Ραδιοφωνικοί παραγωγοί, δημοσιογράφοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, καταθέτουν σήμερα τη δική τους άποψη στο e-tetRadio για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά Του AIDS.
01 Δεκεμβρίου 2009Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα για το AIDS. Πρέπει να ήταν το σωτήριον έτος 1987, τότε που πρωτοεφαρμόστηκε το σύστημα του ΦΠA. Ναι. Τότε είδα την καμπάνια κατά του AIDS. Τότε που οι συζητήσεις του καφενείου γίνονταν ραδιόφωνο και αντίστροφα. Τότε, εκείνη τη χρονιά που πήραμε το 1ο Eurobasket και δολοφονήθηκε άγρια ο Tαχτσής όπως είπε το ράδιο, τότε που ξεκινούσε η ελεύθερη ραδιοφωνία, η «άνοιξη» του ελληνικού ραδιοφώνου. Τότε, βέβαια, τα μάθαμε εμείς.
Το 1981, χρονιά του Ανδρέα της Αλλαγής εδώ στην Ελλάδα, το «New York Times» γράφει για μια «περίεργη μορφή καρκίνου που αρχίζει να εξολοθρεύει την κοινότητα των gay». Στη συνέχεια, μέσα στα επόμενα χρόνια και, κυρίως, την επόμενη δεκαετία, - κι ενώ το ’88 καθιερώθηκε η 1η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά Του Aids - ο κόσμος θα μάθει περισσότερα για «τη μάστιγα». Όμως, όλες οι πληροφορίες, από εδώ και στο εξής, θα γαρνίρονται με τρελή εσάνς από θεωρίες συνωμοσίας και γενναίες δόσεις υποψιών ότι «ο θανατηφόρος ιός ξεκίνησε να παίζει το ρόλο ενός τρομακτικού βιολογικού πράκτορα, τον οποίο σχεδίασε η κυβέρνηση βάσει γενετικής μηχανικής, αλλά στη συνέχεια τον απελευθέρωσε η CIA». Για ποιο λόγο; «Για να πεθάνουν οι μαύροι στην Αφρική και σ’ όλο τον κόσμο, για να πεθάνουν οι gay, για να ψοφήσουν οι οχτροί μας». 
Whatever... Σήμερα, εδώ στο e-tetRadio.gr, θα έχουμε συνεχείς ανανεώσεις, γι’ αυτό να μείνετε συντονισμένοι. Ραδιοφωνικοί παραγωγοί, δημοσιογράφοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, καταθέτουν τη δική τους άποψη, τη δική τους προσευχή, το δικό τους ξόρκι, το δικό τους δάκρυ. Η σειρά που εμφανίζονται δεν είναι αξιολογική, αλλά βάσει της σειράς που απάντησαν στο request μας. Για όλους τους ανθρώπους που έχω φιλήσει/ άλλοι έχουν φύγει/ κι άλλοι έχουν ζήσει/ in the nineteen nineties. Για τ’ αδέρφια μας, που χάθηκαν νωρίς...
Τάκης Φωτίου, μουσικός παραγωγός - mangoradio.gr
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο ευαισθητοποιημένοι ήταν οι ακροατές του Jeronimo στις μεταμεσονύχτιες εκπομπές με το συγκεκριμένο θέμα. Θυμάμαι ότι κάθε 1η Δεκέμβρη η εκπομπή «STAND BY ΜΕ» προέτρεπε τους ακροατές να ανάβουν ένα κεράκι για όσους έφυγαν και άνοιγε τις γραμμές του για να συζητήσουμε ανοιχτά το θέμα. Το ότι χιλιάδες έφηβοι - και όχι μόνο - ακροατές έμπαιναν στη διαδικασία να σκεφτούν, να συζητήσουν και να σκεφτούν το πόσοι «έφευγαν» εξαιτίας του Aids ήταν για μένα πολύ σημαντικό μιας και η κουβέντα που γινόταν μέχρι τις πρωινές ώρες, τα κεράκια που τρεμόσβηναν σε όλη την Αθήνα, δημιουργούσαν εικόνες που ακόμα έχουν μείνει στο μυαλό όλων. Μακάρι το ραδιόφωνο να έμπαινε στη διαδικασία να δημιουργήσει ξανά τέτοιες εικόνες δυνατές και να μην έμενε απλά στα ενημερωτικά σποτάκια... Αλλά τι λέμε τώρα, ε; Άμα δεν υπάρχουν χορηγοί επικοινωνίας, γιατί να φάμε τσάμπα χρόνο, ε;
Κώστας Χαριάτης, δημοσιογράφος – περιοδικό Top Gear
Vivere pericolosamente
* Για τη Raffaella
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για την πρώτη φορά που σε είδα έξω από το Πανεπιστήμιο. Εγώ «ψαρωμένος» ως πρωτόβγαλτος εκκολαπτόμενος φοιτητής του εξωτερικού, εσύ ως η μέλλουσα ντίβα της Σχολής.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για το πρώτο καφέ που ήπιαμε μαζί, για το πρώτο τσιγάρο «τράκα» που μου ζήτησες, για το πρώτο χαμόγελο που μου χάρισες.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για τις ατέλειωτες και αγχωτικές νύχτες που δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου, ελπίζοντας να μου χαρίσεις τα ίδιο χαμόγελο, όπως την πρώτη φορά.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για την πρώτη μας συνάντηση εκτός Σχολής, έστω και εάν «ταξίδευες» αλλού. Μου έφτανε ότι δέχτηκες να με ακολουθήσεις.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για τον μοναδικό τρόπο που είχες για να μου εξομολογηθείς τον εθισμό σου στις «χημικές» ουσίες.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για τον κυριολεκτικά απίστευτο μονόλογό σου σε κάποιο καφέ, υποστηρίζοντας με τον δικό σου μοναδικό τρόπο το ότι το προφυλακτικό «σκοτώνει» την απόλαυση να κάνεις έρωτα.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για το μεταμεσονύκτιο τηλεφώνημά σου, τη δύσκολη περίοδο που περνούσες. Η πιο δύσκολη νύχτα που πέρασα στη φοιτητική μου ζωή.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για το συναίσθημα που ένιωσα όταν με φίλησες για πρώτη και τελευταία φορά καταμεσής στο αμφιθέατρο.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για την εκ βαθέως εξομολόγησή που μου έκανες ότι είσαι θετική στον ιό του HIV. Ήταν η τελευταία φορά που σε είδα.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
Για τις απίθανες εμπειρίες που μου χάρισες. Έστω και εάν ήταν λίγες. Σε ευχαριστώ...
Νίκος Μωραΐτης, μουσικός παραγωγός, στιχουργός
Μάστιγα είμαστε εμείς
Η γειτόνισσα της θείας μου, στην Κυψέλη, ήταν σίγουρη. Και μας είπε συνωμοτικά: «Ο νέος νοικάρης του δεύτερου έχει AIDS. To ξέρω γιατί, μόλις ανοίγει την πόρτα, το σπίτι του μυρίζει κατρουλιό». Αφού μυρίζει έτσι το σπίτι του, σίγουρα έχει AIDS. Aτράνταχτο το επιχείρημα της άγνοιας. Στην Ελλάδα είμαστε. Εδώ που πάντα φταίνε οι μαθητές, τα τσογλάνια. Εδώ που ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου θα δικαστεί στη... Φωκίδα! Εδώ που ψηφίζουν για βουλευτές το τάδε «τσόκαρο» από τη Θεσσαλονίκη και τον δείνα τηλεοπτικό ηθοποιό. Εδώ που σωστό είναι το ευχάριστο. Εδώ που ο λαϊκισμός περισσεύει. Που η Ακροδεξιά καταπίνει τη Δεξιά. Που αρχηγός κόμματος βγαίνει και διαμαρτύρεται γιατί το κράτος έδωσε δωρεάν σπίτι στην Κούνεβα ενώ τόσοι μεροκαματιάρηδες ΕΛΛΗΝΕΣ (υπογραμμίστε τη λέξη, φωτίστε τη, βάλτε της και αστράκια γύρω-γύρω) δεν έχουν δική τους στέγη. Τα έμπλεξα όλα; Μα, μπλέκονται όλα από μόνα τους. Είναι όλα αποτέλεσμα της ίδιας αμορφωσιάς. Έλληνας είναι ο καθαρός Έλληνας. Και «καθαρός» δεν είναι μόνο ο χωρίς προσμείξεις αλλά και ο χωρίς ιδιαιτερότητες. Θρησκευτικές, χρωματικές, σωματικές, νοητικές, ψυχικές. Ο Έλληνας ασθενής του AIDS παύει να είναι Έλληνας. Ο Έλληνας–μειονότητα, είναι ξένος. Κι απέναντι στον ξένο, το μάτι του μέσου όρου ζαρώνει, μισοκλείνει. Φοβάται. Ο φόβος του άλλου, ο φόβος του διαφορετικού. Σε άλλες χώρες το AIDS είναι πια μία ασθένεια. Εδώ είναι ακόμα μάστιγα. Γιατί μάστιγα είμαστε εμείς. 
