Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο καινούργιος δίσκος των Maraveyas Ilegal περιέχει πολλά τραγούδια που είναι ήδη γνωστά στο κοινό που συνωστίζεται στις συναυλίες τους. Αυτό συμβαίνει γιατί ο νεαρός τραγουδοποιός συνηθίζει να δοκιμάζει τα καινούργια του τραγούδια με τον πιο σωστό τρόπο: παίζοντάς τα στο κοινό του πολύ πριν κυκλοφορήσουν στη δισκογραφία. Η τακτική αυτή που φαντάζει λογικότατη (ποιος θα μπορούσε να είναι καλύτερος κριτής τραγουδιών από το ίδιο το κοινό στο οποίο αυτά απευθύνονται;) και που χρησιμοποιείται αδιάκριτα από τους καλλιτέχνες του εξωτερικού, δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Ακούγοντας το Welcome to Greece ένιωσα έντονο το συναίσθημα της οικειότητας. Έχοντας παραβρεθεί πολλές φορές σε συναυλίες των Maraveyas Ilegal τα τελευταία δύο χρόνια, γνώριζα τα περισσότερα τραγούδια του καινούργιου δίσκου και ακόμα περισσότερο είχα αναμνήσεις συνδεδεμένες με μερικά από αυτά. Άλλωστε ένας από τους ρόλους της μουσικής είναι και η διέγερση της μνήμης και των συναισθημάτων.
Ένα ακόμα γοητευτικό και ρομαντικό πλεονέκτημα των Maraveyas Ilegal είναι ότι λειτουργούν σαν μπάντα. Μολονότι όλα τα τραγούδια φέρουν την υπογραφή του Κωστή Μαραβέγια και το όνομά του εμπεριέχεται στο όνομα του συγκροτήματος, η παρέα αυτή (Γρηγόρης Ντάνης – κιθάρες, Νίκος Παπαβρανούσης – τύμπανα, Αλέκος Παπαδάτος – κόντρα μπάσο και Ιλάν Μανουάχ – σαξόφωνο) είναι μπάντα. Το γεγονός αυτό τους δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην καλλιτεχνική έκφραση επί σκηνής. Σα μεμονωμένοι μουσικοί είναι πολύ καλοί, αλλά παίζοντας μαζί απογειώνονται και παίζουν υπερβατικά. Όποιος τους έχει ακούσει live το γνωρίζει. Όποιος δεν τους έχει ακούσει, να το πράξει το συντομότερο.
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός σχετικά με τους Maraveyas Ilegal είναι ότι ξεκίνησαν πριν από δυο χρόνια να παίζουν σε ένα υπόγειο μαγαζάκι σε μια κάθετο της Ερμού, τον Αλχημιστή, συνέχισαν στο Trova τις Παρασκευές και ακολούθησε ο Σταυρός του Νότου (για τέσσερις Κυριακές που έγιναν… έξι μήνες). Εκεί εμφανίζονται και φέτος κάθε Δευτέρα. Παράλληλα γυρνούν και όλη την ελληνική περιφέρεια με συναυλίες και εμφανίσεις. Όλα αυτά με κύριο όπλο τους την από στόμα σε στόμα διαφήμιση και καλή μαρτυρία. Με αυτό τον τρόπο ένα πραγματικά αξιόλογο live μεγάλωσε και απέκτησε πολλούς και φανατικούς θαυμαστές.
Το Welcome to Greece είναι ένας δίσκος που ακολουθεί μορφολογικά τον προηγούμενο των Ilegal. Το μουσικό ύφος δεν έχει αλλάξει, αλλά αυτό προσδίδει προσωπικότητα και χαρακτήρα στη μπάντα. Η πρώτη ακρόαση δημιουργεί την ανάγκη για ακόμα περισσότερες. Και όλα αυτά με εντιμότητα, ειλικρίνεια και καλαισθησία. Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει γίνει – δικαίως – τα τελευταία δύο χρόνια το talk of the town. Ο καινούργιος του δίσκος αποδεικνύει του λόγου το αληθές και καταρρίπτει τη γενικότητα που αναφέρθηκε στον πρόλογο. Καλή σας ακρόαση.
