Ακολουθήστε μας στο Google news

Στο Σικάγο να βρεθήκαμε στην αφετηρία της Route 66...

Του Τάσου Παπαϊωάννου

Το δικό μας όμως ταξίδι είχε προορισμό τη βόρεια δυτική ακτή και κάπως έτσι έπρεπε να πάρουμε έναν άλλο δρόμο προς τα εκεί. Και το όνομα αυτοί Interstate 90 (West φυσικά). Ο 90 ξεκινάει από τη Βοστόνη και τερματίζει στο Σιατλ διανύοντας μια απόσταση 3.020 μιλίων ή αλλιώς 4.890 χιλιόμετρων.

Πρώτη μας στάση τα Badlands και τα Black Hills. Για να φτάσουμε εκεί θα πρέπει να διασχίσουμε ουσιαστικά 3 πολιτείες: Τις απέραντες καλλιέργειες και τα βουνά του Wisconsin και της Minnesota, άλλα και τα 2 μεγαλύτερα ποτάμια της Αμερικής, τον Μισισιπή και τον Μιζουρι. Πάνω στα σύνορα με τη Minnesota σταματάμε στο La Crosse του Wisconsin, μια πεντάμορφη πόλη με γραφικές γειτονιές, πάνω στον Μισισιπή.

Συνέχεια της διαδρομής μας στη Minnesota πλέον, για πολλά χιλιόμετρα μέσα στην ερημιά αλλά και μέσα από καταιγίδες και βαθύ σκοτάδι όπου δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ο δρόμος μέχρι τα Badlands δεν έβγαινε (τα 1200 χιλιόμετρα ήταν ήδη πολλά για μια μέρα) και έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε παράκαμψη για να περάσουμε το βράδυ στο Piere, πρωτεύουσα της Sourh Dakota, μια μικρή κατά τα άλλα πόλη που μοιάζει ξεχασμένη, τόσο η ίδια όσο και οι λιγοστοί της κάτοικοι.

Την επόμενη μέρα ξεκινάμε νωρίς για τα Badlands. Σε όλη τη διαδρομή, πέρα από τις κλασικές αμερικάνικες διαφημίσεις για fast food, ξενοδοχεία και δικηγόρους που είναι έτοιμοι να σε βοηθήσουν σε κάθε κακοτοπιά (!), συναντάμε σχεδόν κάθε χιλιόμετρο διαφημίσεις από το Wall Drag, ένα τεράστιο τουριστικό κατάστημα στο Wall, μια όμορφη κατά τα άλλα μικρή πόλη. Το Wall Drag αποτελεί “αξιοθέατο” για όσους διασχίζουν την 90, μόνο και μόνο λόγω της περιέργειας για το πως είναι αυτό το κατάστημα - τουριστική παγίδα που διαφημίζει ότι ο καφές έχει 5 σεντς! Φτάνοντας στο Wall όμως, μας περίμενε μια έκπληξη: Δεκάδες χαρλεαδες έχουν κατακλύσει την πόλη αλλά και ολόκληρη την περιοχή των Black Hills (απ ότι μαθαίνουμε αλλά και συνειδητοποιουμε στη συνέχεια του ταξιδιού) για το ετήσιο ρέλι μοτοσυκλέτας που γίνεται κάθε Αύγουστο στο Sturgis. Συνολικά έχουν κατακλείσει την περιοχή των bandlands και των Black Hills 750.000 χαρλεαδες από όλη τον κόσμο. Ναι, το νούμερο είναι πραγματικό. Εδώ, το hip hop που πλέον ακούγεται μαζικά στις μεγαλουπόλεις της Αμερικής δεν έχει οπαδούς. Η βαθιά επαρχία παραμένει παραδοσιακή στα ακούσματα της και οι χιλιάδες χαρλεαδες ακούν μανιωδώς Ozzy Osborne , Lynard Skynard, Guns n Roses . Χαζεύουμε τις μοτοσυκλέτες αλλά και τους γραφικούς εμφανισιακά οδηγούς τους που είναι ντυμένοι με γιλέκα, μπαντανες, αλλά και όλα τα αξεσουάρ που συνδέονται με το πρότυπο του Αμερικανού easy rider και συνεχίζουμε για τα Badlands. Το σκηνικό είναι μαγικό. Βγάζουμε χιλιάδες φωτογραφίες, που όμως δεν μπορούν να αποτυπώσουν τη γοητεία του τοπίου που σου κόβει την ανάσα. Περνάμε αρκετή ώρα προσπαθώντας να ρουφήξουμε λίγη από την ομορφιά και την ενέργεια του τόπου πριν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε το οδοιπορικό.

Η μέρα μας θα κλείσει στο Mount Rushmore, στη σκιά των τεσσάρων Προέδρων και φυσικά στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων και των σκηνών από την αγαπημένη ταινία του Χιτσκοκ...

Ένα τραγούδι για τη South Dakota: Badlands (φυσικά)- Bruce Springsteen

Μια ταινία για τη South Dakota: North by Northwest- Alfred Hitchcock