Νίκος Μάρκογλου, μουσικός παραγωγός – Ρυθμός 949
Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε καταλάβει τις διαστάσεις που έχει πάρει η νόσος στη χώρα μας και για αυτό παρουσιάζεται συνεχής αύξηση. Κάντε κάτι πολύ απλό, κάτι που έκανα και εγώ...Γράψτε τη λέξη AIDS στο google και δείτε τα αποτελέσματα Η αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται στη χαλάρωση που έχει επικρατήσει γύρω από τη νόσο, καθώς και στην ελλειπή ενημέρωση, κυρίως των νέων. Η σεξουαλική επαφή αποτελεί τον κυριότερο τρόπο μετάδοσης του ιού στην Ελλάδα... Τελικά, νομίζω, ότι όλοι κάτι πρέπει να κάνουμε κάτι. Η προφύλαξη από τον ιό του AIDS είναι προσωπική ευθύνη του καθενός. Χαρείτε τον έρωτα, αλλά πάντα με προφύλαξη... «1η Δεκεμβρίου και κάθε ημέρα... ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ AIDS».
Κωνσταντίνος Λαβίθης, δημοσιογράφος – ΣΚΑΪ 100,3
Λέτε; Να έχουμε φτάσει σε εκείνο το σημείο, πέρα από το οποίο η λέξη AIDS να μη σημαίνει απαραίτητα το αναπόφευκτο; Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες χώρες εκτός Αφρικής, η ζωή των ασθενών έχει βελτιωθεί αισθητά. Αλλά τώρα, ο ΟΗΕ είναι σε θέση να ανακοινώσει στασιμότητα στον αριθμό νέων ασθενών για τα τελευταία δυο χρόνια. Ίσως, τελικά, η μάστιγα του αιώνα να ετοιμάζεται να βρει τον τιμωρό της. Και τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας και των οικογενειών τους, να έχουν το δικαίωμα να χαμογελούν. Δεν λύθηκε το θέμα. Αλλά αν αυτά τα νέα δεν είναι ένα πρώτο αισιόδοξο μήνυμα, τότε τι είναι; Παράξενη εισαγωγή. Να αναφέρεσαι στο AIDS και να γράφεις για αισιοδοξία. Κι όμως. Πιστεύω ότι αυτήν έχουν ανάγκη και σε αυτήν στηρίζονται οι άνθρωποι που ζουν με την ασθένεια. Ούτε τον οίκτο, ούτε τη λύπηση κανενός χρειάζονται. Ίσα-ίσα. Αυτά είναι συναισθήματα όσων δεν τους αγγίζει το θέμα. Αισιοδοξία, λοιπόν, όχι με την αφελή, τη διασκεδαστική έννοια της blockbuster υπερπαραγωγής, αλλά με τη γνώση των ανθρώπων που ξέρουν ότι όποιος παλεύει με τη δυστυχία μπορεί να καυχιέται ότι ζει. Επειδή κι εγώ είμαι στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν μπορούν γνήσια και αυθεντικά να καταλάβουν το τι βιώνει ένας ασθενής, θα σταθώ σε εκείνο που με αφορά. Και έχει να κάνει με την αντιμετώπισή μου απέναντι στο άτομο που πάσχει από AIDS. Θεωρώ ότι σε αυτό πρέπει όλοι μας να δείξουμε μέγιστη προσοχή. Δεν θα το παίξω υπεράνω, ούτε θα κάνω υποδείξεις για το πώς πρέπει κάποιος να συμπεριφερθεί. Αυτό είναι το πιο εύκολο και το πιο ανέξοδο.
Θέλω να ελπίζω ότι όντως, όποτε χρειαστεί, η ευγενής πλευρά της ανθρώπινης φύσης θα υπερισχύσει της σκοτεινής. Και ότι χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς καμία φοβία, θα μπορέσω να συνειδητοποιήσω ότι απέναντί μου έχω πρωτίστως έναν άνθρωπο, όχι έναν ασθενή. Και έτσι να τον δω και έτσι να τον αντιμετωπίσω και έτσι να του μιλήσω και έτσι να του συμπεριφερθώ. Ως άνθρωπος προς άνθρωπο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τον εαυτό του;
Υ.Γ.: Το παραπάνω κείμενο δεν έχει καμία σημασία όταν αναφερόμαστε στην υποσαχάρια Αφρική, εκεί όπου προέκυψε το 72% των νέων κρουσμάτων, εκεί όπου τα αυτονόητα του δικού μας κόσμου είναι μακρινές ακόμη κατακτήσεις.
Μαίρη Ρετσίνα, μουσική παραγωγός – Mad Radio 106,2
Η δεκαετία του ‘80, αναμφισβήτητα είναι από τις αγαπημένες δεκαετίες όλων μας, ακόμα και αυτών που δεν έζησαν εκείνη την εποχή. Μουσική, σκισμένα ρούχα, cult είδωλα και ταινίες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ! Και ένας ιός που κάνει την εμφάνισή του το 1981, το όνομα του AIDS (Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας). Μέχρι σήμερα 25.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τον ιό του AIDS. Η πρώτη φορά που άκουσα για τον ιό ήταν από τον πατέρα μου, όταν μου εξήγησε πώς έχασε τη μάχη με τη ζωή ο Freddie Mercury... Τότε όλο αυτό φάνταζε εξωπραγματικό. Το έβλεπα σαν ένα μεγάλο κακό τέρας που κατά λάθος έφαγε κάποιον. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι ο ιός του HIV βρίσκεται γύρω μας, σε κάποιον άγνωστο που θα κάτσει δίπλα μας στο μετρό ή ακόμα και σε κάποιον φίλο μας που φοβάται να το παραδεχτεί, σε ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά. Αυτή η φονική επιδημία βρίσκεται ανάμεσά μας, γι’ αυτό είναι καθήκον μας να είμαστε ενημερωμένοι αλλά και δεκτικοί απέναντι στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη συμπαράστασή μας. Ο ιός της ανοσολογικής ανεπάρκειας μεταδίδεται μέσω του σεξ, του αίματος και του τοκετού. Χρειάζεται μόνο μια σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις για να προσβάλει ο ιός το αίμα σας, το ρισκάρετε; Η Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS αφορά στη σωστή πρόληψη και υποστήριξη. Είναι υποχρέωσή μας να συμμετέχουμε και ειδικά όλοι εμείς οι νέοι άνθρωποι! Η αλλαγή μπορεί να έρθει αν προσπαθήσουμε όλοι! Φορέστε την κόκκινη κορδέλα στο πέτο σας, στην καρδιά σας και ανάψτε ένα κεράκι... Δεν θα ήταν πάρα πολύ όμορφο αν η 1η Δεκέμβρη γινόταν η μέρα εξάλειψης του ιού του AIDS; Για σκεφτείτε το...
Μαργαρίτα Δρούτσα, μουσική παραγωγός – Love Radio 97,5
Το AIDS είναι θέμα όλων μας! Πρέπει να κάνουμε sex με προφυλάξεις, ελεύθερο σεξ είναι το σεξ με προφύλαξη. Οτιδήποτε άλλο δεν σε απελευθερώνει, σε καταδικάζει. Μην καταδικάζουμε τη ζωή μας για χάρη μιας μοιραίας απόλαυσης της μιας βραδιάς. Μην καταδικάζουμε τη ζωή μας για χάρη μιας απόλαυσης που μπορεί να παραμείνει απόλαυση και με προφύλαξη, Όλοι μαζί για την καταπολέμηση του AIDS. Προσέχουμε για να έχουμε! Και να είμαστε κοντά σε όσους είναι φορείς. Ας βοηθήσουμε να βρουν τη δύναμη να ζήσουν…
Ρίτσα Μπιζόγλη, δημοσιογράφος – Θέμα FM 98,9
Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ
Η γλώσσα των αριθμών είναι πάντα άκαμπτη. Δεν έχει δεύτερες ερμηνείες. Σου λέει την αλήθεια, χωρίς περιστροφές. Και η αλήθεια για το AIDS είναι ότι περισσότεροι από τριάντα τρία εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν αυτήν τη στιγμή χτυπημένοι από τον ιό. Τρεις φορές ο πληθυσμός της Ελλάδας! Ένας αριθμός που, ευτυχώς, παραμένει σχεδόν σταθερός τα τελευταία δύο χρόνια. Σε αντίθεση με τη χώρα μας που καταγράφεται ΑΝΟΔΙΚΗ ΤΑΣΗ! Η πρόληψη δεν μπορεί να είναι αφηρημένη έννοια! Είναι το κλειδί της ζωής και είναι στα χέρια μας! Ο εφησυχασμός εύκολα μπορεί να μας φέρει στην απέναντι όχθη...
Δημήτρης Σούλτας, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός – RED 96,3
Δεν τα έχω καθόλου καλά με τις επίσημες «ημέρες κατά του...». Είναι, συνήθως, το άλλοθι για την αδράνεια όλου του υπολοίπου χρόνου, μια καλή ευκαιρία για να διασκεδάσει ο απόντας «ευαίσθητος» τη μόνιμη απουσία του από τα προβλήματα. Το AIDS αντιμετωπίστηκε – και σωστά - ως μάστιγα και από πολλούς συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Μόνο που στη Δύση, λόγω της δυνατότητας του μέσου πολίτη στη φαρμακευτική αγωγή, είναι, πλέον, μια σχεδόν ελεγχόμενη χρόνια ασθένεια, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στις χώρες της Αφρικής που κινδυνεύουν να αφανιστούν από τη δράση του ιού. Και μιας και περνάμε μέρες έντονης συζήτησης για επικίνδυνους ή ακίνδυνους εμβολιασμούς, ας σκεφτούμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που πάσχουν από AIDS στην υποσαχάρια Αφρική κινδυνεύουν να αφήσουν την τελευταία τους πνοή από φυματίωση, για τον απλούστατο λόγο ότι η καλοθρεμμένη και «ευαίσθητη» Δύση θέλει να πληρωθεί αδρά για να σώσει τον πληθυσμό με τους απαραίτητους εμβολιασμούς. Καλές οι «ημέρες» αφύπνισης και ενημέρωσης, καλές οι βαρύγδουπες δηλώσεις για την αντιμετώπιση του ιού, καλές οι χρωματιστές κορδελίτσες στο πέτο, αλλά στον Δυτικό κόσμο ο καθένας ξέρει τι είναι το προφυλακτικό, ενώ στον Τρίτο Κόσμο εκατομμύρια ασθενείς είναι αμφίβολο αν ξέρουν τι είναι εμβόλιο ή φάρμακο... Αλλά ακόμα κι αν ξέρουν, η σωτηρία τους δεν θεωρείται εμπορικά συμφέρουσα για τους «ευαίσθητους» της Δύσης.