Υ.Γ. Στα live τους οι Maraveyas Ilegal παίζουν το «Ανεκδοτάκι», ένα παιδικό τραγουδάκι του Μάνου Λοϊζου και του Γιάννη Νεγρεπόντη από το δίσκο «Κάτω από ένα κουνουπίδι», γνωστό και με τον τίτλο «Τρία μερμηγκάκια». Από αυτό το τραγούδι χωρίς αμφιβολία εμπνεύστηκαν και το ενδέκατο track του καινούργιου τους δίσκου με τον τίτλο «Τρελό από χαρά» (…λέει το μερμηγκάκι). Οι ομοιότητες στη μουσική με το τραγούδι του Λοϊζου είναι εμφανείς, αν και η μελωδία και των δύο τραγουδιών είναι αρκετά οικεία στο αυτί. Αυτό δε μειώνει σε καμία περίπτωση το καινούργιο τραγούδι. Είμαι σχεδόν βέβαιος και υποψιασμένος επίσης ότι το «χωριό» που αναφέρεται στους στίχους, είμαστε όλοι εμείς οι υποστηρικτές της μπάντας.
Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η άποψη πως για να ξεχωρίσει κανείς, πρέπει να είναι τυχερός, αλλά και να έχει τις κατάλληλες γνωριμίες. Ενίοτε ο μέσος Έλληνας πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος επιτυχημένος στο χώρο του δεν το αξίζει ολοκληρωτικά και δεν το έχει κερδίσει με το σπαθί του. Αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει – που κι αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση – η περίπτωση του Κωστή Μαραβέγια ανατρέπει αυτού του είδους τις γενικεύσεις.
28 Νοεμβρίου 2009Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η άποψη πως για να ξεχωρίσει κανείς, πρέπει να είναι τυχερός, αλλά και να έχει τις κατάλληλες γνωριμίες. Ενίοτε ο μέσος Έλληνας πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος επιτυχημένος στο χώρο του δεν το αξίζει ολοκληρωτικά και δεν το έχει κερδίσει με το σπαθί του. Αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει – που κι αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση – η περίπτωση του Κωστή Μαραβέγια ανατρέπει αυτού του είδους τις γενικεύσεις. Ο Μαραβέγιας είναι ένας πολύ αξιόλογος μουσικός και τραγουδοποιός. Είναι πρώτα αυτά και μετά τραγουδιστής. Αλλά και σαν τραγουδιστής είναι ο ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών του. Η περίπτωση του Μαραβέγια παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει πρότυπο για άλλους καλλιτέχνες, αλλά και case study για τις δισκογραφικές εταιρείες(αν και κατά πάσα πιθανότητα αυτές βρίσκονται στον επιθανάτιο ρόγχο).Ο καινούργιος δίσκος των Maraveyas Ilegal περιέχει πολλά τραγούδια που είναι ήδη γνωστά στο κοινό που συνωστίζεται στις συναυλίες τους. Αυτό συμβαίνει γιατί ο νεαρός τραγουδοποιός συνηθίζει να δοκιμάζει τα καινούργια του τραγούδια με τον πιο σωστό τρόπο: παίζοντάς τα στο κοινό του πολύ πριν κυκλοφορήσουν στη δισκογραφία. Η τακτική αυτή που φαντάζει λογικότατη (ποιος θα μπορούσε να είναι καλύτερος κριτής τραγουδιών από το ίδιο το κοινό στο οποίο αυτά απευθύνονται;) και που χρησιμοποιείται αδιάκριτα από τους καλλιτέχνες του εξωτερικού, δεν ευδοκιμεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Ακούγοντας το Welcome to Greece ένιωσα έντονο το συναίσθημα της οικειότητας. Έχοντας παραβρεθεί πολλές φορές σε συναυλίες των Maraveyas Ilegal τα τελευταία δύο χρόνια, γνώριζα τα περισσότερα τραγούδια του καινούργιου δίσκου και ακόμα περισσότερο είχα αναμνήσεις συνδεδεμένες με μερικά από αυτά. Άλλωστε ένας από τους ρόλους της μουσικής είναι και η διέγερση της μνήμης και των συναισθημάτων.
