Ακολουθήστε μας στο Google news
«Δεν είχαν ιδέα για το πού βρίσκονταν, από τους θορύβους καταλάβαιναν πως υπήρχε πολύ κοντά τους ένας αυτοκινητόδρομος».
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές περιγράφει στο βιβλίο του «Η είδηση μιας
απαγωγής» τις συνθήκες κράτησης θυμάτων απαγωγής στην Κολομβία. Στις
ατελείωτες ώρες της ομηρίας τους οι έγκλειστοι άκουγαν πολύ ραδιόφωνο,
το «Radio Caracol». Τα λέγαμε το Σάββατο και στην Ελευθεροτυπία. Αλλά οι ΕΑΑΚ ποιοι είναι;
23 Νοεμβρίου 2009«Δεν είχαν ιδέα για το πού βρίσκονταν, από τους θορύβους καταλάβαιναν πως υπήρχε πολύ κοντά τους ένας αυτοκινητόδρομος». Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές περιγράφει στο βιβλίο του «Η είδηση μιας απαγωγής» τις συνθήκες κράτησης θυμάτων απαγωγής στην Κολομβία. Στις ατελείωτες ώρες της ομηρίας τους οι έγκλειστοι άκουγαν πολύ ραδιόφωνο, το «Radio Caracol». Τα λέγαμε το Σάββατο και στην Ελευθεροτυπία.
«Ακουσαν τις ραδιοφωνικές ειδήσεις τα ξημερώματα» γράφει ο Μαρκές. Σε αυτό το «Radio Caracol» της Μπογκοτά υπάρχει η εκπομπή «Οι φωνές της αιχμαλωσίας» («Las voces del secuestro») -έγραψε στην «Ε» σχετικά και η Τέτα Παπαδοπούλου.
Παραγωγός της εκπομπής, ο Κολομβιανός δημοσιογράφος Χέρμπιν Χόγιος, ένας από τους πρώτους που έσπευσε να ευχαριστήσει η Ινγκριντ Μπετανκούρ μόλις απελευθερώθηκε. «Οι φωνές της αιχμαλωσίας» μεταδίδονται τα ξημερώματα της Κυριακής και, δεκαπέντε χρόνια τώρα, είναι αφιερωμένες στους ομήρους των ενόπλων ανταρτών τής FARC. Διαρκούν έξι ώρες και μέσω της εκπομπής οι συγγενείς στέλνουν μηνύματα στους ομήρους.
Δεν ξέρω, κάπως έτσι όμηροι μπορεί να νιώθουν και οι ΕΑΑΚ, ήτοι οι Εκδιωχθέντες Αγέρωχοι Απ’ το Κόκκινο. Θεέ μου, τι άλλο θα δούμε - γι΄ αυτό η Αριστερά δεν θα πάει ποτέ μπροστά. Ιδρυτές της καινούργιας αυτής... οργάνωσης «ενάντια» του ραδιοσταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», οι Τριανταφυλλίδης Νικόλαος και Μπαμπασάκης Γεώργιος-Ίκαρος, «βετεράνοι των διώξεων» όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι.
Έχουν φτιάξει μάλιστα και γκρουπ στο Facebook - εδώ.
Φίλοι καλοί και οι δύο, και ο Ίκαρος και ο Νίκος, αλλά αυτή τη φορά βρίσκομαι απέναντί τους - βρισκόμαστε σε αντίπαλα ιδεολογικά χαρακώματα όπως καταλαβαίνετε. Η αντιπαράθεση θα είναι ισχυρή (με ή άνευ αλκοόλ, μικρή σημασία έχει), αλλά εγώ στέκομαι στην πλευρά του Κόκκινου γιατί όλες οι καλές προσπάθειες χρειάζονται την αρωγή μας. Και προσυπογράφω το mail μίας από τις αναγνώστριες της σελίδας της ΕΑΑΚ στο Facebook που γράφει τα εξής: «Με το που "μπήκα " κι άρχισα να διαβάζω, μια υποψία μού συνεπήρε το νου: οι 2 ιδρυτές δεν είναι εκδιωχθέντες αλλά εθελουσίως αποχωρήσαντες.Δέχθηκα αμέσως την "πρόσκληση" να γίνω μέλος της ομάδας με σκοπό να επανέφερω στο Κόκκινο τους 2 .Καλώ και τα υπόλοιπα μέλη να ενεργήσουν αναλόγως».
* Πάντως, οι δύο αυτοί παραγωγοί είναι από τους καλύτερους στα FM. Μέχρι να ξαναγυρίσουν στους 105,5 λοιπόν μπορείτε να τους ακούτε, τον μεν Ίκαρο κάθε Κυριακή 1 με 3 το μεσημέρι στη Radio Propaganda (του) στο Κανάλι 1 του Πειραιά και τον δε Νικόλα, στο Mind Radio καθημερινά, 10 με 1, τα πρωινά (ξεκινάει την επόμενη Δευτέρα). Αλλά είπαμε, εγώ παραμένω εναντίον τους!