Παναγιώτης Μιχαλαριάς, μουσικός παραγωγός – Δίεση 101,3
Αυτή η μέρα σε παρασύρει... Σε παρασύρει γιατί από μόνη της (ως μέρα επαγρύπνησης) είναι τρομακτική. Σε βάζει σε ένα μονόδρομο σκέψεων για το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται και ξέρεις ότι δεν έχεις περιθώρια να λοξοδρομήσεις. Το Aids είναι κατάρα, είναι πληγή, είναι θάνατος, είναι... αδιέξοδο. Δεν λέω όχι, μπορεί να είναι πραγματικά! Μπορεί όμως και να μην είναι! Κι αν δεν είναι, τότε τι είναι; Η Μαρία έχει τις δικές τις απαντήσεις. Και δικαιούται να τις έχει γιατί είναι «ΠΡΩΗΝ ασθενής του Aids». Aids και πρώην δε γίνεται ε; Έτσι είπα κι εγώ μόλις διάβασα τον τίτλο της συνέντευξής της στο «Ζενίθ» του Φεβρουαρίου ’09. Όταν, όμως, διαβάζεις ότι δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ο ιός HIV συνδέεται με το AIDS - αν θεωρήσουμε πως υπάρχει ιός HIV, καθώς δεν έχει απομονωθεί - και πως το 94% των θανάτων των ασθενών του AIDS (όπου AIDS δεν είναι μια ασθένεια αλλά ένα σύνολο γνωστών ασθενειών) προκλήθηκαν από το ΑΖΤ, ένα απίστευτα τοξικό φάρμακο που καταστρέφει ολόκληρες αλυσίδες DNA και που χορηγείται στους ασθενείς του AIDS και το οποίο κατασκευάζεται από την ίδια εταιρεία που το '70 κατασκεύαζε τα poppers, δεν μπορείς παρά να φρικάρεις... Στο site www.hivwave.gr/pages/index.php της Μαρίας, θα βρεις ολόκληρη την ιστορία και πολλά άλλα. Μπορεί να βρεις και απαντήσεις για την πληγή, την κατάρα, το θάνατο, το αδιέξοδο...
Ελένη Νικολάου, μουσικός παραγωγός – Kiss 92,9
Δυστυχώς, για το AIDS μιλάμε και γράφουμε μόνο την 1η του Δεκέμβρη! Το AIDS όμως υπάρχει και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον καθένα μας. Τα στοιχεία λένε ότι στην Ελλάδα, κάθε 2 ημέρες, τρία άτομα διαγιγνώσκονται θετικά στον ιό του HIV. Την ίδια ώρα 2.000 άνθρωποι φέρουν τον ιό και δεν το γνωρίζουν! Όλοι, εμείς, πόσο καλά «γνωρίζουμε» τι πρέπει να κάνουμε, πώς να προφυλαχτούμε, πώς να ενημερώσουμε τα παιδιά μας. Αυτό να σκεφτούμε ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙHΣΟΥΜΕ ότι το AIDS τελικά... «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ»…
Χρήστος Παπαμιχάλης, μουσικός παραγωγός – Μελωδία 99,2
Σ' αυτό το μεγάλο χωριό που ζούμε (που πιο χωριό δεν έχει) γυρνάνε με μεγάλη ευκολία την πλάτη μας στον διπλανό μας. Πρωτοφανές για χωριό. Αλλά εδώ είναι που μάθαμε να σηκώνουμε δάχτυλο και να κρυβόμαστε πίσω από αυτό. Εδώ είναι που δάσκαλοι του λόγου Του, μας έμαθαν να αγαπάμε επιλεκτικά. Κατά τα ήθη. Τα Χριστά. Που αγαπούν (τα ήθη) τον πλησίον, αλλά υπό προϋποθέσεις. Στο μεγάλο μας το χωριό σήμερα, καμιά προϋπόθεση δεν έχει αρθεί. Είμαστε κάποιοι που θέλουμε να ζούμε σε ένα άλλο χωριό και νομίζουμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Μπορεί. Σε έναν μικρόκοσμο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν. Στην παραπάνω ρούγα. Στο μικρό μας το χωριό. Εγώ κάθε φορά που βλέπω αυτό, λέω ότι αυτό είναι αγάπη. Αν τα λευκώματα τότε σήκωναν links, αυτό θα έβαζα κάτω από το «Τι εστί αγάπη;». Και κάθε φορά θα με συγκινεί η απλότητα του μηνύματος. Πάντα θα κλαίω από αγάπη. Σήμερα, πιο πολύ...
Ρίτσα Στάμου, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός – Fresh 88.6
Αγάπη είναι να ξυπνάς το πρωί και πριν απ’ όλα να αναζητάς την αγκαλιά του. Αγάπη είναι να μη βαριέσαι να ακούς το «σ΄ αγαπώ» και, κυρίως, να μη βαριέσαι να το λες! Έχω αποφασίσει τι είναι αγάπη για μένα: Να σκέφτομαι πριν απ’ όλα πώς θα σε κάνω να γελάς! Να είσαι χαρούμενος! Να είσαι γεμάτος! Αγάπη για τον κάθε άνθρωπο είναι κάτι διαφορετικό. Η αγάπη, όμως, δεν μπορεί να έχει τίποτα κοινό με τον πόνο. Όπως ο έρωτας, που δεν μπορεί να καταστρέφεται από την επιπολαιότητα! Ας έχουμε όλοι την ίδια προτεραιότητα. Ας προφυλάξουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Ας μεταδώσουμε στους νέους ένα μήνυμα, που θα τους προστατεύει τώρα και για πάντα. Ας ενημερωθούμε! Ας μην αφήσουμε μια νόσο να μας νικήσει. Τη νόσο της άγνοιας...
Δήμητρα Ευθυμιάδου, δημοσιογράφος – Flash 96
Δεν είναι μόνο η ασθένεια. Δεν είναι μόνο ο φόβος και η αμφιβολία. Είναι το «σαράκι» της καχυποψίας που έχει εισβάλει στην ερωτική ζωή όλων μετά την εμφάνιση του Aids. Ο έρωτας ξάφνου έχασε τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα του μπροστά στον κίνδυνο του ιού. Ποιος σώφρων άλλωστε σκέφτεται να βάλει σε κυρίαρχη θέση τον ενθουσιασμό της πρώτης στιγμής και να... ξεχάσει τις προφυλάξεις χάριν της απόλαυσης; Και πώς να το πράξει εξάλλου, όταν μόνο στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότερα από 25.000 άτομα που είναι φορείς του Aids αλλά μπορεί και να μην το γνωρίζουν; Επισήμως καταγεγραμμένοι είναι μόλις 9.798 (ΚΕΕΛΠΝΟ) αλλά τι γίνεται με όλους τους άλλους; Και η ασθένεια έχει βρει - κυρίως τους νέους – «μπόσικους» και εισβάλει, φυσικά, χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Και δεν είναι διαφορετικοί από εμάς όλοι εκείνοι που είχαν την ατυχία να μολυνθούν. Άλλωστε, οι επιστήμονες λένε ξεκάθαρα ότι ο ιός δεν κάνει διακρίσεις και σίγουρα προτιμά τους... δραστήριους σεξουαλικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η ασθένεια παρουσιάζει συνεχή αύξηση από το 2002 έως και σήμερα με μια μικρή κάμψη το 2007 και με έμφαση στις ηλικίες 25-34 ετών. Και για να διαπιστώσει κανείς, ιδίοις όμμασι, ότι ο ιός δεν κάνει σίγουρα διακρίσεις, αρκεί να παρατηρήσει τυχαία στα μεγάλα νοσοκομεία όπου δίδονται τα φάρμακα στους οροθετικούς, ποιος περνά την πύλη. Νέοι άνδρες, γυμνασμένοι, πρόσωπα που θυμίζουν σταρ του σινεμά, γυναίκες καλλίγραμμες, με απύθμενη γοητεία και σαγηνευτικό χαμόγελο. Είναι όλοι τους σαν και μας που απλώς είχαμε την τύχη να τη γλιτώσουμε. Ευτυχώς που στις μέρες μας το Aids έχει μετατραπεί σε χρόνιο νόσημα, με τη χρήση των απαραίτητων φαρμάκων. Οι φορείς του ιού μπορούν να ζήσουν έως και 30 χρόνια ίσως και παραπάνω λένε οι επιστήμονες εάν τηρούν όλους τους κανόνες. Αλλά πάνω από όλα, ο επιμένων... προφυλακτικά.
