά αξίζουν. Εκτός κι αν θέλουν να το παίξουν κάπως...