«Δεν είχαν ιδέα για το πού βρίσκονταν, από τους θορύβους καταλάβαιναν πως υπήρχε πολύ κοντά τους ένας αυτοκινητόδρομος».
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές περιγράφει στο βιβλίο του «Η είδηση μιας
απαγωγής» τις συνθήκες κράτησης θυμάτων απαγωγής στην Κολομβία. Στις
ατελείωτες ώρες της ομηρίας τους οι έγκλειστοι άκουγαν πολύ ραδιόφωνο,
το «Radio Caracol». Τα λέγαμε το Σάββατο και στην Ελευθεροτυπία. Αλλά οι ΕΑΑΚ ποιοι είναι;
23 Νοεμβρίου 2009«Δεν είχαν ιδέα για το πού βρίσκονταν, από τους θορύβους καταλάβαιναν πως υπήρχε πολύ κοντά τους ένας αυτοκινητόδρομος». Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές περιγράφει στο βιβλίο του «Η είδηση μιας απαγωγής» τις συνθήκες κράτησης θυμάτων απαγωγής στην Κολομβία. Στις ατελείωτες ώρες της ομηρίας τους οι έγκλειστοι άκουγαν πολύ ραδιόφωνο, το «Radio Caracol». Τα λέγαμε το Σάββατο και στην Ελευθεροτυπία. «Ακουσαν τις ραδιοφωνικές ειδήσεις τα ξημερώματα» γράφει ο Μαρκές. Σε αυτό το «Radio Caracol» της Μπογκοτά υπάρχει η εκπομπή «Οι φωνές της αιχμαλωσίας» («Las voces del secuestro») -έγραψε στην «Ε» σχετικά και η Τέτα Παπαδοπούλου. Παραγωγός της εκπομπής, ο Κολομβιανός δημοσιογράφος Χέρμπιν Χόγιος, ένας από τους πρώτους που έσπευσε να ευχαριστήσει η Ινγκριντ Μπετανκούρ μόλις απελευθερώθηκε. «Οι φωνές της αιχμαλωσίας» μεταδίδονται τα ξημερώματα της Κυριακής και, δεκαπέντε χρόνια τώρα, είναι αφιερωμένες στους ομήρους των ενόπλων ανταρτών τής FARC. Διαρκούν έξι ώρες και μέσω της εκπομπής οι συγγενείς στέλνουν μηνύματα στους ομήρους.
Δεν ξέρω, κάπως έτσι όμηροι μπορεί να νιώθουν και οι ΕΑΑΚ, ήτοι οι Εκδιωχθέντες Αγέρωχοι Απ’ το Κόκκινο. Θεέ μου, τι άλλο θα δούμε - γι΄ αυτό η Αριστερά δεν θα πάει ποτέ μπροστά. Ιδρυτές της καινούργιας αυτής... οργάνωσης «ενάντια» του ραδιοσταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», οι Τριανταφυλλίδης Νικόλαος και Μπαμπασάκης Γεώργιος-Ίκαρος, «βετεράνοι των διώξεων» όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι.
Έχουν φτιάξει μάλιστα και γκρουπ στο Facebook - εδώ.
Φίλοι καλοί και οι δύο, και ο Ίκαρος και ο Νίκος, αλλά αυτή τη φορά βρίσκομαι απέναντί τους - βρισκόμαστε σε αντίπαλα ιδεολογικά χαρακώματα όπως καταλαβαίνετε. Η αντιπαράθεση θα είναι ισχυρή (με ή άνευ αλκοόλ, μικρή σημασία έχει), αλλά εγώ στέκομαι στην πλευρά του Κόκκινου γιατί όλες οι καλές προσπάθειες χρειάζονται την αρωγή μας. Και προσυπογράφω το mail μίας από τις αναγνώστριες της σελίδας της ΕΑΑΚ στο Facebook που γράφει τα εξής: «Με το που "μπήκα " κι άρχισα να διαβάζω, μια υποψία μού συνεπήρε το νου: οι 2 ιδρυτές δεν είναι εκδιωχθέντες αλλά εθελουσίως αποχωρήσαντες.Δέχθηκα αμέσως την "πρόσκληση" να γίνω μέλος της ομάδας με σκοπό να επανέφερω στο Κόκκινο τους 2 .Καλώ και τα υπόλοιπα μέλη να ενεργήσουν αναλόγως».
* Πάντως, οι δύο αυτοί παραγωγοί είναι από τους καλύτερους στα FM. Μέχρι να ξαναγυρίσουν στους 105,5 λοιπόν μπορείτε να τους ακούτε, τον μεν Ίκαρο κάθε Κυριακή 1 με 3 το μεσημέρι στη Radio Propaganda (του) στο Κανάλι 1 του Πειραιά και τον δε Νικόλα, στο Mind Radio καθημερινά, 10 με 1, τα πρωινά (ξεκινάει την επόμενη Δευτέρα). Αλλά είπαμε, εγώ παραμένω εναντίον τους!