Ρούλα Γεωργακοπούλου, δημοσιογράφος – περιοδικό Ταχυδρόμος
Αναρωτιέμαι αν οι πολύ νέοι συνεχίζουν ακάθεκτοι με τη φόρα που τους δίνει η «παντοδυναμία» της ηλικίας τους ή αν παίρνουν στα σοβαρά τον κίνδυνο. Δεν το βρίσκω άσκοπο να τους τρομάζαμε λιγάκι παραπάνω...
Μαρία Ρουμελιώτου, δημοσιογράφος – ANT1 TV
Ο Θέμης είναι 12 χρονών και είναι ο μοναχογιός μου... Σε λίγα χρόνια θα αρχίσει η σεξουαλική του ζωή. Θα πρέπει, λοιπόν, ως σωστή μάνα, να του πω ότι κάθε 6 ώρες ένας άνθρωπος δίπλα μας, στην Ελλάδα, μολύνεται με τον ιό του ΑIDS... Πώς, όμως, πρέπει να του το πω; Γλυκά, σαν παραμύθι; Να του πω για το τέρας με την αγγελική μορφή που καραδοκεί να μπει στο σώμα του αν δεν προσέξει; Ή, μήπως, να του δείξω τις σκληρές φωτογραφίες ανθρώπων που μολύνθηκαν, αρρώστησαν, παιδεύτηκαν και στο τέλος πέθαναν; Πρέπει να του πω ότι σχεδόν 2,3 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 σε όλο τον κόσμο ζουν με το ΑIDS να κυκλοφορεί στο αίμα τους; Πριν του πω τίποτα, αποφάσισα να τον ρωτήσω: «Θέμη, σας έχουν πει τίποτα στο σχολείο, για το ΑIDS»; Για να πάρω πληρωμένη απάντηση: «Όχι, αλλά εγώ ξέρω... Είναι μια αρρώστια που την κολλάς από το σεξ»! Χάρηκα που ο κανακάρης μου ήξερε. Τα ερεθίσματα είναι πολλά. Ευτυχώς, η ενημέρωση, καλπάζει... Αλλά λυπήθηκα που το σχολείο δεν είχε καμία συμμετοχή σ’ αυτό... Το αποφάσισα. Θα του τα πω όλα με λεπτομέρειες και θα μπούμε μαζί και στο web. Το να ξέρεις, σώζει ζωές!...
Ρίτσα Μασούρα, δημοσιογράφος, εφημερίδα Καθημερινή
Τόσα χρόνια μετά, κι όμως κανείς δεν έχει συμφιλιωθεί με το έιτζ. Μα, τι στην οργή; Συμφιλιώνεσαι με το διάβολο; Θέλει κότσια, θέλει θράσος, θέλει και μίσος για τον σύντροφό σου. Ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις, κατά πώς λέει η νεολαία. Μια νεολαία που με τον καιρό μαθαίνει να ζει με το φόβο του έιτζ και την αγωνία του προφυλακτικού. Οι μεγαλύτεροι, α, μάλλον αψηφούν τους κινδύνους. Για κάποιους ανεξήγητους λόγους νοιώθουν αήττητοι. «Το πήρες μαζί σου;», ρωτάει δειλά η γυναίκα. Όχι, μωρέ, το ξέχασα», λέει ο δικός της. «Α, καλά, δεν πειράζει. Ερχόμενη αγόρασα μερικά για να ‘χουμε. Ας είμαστε προσεκτικοί....». Έρωτας μετά προφυλακτικού. Έρωτας ετεροφυλικός, ομοφυλοφυλικός. Έρωτας εγκλωβισμένος, σε καλούπια, κατευθυνόμενος. Ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν – πλην των αυστηρών χριστιανικών χρόνων – δεν είχε τόσο ποινικοποιηθεί το σεξ και η δυαδικότητα μιας σχέσης. Ποτέ η αγάπη δεν είχε τόσο έντονα συνθλιβεί ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω των ανθρώπων. Κάθε φορά που λοξοδρομεί ο νους στη δεκαετία του ‘80, θυμάμαι τον Ροκ Χάτσον, από τα πρώτα διάσημα θύματα, αλλά και τον δικό μας τον Aλέξη Μπίστικα. Θυμάμαι το νεαρό και ταλαντούχο μόδιστρο του Κολωνακίου, ηθοποιούς, ανθρώπους που ρίσκαραν, αψηφούσαν, αγνοούσαν το πόσο κοντά βρισκόταν ο θάνατος. Πολύ πρόσφατα διάβασα ότι ο σύντροφος του Υβ Σαιν Λωράν θα διαθέσει την πολυτελή τους βίλα στη Νορμανδία υπέρ της θεραπείας του Aids. Ναι, όταν έχεις χρήματα μπορείς. Όταν δεν έχεις, κουβαλάς την ντροπή και το φόβο μαζί. Θα πω το τετριμμένο: η επιστήμη κάνει θαύματα. Σωστά. Κάνει, αρκεί να ‘χει προηγουμένως έναν ικανό αριθμό θυμάτων. Πώς θα πειραματιστεί, δηλαδή; Κατά τη διάρκεια της εικοσαετίας, λοιπόν, οι επιστήμονες κατάφεραν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τον ιό. Όταν ο ασθενής ή ο φορέας πάρει τα κατάλληλα φάρμακα θα σωθεί ή θα επιμηκύνει πολύ το προσδόκιμο ζωής. Το θέμα είναι ότι μπορεί να σωθεί, αλλά έτσι και μαθευτεί, θα πρέπει αυτό το προσδόκιμο να το διανθίσει με την αδυσώπητη κοινωνική κριτική, από το προτεταμένο δάκτυλο, από τον χυδαίο ρατσισμό που δεν σου αφήνει περιθώρια να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου, να υπερασπιστείς αυτόν που αγαπάς, να φωνάξεις ότι ερωτεύτηκες και δεν πήρες προφυλάξεις! Στην Ευρώπη και την Αμερική τα φάρμακα έχουν διευκολύνει τη ζωή πολλών οροθετικών. Όμως, στην Αφρική, το πρόβλημα παραμένει τεράστιο και -παρά τα ενθαρρυντικά στοιχεία που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες δημοσιοποιούνται - η μαύρη ήπειρος απέχει πολύ από τη γαλήνη που της αξίζει. Η περίπτωση της Τεκλάρ από τη Ζιμπάμπουε είναι μια μόνο κουκκίδα στον ωκεανό της μάστιγας του αιώνα. Ως πότε, όμως; Τα παιδιά της Τεκλάρ δούλευαν στους αγρούς της Ζιμπάμπουε όταν οι κραυγές και τα μοιρολόγια έφτασαν στ’ αυτιά τους. Η μητέρα τους έμελλε να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των συγχωριανών τους που υπέκυψαν στην «αρρώστια». Η Τεκλάρ Σαμούι πέθανε κατά πάσα πιθανότητα από ασιτία. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες της ζωής της πονούσε, το στόμα της ήταν γεμάτο πληγές, το στομάχι της, επίσης. Την ημέρα του θανάτου καθόταν τρέμοντας σε μια πολυθρόνα, κουνούσε τα δάκτυλά της και ξεστόμιζε κραυγές ανείπωτου πόνου. Οι άφθες δεν της επέτρεπαν να μιλήσει στα παιδιά της. Η 37χρονη μητέρα έχασε τη μάχη με το έιτζ και μαζί της σμικρύνθηκε ο κύκλος ζωής δεκάδων συγχωριανών της. Έχει γραφτεί ότι ήδη χάθηκε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων σε ηλικίες δημιουργικές για τα χωράφια, τα καινούρια εργοστάσια, τα καινούρια αναπτυξιακά έργα της ηπείρου. Ένας από τους λόγους αυτού του αποδεκατισμού ακουμπάει πάνω σε ιδεοληψίες βαθιά ριζωμένες στην αντίληψη μιας μεγάλης πλειοψηφίας Αφρικανών. Η σεξουαλική επαφή με παρθένα κορίτσια εξαγνίζει από το έιτζ(!) κι αυτό έχει γίνει αφορμή για φοβερούς βιασμούς μικρών παιδιών και για την αύξηση της πορνείας των 12χρονων και των 13χρονων κοριτσιών. Είναι η γενιά των χαμένων παιδιών που κάποια στιγμή θα στραφούν εναντίον της κοινωνίας που τα μεγάλωσε. Το έιτζ, λένε οι επιστήμονες σκοτώνει παραγωγικούς ενήλικες, σκοτώνει τους υπεύθυνους για το χτίσιμο της κοινωνίας, αλλά και της βάσης του προστατευτικού δικτύου ασφαλείας της κάθε κοινότητας. Πενήντα πέντε εκατομμύρια Αφρικανοί θα έχουν πεθάνει από έιτζ ως το 2020. Η υποσαχάρια Αφρική – όπου το 70% του πληθυσμού είναι φορείς – σβήνει, τη στιγμή που η δυνατότητα των ασθενών να αποκτήσουν πρόσβαση στα αντιρετροϊκά φάρμακα είναι μηδαμινή. Οι επέτειοι είναι για να θυμίζουν στην πολιτεία την ευθύνη που έχει να ενημερώνει και να προστατεύει τον πολίτη. Κι είναι αυτό ένα καθήκον που δεν μπορεί να μετρηθεί σε χρήμα και σε χρόνο.
