Ακολουθήστε μας στο Google news
Για διαβάστε τι μας λέει η αναγνώστριά μας (και φανατική ακροάτρια εννοείται) Νίκη:
19 Νοεμβρίου 2009Για διαβάστε τι μας λέει η αναγνώστριά μας (και φανατική ακροάτρια εννοείται) Νίκη:
«Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όταν αλλάζουν οι παραγωγοί σταθμό και όταν γενικώς αλλάζει το πρόγραμμα ενός σταθμού, όπως έγινε τις προάλλες με το μπάχαλο στον City, μοιάζει λίγο σαν να χάνεις το στέκι σου. Είναι μια συνήθεια η κάθε εκπομπή, την αναζητάς, νιώθεις καλά όταν για παράδειγμα είσαι εγκλωβισμένος στην κίνηση και είναι εκεί στους 99,5 ο Φοίβος Καρζής, την ίδια ώρα πάντα και σε ενημερώνει ψύχραιμα. Η μέρα κυλάει κανονικά κι ας είναι όλα ακίνητα γύρω. Προσωπικά, από τότε που έφυγε ο Φοίβος από εκεί έκανα 2 μήνες να ακούσω ξανά πρωινή εκπομπή και δεν το συζητώ φυσικά για CITY. Επέλεξα ΣΚΑΙ. Σιγουριά. Στέκι παλιό. Δεν μπορώ να φανταστώ τί θα συμβεί στους ακροατές αν αλλάξει ο Οδυσσέας Ιωάννου από τον Μελωδία.. 6 με 8 κάθε απόγευμα, τόσα χρόνια τώρα, σίγουρο καταφύγιο...»
Η Νίκη στο mail της είναι, νομίζω, ακριβώς to the point. Τα λέγαμε και χθες. Σχετικά με την ανομοιομορφία του προγράμματος στον «105,5 Στο Κόκκινο». Μία ανομοιομορφία, η οποία, δεν επιτρέπει στους ακροατές του σταθμού να φτιάξουν το ερτζιανό τους πρόγραμμα - ειρήσθω εν παρόδω: με comment που μας έστειλε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εξηγεί τους λόγους που βρέθηκε εκτός Κόκκινου.
Οι εκπομπές λοιπόν είναι συνήθεια και το ραδιόφωνο, όντως, αποτελεί το στέκι μας. Θυμάμαι, πιτσιρικάς ακόμα, τότε μάλιστα που δεν υπήρχαν πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, να σημειώνω σε ένα χαρτί που κόλλαγα στο γραφείο μου τις εκπομπές της εβδομάδας. Πετρίδης στις 4, Δεύτερο Πρόγραμμα τον Μάκη Μηλάτο στις 5, ραδιοερασιτέχνες τα βράδια. Κι αν τα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια με την τηλεοπτική λαίλαπα, τότε, ξενυχτούσαμε με το ραδιόφωνο. Στα σκοτεινά. Με αφιερώσεις που περιμέναμε πως και πως να ακούσουμε προκειμένου να κοιμηθούμε. Καλά τα λέει η Νίκη. Το ραδιόφωνο είναι συνήθεια, είναι έρωτας θα έλεγα...
Βέβαια υπάρχει και η αντίθετη γνώμη (απέναντι στη συνήθεια). Αυτή που υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί δεν (πρέπει να) είναι μόνιμοι, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι να παίρνουν μία θέση μπροστά στο μικρόφωνο και να την κρατούν μέχρι τη σύνταξη. Μέχρι τα 65 τους. Και θα φρικάρουν με την ανασφάλεια της Νίκης για το τι μπορεί να συμβεί στους ακροατές αν άλλαζε ώρα (ή σταθμό) ο Οδυσσέας Ιωάννου... Τίποτα δεν θα συμβεί; Σηκώνει μεγάλη κουβέντα όμως αυτό. Όπως και εκείνο που λέει για την επιστροφή των ακροατών στα στέκια τα παλιά, όπως είναι ο ΣΚΑΪ. Θα επανέλθω.