Ένα ακόμα γοητευτικό και ρομαντικό πλεονέκτημα των Maraveyas Ilegal είναι ότι λειτουργούν σαν μπάντα. Μολονότι όλα τα τραγούδια φέρουν την υπογραφή του Κωστή Μαραβέγια και το όνομά του εμπεριέχεται στο όνομα του συγκροτήματος, η παρέα αυτή (Γρηγόρης Ντάνης – κιθάρες, Νίκος Παπαβρανούσης – τύμπανα, Αλέκος Παπαδάτος – κόντρα μπάσο και Ιλάν Μανουάχ – σαξόφωνο) είναι μπάντα. Το γεγονός αυτό τους δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην καλλιτεχνική έκφραση επί σκηνής. Σα μεμονωμένοι μουσικοί είναι πολύ καλοί, αλλά παίζοντας μαζί απογειώνονται και παίζουν υπερβατικά. Όποιος τους έχει ακούσει live το γνωρίζει. Όποιος δεν τους έχει ακούσει, να το πράξει το συντομότερο.
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός σχετικά με τους Maraveyas Ilegal είναι ότι ξεκίνησαν πριν από δυο χρόνια να παίζουν σε ένα υπόγειο μαγαζάκι σε μια κάθετο της Ερμού, τον Αλχημιστή, συνέχισαν στο Trova τις Παρασκευές και ακολούθησε ο Σταυρός του Νότου (για τέσσερις Κυριακές που έγιναν… έξι μήνες). Εκεί εμφανίζονται και φέτος κάθε Δευτέρα. Παράλληλα γυρνούν και όλη την ελληνική περιφέρεια με συναυλίες και εμφανίσεις. Όλα αυτά με κύριο όπλο τους την από στόμα σε στόμα διαφήμιση και καλή μαρτυρία. Με αυτό τον τρόπο ένα πραγματικά αξιόλογο live μεγάλωσε και απέκτησε πολλούς και φανατικούς θαυμαστές.
Το Welcome to Greece είναι ένας δίσκος που ακολουθεί μορφολογικά τον προηγούμενο των Ilegal. Το μουσικό ύφος δεν έχει αλλάξει, αλλά αυτό προσδίδει προσωπικότητα και χαρακτήρα στη μπάντα. Η πρώτη ακρόαση δημιουργεί την ανάγκη για ακόμα περισσότερες. Και όλα αυτά με εντιμότητα, ειλικρίνεια και καλαισθησία. Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει γίνει – δικαίως – τα τελευταία δύο χρόνια το talk of the town. Ο καινούργιος του δίσκος αποδεικνύει του λόγου το αληθές και καταρρίπτει τη γενικότητα που αναφέρθηκε στον πρόλογο. Καλή σας ακρόαση.
Υ.Γ. Στα live τους οι Maraveyas Ilegal παίζουν το «Ανεκδοτάκι», ένα παιδικό τραγουδάκι του Μάνου Λοϊζου και του Γιάννη Νεγρεπόντη από το δίσκο «Κάτω από ένα κουνουπίδι», γνωστό και με τον τίτλο «Τρία μερμηγκάκια». Από αυτό το τραγούδι χωρίς αμφιβολία εμπνεύστηκαν και το ενδέκατο track του καινούργιου τους δίσκου με τον τίτλο «Τρελό από χαρά» (…λέει το μερμηγκάκι). Οι ομοιότητες στη μουσική με το τραγούδι του Λοϊζου είναι εμφανείς, αν και η μελωδία και των δύο τραγουδιών είναι αρκετά οικεία στο αυτί. Αυτό δε μειώνει σε καμία περίπτωση το καινούργιο τραγούδι. Είμαι σχεδόν βέβαιος και υποψιασμένος επίσης ότι το «χωριό» που αναφέρεται στους στίχους, είμαστε όλοι εμείς οι υποστηρικτές της μπάντας.