Γιώργος Αποστόλου, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός – RED 96,3
Το AIDS του 21ου
Ανάμεσα στις «συμπληγάδες» της νέας γρίπης και της οικονομικής κρίσης, η παγκόσμια κρίση του AIDS φαίνεται σχεδόν παλιομοδίτικη. Δεν κάνει πρωτοσέλιδα, δεν είναι lifestyle θέμα, πια. Ίσως γιατί οι επώνυμοι, οι πλούσιοι και οι κατέχοντες, μπορούν - με τα πανάκριβα κοκτέιλ των φαρμακευτικών εταιριών - να συμπεριφέρονται στο AIDS όπως ο μέσος άνθρωπος σε μια σοβαρή πνευμονία. Μπορεί να σε στείλει στον άλλο κόσμο, αλλά αν, «το προσέξεις», ίσως και όχι. Κι εκεί που τελείωσαν οι επώνυμοι νεκροί κι ασθενείς του AIDS, από τον Φρέντι Μέρκιουρι μέχρι τον Μάτζικ Τζόνσον, έχουν έρθει εκατομμύρια φτωχοδιάβολοι που όχι μόνο αδυνατούν να αγοράσουν έστω και μια δόση των κοκτέιλ, αλλά συνήθως δεν έχουν ούτε τις τρεις γουλιές νερό που απαιτούνται για να κατεβάσουν τα χάπια. Δύσκολα μου φεύγει από το μυαλό ότι αν το AIDS όντως είναι ένας κατασκευασμένος ιός, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είναι κι ένας κατευθυνόμενος ιός που απλά σε λίγες περιπτώσεις ξέφυγε από τα βιοχημικά και βιολογικά κλουβιά του. Ίσως αυτή η παράξενη, θαυμαστή, αλλά και απολύτως ανάλγητη - σε όσα επιλέγουν να μη μας δείχνουν – κοινωνία, να έχει ήδη κηρύξει τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή τη φορά όχι σε ένα κράτος ή σε μια ιδεολογία, αλλά σε μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων του πλανήτη που έχουν κριθεί ανεπαρκείς, μπάζα των καθεστώτων και των παλιών ιδεολογιών, για την (ακόμη πιο) Νέα Τάξη του 21ου αιώνα...
Μαρία Σιγάλα, δημοσιογράφος
H ZΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΛΕΚΙΝ
Yπάρχει μια βυθισμένη στις αισθήσεις στιγμή, που δικαιώνει κάθε μέτρο του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο.
Μια στιγμή μέθεξης όπου δυο σώματα δοτικά, αφήνονται σε ένα παραλήρημα χωρίς επιστροφή, σε έναν μονόδρομο με τέρμα την απόλυτη ένωση. Απόλαυση και ανάγκη και συναίσθημα πλέκουν γλυκά ένα δίχτυ προστασίας απέναντι στη φθορά. Μην ακούς αυτά που λένε... ο έρωτας είναι άφθαρτος. Ή έτσι θέλει να είναι. Οι ανάσες λαχανιάζουν στην μάχη με τα όρια, τα κορμιά υποκλίνονται στις προσταγές του ενστίκτου, οι ψυχές πάλλονται βασανιστικά σε κάθε άγγιγμα, κάθε άγγιγμα γίνεται φως.
Υπάρχει μια στιγμή που η ζωή συντονίζεται σαν τη βελόνα του ραδιοφώνου με το κρυμμένο της νόημα.
Δεν είναι κρίμα αυτή τη δεδομένη στιγμή, εσύ να συντονίσεις τη ζωή σου με έναν κρυμμένο της εφιάλτη;
Έφη Γαλώνη, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός
Δίεση 101,3
Με εξοργίζει όταν ακούω δηλώσεις όπως η φετινή ανεκδιήγητη του Πάπα Βενέδικτου, ότι λύση δεν είναι τα προφυλακτικά, αλλά η αποχή. Προσπαθώ να την καταλάβω στο πλαίσιο του συντηρητισμού που χαρακτηρίζει την καθολική εκκλησία, αλλά δεν τα καταφέρνω, πόσο μάλλον να την αποδεχθώ όταν ένας άνθρωπος με αυτή την επιρροή παίζει με τις ανθρώπινες ζωές. ?* Με συγκλονίζει όταν μαθαίνω ότι κάποιος απέκτησε την ασθένεια μέσω μετάγγισης, είτε επειδή αυτός που έδωσε αίμα δεν γνώριζε την κατάσταση της υγείας του, είτε γιατί εκείνοι που όφειλαν να κάνουν τους ελέγχους δεν το έπραξαν ενδελεχώς ως όφειλαν.?* Με θυμώνει όταν η μετάδοση του ιού γίνεται μεταξύ χρηστών ναρκωτικών για τους οποίους η πολιτεία όφειλε και οφείλει να κάνει περισσότερα. ?* Με βγάζει από τα ρούχα μου όταν στις προσωπικές μου επαφές έχω βρεθεί μπροστά σε συντρόφους οι οποίοι αρνούνται να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό με αποτέλεσμα και το συναίσθημα και ο σύντροφος να πηγαίνουν περίπατο. ?* Με χαροποιεί, όμως, όταν βλέπω νέους ανθρώπους να πηγαίνουν στο περίπτερο ή το φαρμακείο και να ζητούν προφυλακτικά χωρίς να ντρέπονται.?* Χαμογελώ με ικανοποίηση όταν στα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ κάπου μεταξύ μακαρονιών και φέτας υπάρχει ένα κουτάκι με προφυλακτικά.?* Με ανακουφίζει όταν όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας κάνουν πια προληπτικές εξετάσεις για HIV και για να κοιμούνται ήσυχοι αλλά και για να ξέρουν ότι δεν αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.?Κι εσύ, Freddie Μercury, έφυγες τόσο νωρίς…
Αντώνης Λεκόπουλος, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός
Freedom 88,9
Λίγα κομμάτια είχαν μείνει πάνω στη σκακιέρα. Ο λευκός βασιλιάς, ένα λευκό άλογο και δύο πιόνια. Τα μαύρα ήταν σε καλύτερη μοίρα: Βασίλισσα, πύργος, τρελός και δύο πιόνια. Ο λευκός βασιλιάς, άσχημα στριμωγμένος. Οι δρόμοι διαφυγής κλειστοί όλοι. Πόσες κινήσεις απόμεναν; Τέσσερις; Πέντε; Σύντομα η κατάσταση ξεκαθάρισε.
Πήρε τον μαύρο πύργο και με μία κίνηση γεμάτη περίσσια θεατρικότητα, τον κίνησε πέντε τετράγωνα δεξιά.
"Ματ", είπε με σαρδόνιο χαμόγελο.
Ο παίκτης με τα λευκά, απέναντι, χαμογέλασε κουρασμένα.
- "Αιώνες είχες να με νικήσεις".
- "Άξιζε την αναμονή. Και το στοίχημα;"
- "Το στοίχημα μετράει. Ο λόγος, είναι λόγος".
- "Έτσι μπράβο".
Έβαλε το χέρι στην τσέπη, έβγαλε ένα φιαλίδιο, του το έδωσε. Ο άλλος το πήρε και διάβασε απορημένα τα τέσσερα αρχικά:
- "Α.I.D.S. Τι είναι αυτό;"
Ο Εωσφόρος χαμογέλασε.
- "Το στοίχημα που έχασες. Στείλτο κάτω".
Η έκφραση του Ιησού έγινε, από απορημένη, ανήσυχη.
- "Κάτω;".
- "Κάτω βέβαια! Πάω τώρα. Με κούρασες. Να ξαναπαίξουμε κάποτε. Μη χανόμαστε...".
Ο Ναζωραίος έμεινε με το φιαλίδιο στο χέρι να κοιτάζει τον Εωσφόρο που χανόταν στο στερέωμα. Αναστέναξε. Ο λόγος ήταν λόγος...
Ελένη Λυκίσα, δημοσιογράφος
περιοδικό CAR
Είναι δύσκολο να ζεις με έναν άνθρωπο που πάσχει από τον ιό. Όχι φυσικά επειδή μπορεί να «κολλήσεις», αλλά επειδή βιώνεις καθημερινά τον κοινωνικό ρατσισμό και την «αμορφωσιά» του κόσμου. Και αυτό είναι που πληγώνει και πονάει. Κυρίως επειδή βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο φίλο, συγγενή, σύντροφο να υποφέρει διπλά. Να περιθωριοποιείται ως που να καταλήξει να γίνει αντικοινωνικός και πολλές φορές κακός. Και να σβήσει…
Η πλήρης ενημέρωση είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ όχι μόνο για την προστασία από τον ιό του AIDS, αλλά και για τη σωστή αντιμετώπιση του κόσμου απέναντι σε ένα άτομο που έχει νοσήσει ή σε έναν φορέα. Ο ιός αυτός δεν κοιτάει ηλικία, φύλο, κοινωνικό status ή μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο. Δεν κοιτάει εάν την προηγούμενη ημέρα είχες σεξουαλική επαφή με κάποιον άνθρωπο που τον γνώριζες χρόνια. Και; Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Όλοι μπορούμε να πέσουμε θύματα εάν είμαστε επιπόλαιοι. Ενημέρωση και προφύλαξη. Προφύλαξη και ενημέρωση. Δύο λέξεις που μπορούν να εξοντώσουν ίσως τον πιο καταστροφικό ιό της ανθρωπότητας.