Υ.Γ Εθνική Ελλάδας γεια σου
Για διαβάστε τι μας λέει η αναγνώστριά μας (και φανατική ακροάτρια εννοείται) Νίκη:
«Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όταν αλλάζουν οι παραγωγοί σταθμό και
όταν γενικώς αλλάζει το πρόγραμμα ενός σταθμού, όπως έγινε τις προάλλες
με το μπάχαλο στον City, μοιάζει λίγο σαν να χάνεις το στέκι σου...
19 Νοεμβρίου 2009Για διαβάστε τι μας λέει η αναγνώστριά μας (και φανατική ακροάτρια εννοείται) Νίκη:«Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι όταν αλλάζουν οι παραγωγοί σταθμό και όταν γενικώς αλλάζει το πρόγραμμα ενός σταθμού, όπως έγινε τις προάλλες με το μπάχαλο στον City, μοιάζει λίγο σαν να χάνεις το στέκι σου. Είναι μια συνήθεια η κάθε εκπομπή, την αναζητάς, νιώθεις καλά όταν για παράδειγμα είσαι εγκλωβισμένος στην κίνηση και είναι εκεί στους 99,5 ο Φοίβος Καρζής, την ίδια ώρα πάντα και σε ενημερώνει ψύχραιμα. Η μέρα κυλάει κανονικά κι ας είναι όλα ακίνητα γύρω. Προσωπικά, από τότε που έφυγε ο Φοίβος από εκεί έκανα 2 μήνες να ακούσω ξανά πρωινή εκπομπή και δεν το συζητώ φυσικά για CITY. Επέλεξα ΣΚΑΙ. Σιγουριά. Στέκι παλιό. Δεν μπορώ να φανταστώ τί θα συμβεί στους ακροατές αν αλλάξει ο Οδυσσέας Ιωάννου από τον Μελωδία.. 6 με 8 κάθε απόγευμα, τόσα χρόνια τώρα, σίγουρο καταφύγιο...»
Η Νίκη στο mail της είναι, νομίζω, ακριβώς to the point. Τα λέγαμε και χθες. Σχετικά με την ανομοιομορφία του προγράμματος στον «105,5 Στο Κόκκινο». Μία ανομοιομορφία, η οποία, δεν επιτρέπει στους ακροατές του σταθμού να φτιάξουν το ερτζιανό τους πρόγραμμα - ειρήσθω εν παρόδω: με comment που μας έστειλε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εξηγεί τους λόγους που βρέθηκε εκτός Κόκκινου.
Οι εκπομπές λοιπόν είναι συνήθεια και το ραδιόφωνο, όντως, αποτελεί το στέκι μας. Θυμάμαι, πιτσιρικάς ακόμα, τότε μάλιστα που δεν υπήρχαν πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, να σημειώνω σε ένα χαρτί που κόλλαγα στο γραφείο μου τις εκπομπές της εβδομάδας. Πετρίδης στις 4, Δεύτερο Πρόγραμμα τον Μάκη Μηλάτο στις 5, ραδιοερασιτέχνες τα βράδια. Κι αν τα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια με την τηλεοπτική λαίλαπα, τότε, ξενυχτούσαμε με το ραδιόφωνο. Στα σκοτεινά. Με αφιερώσεις που περιμέναμε πως και πως να ακούσουμε προκειμένου να κοιμηθούμε. Καλά τα λέει η Νίκη. Το ραδιόφωνο είναι συνήθεια, είναι έρωτας θα έλεγα...
Βέβαια υπάρχει και η αντίθετη γνώμη (απέναντι στη συνήθεια). Αυτή που υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί δεν (πρέπει να) είναι μόνιμοι, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι να παίρνουν μία θέση μπροστά στο μικρόφωνο και να την κρατούν μέχρι τη σύνταξη. Μέχρι τα 65 τους. Και θα φρικάρουν με την ανασφάλεια της Νίκης για το τι μπορεί να συμβεί στους ακροατές αν άλλαζε ώρα (ή σταθμό) ο Οδυσσέας Ιωάννου... Τίποτα δεν θα συμβεί; Σηκώνει μεγάλη κουβέντα όμως αυτό. Όπως και εκείνο που λέει για την επιστροφή των ακροατών στα στέκια τα παλιά, όπως είναι ο ΣΚΑΪ. Θα επανέλθω.
Υ.Γ Εθνική Ελλάδας γεια σου