Σάκης Τσιτομενέας, μουσικός παραγωγός
Kosmos 93,6
ΠΡΙΝ ΤΟΝ Η1Ν1 ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΙΟΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΓΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΡΑΜΜΑ: HIV.ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΤΟΥ 28 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΙΚΡΑΙΝΟΥΝ,ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.ΤΗΝ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ.ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 364 ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ "ΧΕΙΡΩΝ"(και δεν είμαι ανορθόγραφος).
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ.
Μυρτώ Κάζη, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός
VFM 88.3
Λίγα πράγματα που δεν ξέραμε για το Aids. Κι αν τα γνωρίζαμε, σήμερα πρέπει να τα ξαναθυμηθούμε…
Όταν η θεραπεία είναι πλέον κεκτημένο, η πρόληψη και η ενημέρωση αποκτούν καθοριστικό ρόλο.
1. Σήμερα ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί παγκοσμίως με τον HIV που προκαλεί το AIDS έχει ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα, μέχρι το τέλος του περασμένου Οκτωβρίου, είχαν δηλωθεί 8.500 περιστατικά μολύνσεων. Είναι γεγονός πως από το 2002 και μετά τα νέα κρούσματα στη χώρα μας παρουσιάζουν συνεχή αύξηση. Η κατάσταση στην Ελλάδα μπροστά σε άλλες χώρες, στατιστικά μοιάζει να είναι λιγότερο επικίνδυνη. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό, διότι μέσα στο διάστημα 2005 έως 2007, ο ρυθμός αύξησης στην Ελλάδα αγγίζει το 20%.
2. Ο πανικός και η μικροβιοφοβία δεν έχουν να κάνουν με τον συγκεκριμένο ιό. Το ΗΙV είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταδοθεί από το φιλί, το σάλιο ή τον ιδρώτα και απίθανο να μεταδοθεί με την χειραψία, το αγκάλιασμα την κοινή χρήση τουαλέτας, τα ρούχα, τα μαχαιροπίρουνα, την πισίνα ή την θάλασσα και τα έντομα. Επομένως ο φόβος των κουνουπιών είναι εντελώς αβάσιμος.
3. Πρώτη αιτία μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή. Σημαντική συμβολή στην αντιμετώπιση του ιού αποτελεί το προφυλακτικό. Είναι πλέον αποδεδειγμένο πως ο ιός δεν μπορεί να διαπεράσει το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο.
4. Αρχικά όσοι προσβάλλονται από τον ιό δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα και νιώθουν απόλυτα υγιείς. Στην συνέχεια όμως παρουσιάζουν ξαφνικό αδυνάτισμα, κούραση, ανεξήγητη αδυναμία, πυρετό και ιδρώτα κατά τη διάρκεια του ύπνου, και αλλοιώσεις στο δέρμα.
5. Το MTV: Εκπομπές για την παγκόσμια ημέρα του aids
Το πρόγραμμα του MTV την 1η Δεκεμβρίου είναι αφιερωμένο στην πρόληψη και στην ενημέρωση για το HIVστοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση του κοινού και ιδιαίτερα των νέων. Με κεντρικό μήνυμα "Yes to safe sex" η εκστρατεία του Ιδρύματος Staying Alive εμπνέει και ενθαρρύνει το κοινό να λάβει έντονη δράση στην καταπολέμηση της επιδημίας.
6. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι διάσημοι δείχνουν το ανθρώπινό τους πρόσωπο αποδεικνύοντας πως διαθέτουν και καρδιά και ευαισθησία. Οι celebrities σε όλη την υφήλιο προσφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους και την αμέριστη συμπαράστασή τους στους ασθενείς με τον ιό HIV. Πρωτοστάτρια η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, που μετά το θάνατο του καλού της φίλου Ροκ Χάτσον από AIDS έδωσε την ψυχή της –και πολλά από τα χρήματά της- για την ενίσχυση της έρευνας για ένα φάρμακο που θα μπορούσε να καταπολεμήσει τη θανατηφόρο νόσο.
7. Από το 1979 το όνομα του Μπόνο έγινε σχεδόν ταυτόσημο με την «κοινωνική συνείδηση». Ο τραγουδιστής των U2 μεταξύ άλλων, εργάζεται με πάθος για την καταπολέμηση του AIDS κάνοντας μάλιστα μία διεθνώς πολυσυζητημένη καμπάνια κατά του ιού με 7 εξώφυλλα στο «Vanity Fair». Δικαιολογημένα λοιπόν, κέρδισε, τρεις φορές την υποψηφιότητα για Νόμπελ Ειρήνης και το 2007 τον τίτλο του «σερ» από τη βασίλισσα Ελισάβετ.
Χριστίνα Πολίτη, δημοσιογράφος – περιοδικό Down Town
Το Aids στιγμάτισε τη γενιά μου. Έδωσε τέλος σε μία εποχή ξενοιασιάς που δεν είχε τίποτα να κάνει με τη σεξουαλική απελευθέρωση. Σκόρπισε τον τρόμο και τον πανικό. Μέχρι να μάθουμε πώς μεταδίδεται, αντιμετωπίζαμε το διπλανό μας με δυσπιστία. Χάσαμε πολλούς και πολύτιμους φίλους. Άθελά μας στιγματίσαμε άλλους τόσους. Το Aids, πια, απομυθοποιήθηκε. Έγινε βίωμα των νεότερων γενεών και η προφύλαξή του διδάσκεται στα σχολεία. Με κατάλληλα φάρμακα αντιμετωπίζεται και, όσο περνάει ο καιρός, περιορίζεται. Ο κόσμος, θέλω να πιστεύω, πως έχει πια ωριμάσει, πως σκέφτεται πιο πολύ την υγεία του και πως έμπρακτα πια βοηθάει να αφανίσει αυτή την περίπλοκη, ίσως και τεχνητή, αρρώστια που βασανίζει την ανθρωπότητα, τα τελευταία 30 χρόνια.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, δημοσιογράφος
ΕΡΤ
Τίτλος: Άνω τελεία
Με έρωτα αφορμή, δεν θα σε πιάσω στο φιλί, αλλά θα σε φιλήσω και στην ψυχή θα σε ακουμπήσω. Αν με αγαπάς, θα σε ακολουθήσω. Πρότυπο πατρικό, πατέρας πνευματικός με σμύρνα, λιβάνι και χρυσό θα σε βουτήξω σε μια απέραντη θαλάσσια κολυμπήθρα, «γεμάτη περιπέτειες, γεμάτη αγωνία». Νέα ταυτότητα σε σχήμα εσταυρωμένου? το βάρος σου σε χρυσό. «Να σας ζήσει»...
Προϊόν οργασμού και εγώ, αγαθής πρόθεσης και πάθους, απερίσκεπτου άρα και ιδεατού. Λιμνάζω σε πληγές και γίνομαι το ένα σου, το δύο της μονάδας. Κυλώ στις φλέβες σου σαν τη ζωή, βίοι παράλληλοι Πλουταρχικής πενίας. Θα γράψω ιστορία και στους κομπάρσους, στη σκηνή της μάχης, σου ετοιμάζω κοντινό. Κοίτα αφηρημένα να μην κριθείς και σε κακολογήσουν.
Η συκοφαντία, αυτή η αρνητική αρετή, πηγάζει από το άπλετο του χρόνου που προσφέρεται σε όσους ποθούν να την υπηρετήσουν? Μισθοφορικός στρατός, στο πιάτο σου να φτύνεις. Και αν την ορίσεις κακιά, εγώ καλός? λίγο θα μείνω και δεν θα σε αφήσω στιγμή μακριά μου.
Ο χρόνος μου περιορισμένος για αυτό και το φιλοσοφώ. Και όταν θα σβήσουμε? μαζί!
Θέλουν να με εξουδετερώσουν στο μέλλον που πλησιάζει σα να είμαι ιδέες που σκονίζονται. Ψάχνουν για αντικαταστάτη, περισσότερο θανατικό, περισσότερο καρκινογόνος. Εξελιγμένη αγάπη και αυτή, το όνομα θα αλλάξει.
Σου είπαν πως είμαι το τέλος... Με λένε άρρωστο μα είμαι αρρώστια, προσιτή και ανιχνεύσιμη. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Μαρία Δεδούση, δημοσιογράφος
Δεν ξέρω κανέναν που πέθανε από AIDS, ούτε και κάποιον που νοσεί. Δεν έχω προσωπικές ιστορίες να πω, αλλά και να είχα, δεν θα έλεγα. Οι προσωπικές ιστορίες, μοιραία, προσδίδουν ένα μελοδραματικό τόνο στις αφηγήσεις και το AIDS είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αντιμετωπίσουμε μελοδραματικά.
Στον κόσμο που μεγάλωσα εγώ το AIDS ήταν κάτι μακρινό, μια ασθένεια που αφορούσε αποκλειστικά τους ομοφυλόφιλους, τους ναρκομανείς και όσους είχαν την ατυχία να χρειαστούν μετάγγιση και να πάρουν το λάθος αίμα… Σ‘ εκείνον τον κόσμο δεν ήμουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Χτύπησε μεν η καμπάνα, αλλά κάπως μακριά και ο ήχος της έφτασε σε μας πνιγμένος και αδιάφορος. Στον κόσμο που μεγαλώνουν τα παιδιά μου, μια εικοσαετία αργότερα, ο κύριος τρόπος μετάδοσης του AIDS ειναι η ετεροσεξουαλική επαφή και κάπως έτσι, με βασικό ξενιστή την αδιαφορία και την προκατάληψη, ο ιός μας έβαλε όλους στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Δεν μεταλλάχθηκε από μόνος του. Εμείς τον μεταλλάξαμε και η μακρινή καμπάνα έγινε σειρήνα συναγερμού.
Μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει λόγω του AIDS 25 εκατομμύρια άνθρωποι και 40 εκατομμύρια νοσούν. Να σας θυμίσω ότι αυτό έγινε μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια. Να σας θυμίσω επίσης ότι το AIDS εξακολουθεί να σκοτώνει, καθώς δεν έχει βρεθεί καμία θεραπεία. Η μόνη θεραπεία είναι αυτά που θα διδάξω στα παιδιά μου. Κι εσείς στα δικά σας…
Κατερίνα Κυρμιζή, μουσικός, ερμηνεύτρια
Δεν ξέρω πολλά για το AIDS! Ξέρω όμως ότι ξαφνικά το 1987 έσκασε σαν βόμβα η είδηση της νέας «συμφοράς». Ήμουν παιδί και μου φάνηκε εξωπραγματική - σενάριο επιστημονικής φαντασίας – η νέα ασθένεια που πρώτον την κολλάς από το σεξ, άρα από την εκφρασμένη αγάπη, δεύτερον την κουβαλάς μέσα σου δια βίου και δεν γιατρεύεσαι ποτέ, τρίτον μεταδίδεις το κακό που φέρεις, σε άλλους - είσαι λοιπόν μιαρός κι απόβλητος και τέλος ότι σίγουρα κάποια στιγμή της ζωής σου θα πεθάνεις άγνωστο όμως το πότε. Εξακολουθεί να μου φαίνεται ένα κακόγουστο αστείο…
Ήμουν παιδί κι εύκολα εμπέδωσα την ιδέα ότι η υγεία είναι αρετή, η νόσος διαφθορά και ηθική κατάπτωση κι ότι οι επονομαζόμενες ομάδες υψηλού κινδύνου, ομοφυλόφιλοι, τοξικομανείς, εκδιδόμενες γυναίκες, αφρικανοί κλπ, άξιοι της μοίρας τους. Μου πήρε χρόνο να μάθω να αμφισβητώ όλα όσα μου λένε ακόμα κι επίσημα χείλη και να βάζω πάνω από όλα τον άνθρωπο και πάνω από όλους τον άρρωστο άνθρωπο ο οποίος χρειάζεται την βοήθεια, την υποστήριξή και την αποδοχή μας.
Οι φορείς του AIDS όταν έμαθαν τι τους συμβαίνει πάτησαν μια για πάντα το pause στη ζωή τους και οι περισσότεροι σηκώνουν μόνοι το σταυρό τους περιμένοντας καρτερικά κάποια στιγμή το stop. Μην τους το κάνουμε πιο δύσκολο… ας τους δώσουμε την ευκαιρία μιας κοινωνικής ζωής για όσο το παλεύουν.
Διονύσης Κλάδης, μουσικός παραγωγός
Galaxy 92
Υπάρχει επιστροφή, αρκεί να θέλει κάποιος να σου δείξει το δρόμο! Όπως σε όλα τα πράγματα, ακόμη κι αν αυτό ακούει στο όνομα AIDS.
Υπάρχει τρόπος να μη κοιτάς έναν άνθρωπο με απέχθεια, ούτε με λύπηση όταν ξέρεις τι του έχει συμβεί.
Υπάρχει τρόπος να μη θεωρείς τη σεξουαλική επιλογή ενός ανθρώπου συνώνυμη με τη σωματική του υγεία.
Υπάρχει τρόπος να ελπίζεις και να πιστεύεις πιο πολύ κ απο εκείνον που έχει την ασθένεια, εκείνος μπορεί να μάθει να ζεί μ αυτό,
σίγουρα όμως δε θα μάθει ποτέ να ζεί με ανθρώπους που ήταν φίλοι κι έγιναν ξαφνικά απλοί "παρηγορητές" της καθημερινότητας τους.
Αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε απο τη Παγκόσμια μέρα κατά του AIDS αλλά και από κάθε μέρα που ξυπνάμε με ελπίδα, είναι να προσελκύσουμε λίγο παραπάνω τη ζωή, το αποτέλεσμα μπορεί να μας εκπλήξει...
Κωνσταντίνα Δελημήτρου, blogger – «Ψιλικατζού»
Σπάνια μια ασθένεια τρομοκράτησε, στιγμάτισε και σκότωσε τόσους πολλούς ανθρώπους όσο το Aids. Ακόμη πιο σπάνια, μια ασθένεια κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια τόσες προλήψεις, προκαταλήψεις και την απόλυτη ηλιθιότητα των αρνητών της. Όχι, δεν είμαστε στον Μεσαίωνα. Βρισκόμαστε στο 2009 και πρόκειται για έναν σεξουαλικά μεταδιδόμενο ιό από τον οποίο μπορούμε να προφυλαχθούμε πανεύκολα ή όσοι ατυχείς τον φέρουν, μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς με αντιρετροϊκά. Ναι είναι τόσο απλό.
Στην εποχή μας όμως τίποτε δεν είναι απλό τελικά. Υπάρχουν για παράδειγμα, χώρες της Αφρικής όπου επικρατεί η φήμη πως μπορείς να γιατρευτείς από το Aids εάν βιάσεις μια παρθένα. Άλλες χώρες, λόγω του δυσβάσταχτου των αντιρετροϊκών αποφάσισαν να πιστέψουν τους αρνητές και να μοιράζουν γάλα ή μαντζούνια στους ασθενείς αντί φαρμάκων. Άλλες, αποφάσισαν ότι αυτή είναι μια ασθένεια που πλήττει μόνο ομοφυλόφιλους, άρα αμαρτωλούς, άρα δεν αφορά εμάς, http://www.facebook.com/l/2078a;κ.ο.κ. Σε μια μέρα σαν την σημερινή, το μόνο που θα είχα να ευχηθώ θα ήταν ΛΟΓΙΚΗ.
Μίνα Μπιράκου, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός
Nitro 102,5
Το AIDS μου θυμίζει την οδήγηση. Μπορεί η βόλτα να είναι πιο ευχάριστη χωρίς περιορισμούς προφύλαξης (όπως π.χ. η «καταπιεστική» ζώνη ή τα όρια ταχύτητας), αλλά αυτά από τα οποία σε προφυλάσσουν είναι τόσο βαριά, τόσο μεγάλα και συχνά τόσο θανατηφόρα, που πρέπει να είσαι αυτοκτονικός για να μην τους τηρήσεις. Το ίδιο ισχύει με το ΑΙDS. Η προσοχή, η πρόληψη, η προφύλαξη είναι ένα πολύ μικρό αντίτιμο μπροστά στο τι μπορεί να σου συμβεί χωρίς αυτές. Και μου θυμίζει την οδήγηση και για έναν άλλο λόγο. Δεν μπορείς να υπολογίζεις μόνο στο πόσο εντάξει είσαι εσύ. Υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγοντας ενός άλλου. Δεν έχει σημασία αν εσύ σταματάς στο STOP, όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να το παραβιάσει κάποιος άλλος. Έτσι και στο σεξ. Προσέχεις για να έχεις. Ο παραλληλισμός με την οδήγηση δεν είναι δικός μου. Ήταν ο τρόπος που είχε επιλέξει ο μπαμπάς μου για να με πείσει ότι το AIDS δεν είναι ούτε παροδική «μόδα», ούτε προσωρινή επιδημία και ότι κανείς, μα κανείς μας, δεν είναι άτρωτος απέναντί του. Με έπεισε. Όπως με έπεισαν έκτοτε οι πολλοί τρόποι ενημέρωσης γύρω από το AIDS. Ταινίες και τραγούδια και ντοκιμαντέρ και αληθινές ιστορίες και ελπιδοφόρες ιατρικές εξελίξεις, όλα με βοήθησαν να προσθέσω στην προσοχή και τη γνώση. Και κυρίως να καταλάβω, ότι η γνώση είναι η μεγαλύτερη προστασία και ο πιο ανθρώπινος και δίκαιος τρόπος να κοιτάξεις τον πλανήτη μέσα από το πρίσμα του AIDS. Γι’ αυτό εύχομαι, κάθε χρόνο, κάθε 1η Δεκεμβρίου, οι έρευνες να δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι γνωρίζουν κι όλο λιγότεροι νοσούν.
Κατερίνα Πόντι, blogger – vatraxokoritso.blogspo.com
"Oι άλλοι, όχι εμείς"…
Πίστευα πως το aids είναι κάτι που δεν αφορά εμένα, αλλά τους άλλους, πάντα τους άλλους. Μέχρι που έκανα το τεστ για το ιό 2.5 χρόνια πριν και διάλεξα τη λάθος μέρα, Παρασκευή. Που σημαίνει ότι περνάς ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο να σκέφτεσαι ότι "τη ζωή σου της έζησες, το καντήλι σου το έσβησες", ιδρώνεις στον ύπνο σου, το ρίχνεις στο ποτό και την κραιπάλη και, όταν φτάσει η Δευτέρα, είσαι σωστό ράκος.
Θυμάμαι, δούλευα απόγευμα κι επειδή δεν άντεχα την αναμονή, πήρα μισό μπουκαλάκι βαλεριάνες για να κοιμηθώ όσο μπορούσα περισσότερο, αρκεί να μην υπάρχω, να μη σκέφτομαι. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο - με απόκρυψη - σχεδόν έλιωσα, σαν κινούμενο σχέδιο.
«Κυρία Πόντη, το τεστ σας είναι αρνητικό», μου είπε η φωνή.
Δεν θέλω να ξαναζήσω τέτοια απόγνωση.
Η πορεία του ιού μοιάζει με του ντόμινο. Καθήκον όλων μας είναι να την ανακόψουμε.
Γρηγόρης Βαλιανάτος, δημοσιογράφος
Είναι ντροπή που, 25 χρόνια μετά, μιλάμε για μια μάστιγα! Είναι ντροπή που έχουμε ακόμη στο μυαλό μας ανθρώπους που λειώνουν και πεθαίνουν, ενώ η αρρώστια στη χώρα μας είναι χρόνια και αντιμετωπίσιμη! Είναι ντροπή που μια ασθένεια όπως τόσες άλλες έχει για την κοινωνία μας ηθική απαξία και συνδέεται με ενοχές! Είναι ντροπή που χιλιάδες συμπολίτες μας δεν θέλουν να ξέρουν τι τους συμβαίνει ενώ ξέρουν πώς ζουν! Είναι ντροπή που συνάνθρωποί μας στην Ελλάδα δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους γιατί είναι ξένοι ή έχουν χάσει την ασφάλισή τους! Είναι ντροπή που λίγοι ανόητοι υποστηρίζουν πως η όλη υπόθεση είναι ένα φιάσκο και προτρέπουν τους άλλους να μην ακολουθούν τις συμβουλές των ιατρών τους! Είναι ντροπή που μερικοί γιατροί αρνούνται τις υπηρεσίες τους σε οροθετικούς! Είναι ντροπή που οροθετικοί γίνονται θύματα διακρίσεων στην εργασία τους, και το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας το επιβεβαιώνει! Είναι ντροπή που η Εκκλησία της Ελλάδος δεν επιτρέπει τη σεξουαλική ενημέρωση των νέων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να παραδίδονται βορά στην ημιμάθεια και την προκατάληψη, Αυτή η ντροπή δεν είναι κανενός άλλου! Είναι ντροπή όλων μας!
Μιχάλης Σκαραμαγκάς, δημοσιογράφος, DJ, blogger, ραδιοφωνικός παραγωγός
Η ζωή είναι επικίνδυνο πράγμα… προφυλάξου γιατί τo AIDS δεν κάνει διακρίσεις.
Rock Hudson - ηθοποιός (1925–1985), Herb Ritts – φωτογράφος (1952–2002), Anthony Perkins - ηθοποιός (1932–1992), Rudolf Nureyev – χορευτής (1938–1993), Michel Foucault – φιλόσοφος (1926–1984), Tom Cassidy – δημοσιογράφος (1950-1991), Kenny Everett – TV person (1944–1995), Andy Bell - μέλος των Erasure), Robbin Crosby - κιθαρίστας των Ratt (1960–2002), Tom Fogerty - μέλος των CCR (1941–1990), Andy Fraser - μπασίστας των Free), Robert Mapplethorpe - φωτογράφος (1946–1989), Ofra Haza – τραγουδίστρια (1957–2000), Fred Hersch - τζαζ πιανίστας, Holly Johnson - τραγουδιστής των Frankie Goes To Hollywood, Fela Kuti - μουσικός (1938–1997), Liberace – πιανίστας (1919–1987), Freddie Mercury – frontman των Queen (1946–1991), Klaus Nomi – τραγουδιστής (1944–1983), Keith Haring - καλλιτέχνης / ακτιβιστής (1958–1990), Sylvester – disco bomb (1944–1988), Ricky Wilson - κιθαρίστας των B-52’s (1953–1985), Magic Johnson - NBAer, Greg Louganis - καταδύτης, Alvin Ailey - χορογράφος (1931–1989), Isaac Asimov – συγγραφέας (1920–1992), James Merrill – ποιητής (1926–1995), Andrew Sullivan – δημοσιογράφος/blogger…
Άγγελος Στελίου, δημοσιογράφος, μουσικός παραγωγός, pr &promotion
Το aids είναι ακόμα μια σοβαρή ασθένεια όπως όλες οι άλλες …δεν είναι πια τρόμος και πανικός. Δεν είναι καν πια της μόδας… σκληρό λίγο ακούγεται αυτό αλλά είναι αλήθεια και είναι αλήθεια… ευτυχώς γιατί μάλλον κάποιοι σταμάτησαν να τρομοκρατούν τον κόσμο, μάλλον κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να πολεμούν τους ασθενείς του aids αλλά το ίδιο το aids, μάλλον κατάλαβαν πως η σιωπή είναι θάνατος και πως η ζωή είναι δράση .
Ίσως είμαι υπέρμετρα αισιόδοξος, αλλά έτσι θα ήθελα να είναι. Δεν θέλω να πιστέψω πως σήμερα υπάρχουν άνθρωποί που συμπεριφέρονται ρατσιστικά, ζουν στην άγνοια ή τις ενοχές, μόνοι τους, χωρίς τους δικούς τους, αντιμετωπίζουν τη φρίκη των άλλων ή απλά δεν τολμάνε να ζητήσουν βοήθεια…
Η παγκόσμια μέρα θέλω να πιστεύω πως υπάρχει για να θυμίζει… ότι ενημερώνομαι, προστατεύομαι, αγαπώ και σέβομαι τον εαυτό μου… Αγαπώ και σέβομαι τον άλλον. Αυτό το «αγαπώ και σέβομαι τον άλλον» έχει ξεχαστεί στις μέρες μας… Ας ξανασκεφτούμε όλοι τι σημαίνει αυτό .
Όχι φόβος, όχι ψέματα, όχι πανικός και λύπηση. Μόνο γνώση και αγάπη… πρώτα για εμάς και μετά για τους άλλους. Μόνο έτσι μπορούμε να πολεμάμε και όχι να φοβόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να πολεμάμε κάθε τι κακό και όχι να χάνουμε τον έλεγχο στην πρώτη καλοφτιαγμένη είδηση που ξέρει να σπέρνει τον πανικό…
Ο έρωτας και η ζωή είναι αλληλένδετα. Ο έρωτας είναι ζωή και η ζωή έρωτας και αν έχεις μάθει να προφυλάσσεις τη ζωή σου, μάθε να προφυλάσσεις και τον έρωτα. Ο φόβος δεν είναι ζωή, είναι στέρηση.
Κι αν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου, μάθε να αγαπάς και τους άλλους, όχι με λύπηση αλλά με γνώση, αξιοπρέπεια και αλήθεια. Μην περιμένεις απλά να σου χτυπήσει την πόρτα ό,τι φοβάσαι…
Μανίνα Ντάνου, δημοσιογράφος - Περιοδικό «Κ» – Καθημερινή
Γαύρος και δεν είχα ξαναδεί το Καραϊσκάκη. Μουσικόφιλη και δεν είχα ξαναδεί live τους Massive Attack. Ηταν η τέλεια ευκαιρία. 2006 Ιούνιος, μια Παρασκευή, πήγαμε κατευθείαν από τη δουλειά. Τίποτα δεν μπορούσε να μου χαλάσει τη διάθεση. 'Η τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τις πρώτες δύο φορές δεν άκουσα το τηλέφωνο. Την τρίτη το σήκωσα ενθουσιασμένη για να πω στον τότε αγαπημένο μου πόσο ανυπομονούσα. Δεν μοιραζόταν τον ενθουσιασμό μου. Λίγες ώρες νωρίτερα και με αφορμή ένα περίεργο δερματικό πρόβλημα είχε φύγει από το γιατρό του με μια τρομακτική διάγνωση: «Δεν μπορώ να αποκλείσω το AIDS, παρακαλώ να εξετασθείς κι εσύ και η σύντροφός σου το ταχύτερο».
Δεν μπορούσε να μου συμβαίνει αυτό. Όχι σε έναν άνθρωπο που τη μελανιά την περνάει για μελάνωμα, που θεωρεί το προφυλακτικό ιερό καθήκον. Πώς το είχα κάνει αυτό, μόλις έξι μήνες γνωριζόμασταν κι εγώ είχα τολμήσει αρκετά νωρίτερα να απαλλαχθώ από το άβολο «σκουφάκι». Και να τώρα. Οι μέρες περνάνε βαριά όσο περιμένεις αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων. Όταν περιμένεις αποτελέσματα HIV δεν περνάνε καν. Στέκονται ακίνητες, πεισμωμένες, σε τιμωρούν για τη μαλακία σου. Κανένα σεξ, όσο καλό κι αν είναι, δεν μπορεί να σε αποζημιώσει.
5 πεισμωμένες ημέρες έπρεπε να περιμένω. Το πρωί της έκτης, όταν το τηλέφωνο χτύπησε, το σύμπαν αποφάσισε πως είχα τιμωρηθεί αρκετά, τα νέα ήταν καλά. Κάθε χρόνο άτυπα γιορτάζω εκείνη την ημέρα (χωρίς οι περισσότεροι καλεσμένοι να το ξέρουν) τα νέα μου γενέθλια. Ηταν 14 Ιουνίου. Πλέον είμαι Δίδυμος. Και ως Δίδυμος δε βάζω ποτέ τίποτα και κανέναν πάνω από τον εαυτό μου (και την υγεία του).
Υ.Γ. Σήμερα τυχαίνει να έχω δύο πολύ καλούς gay φίλους, φορείς του AIDS. Οπότε πλέον ξέρω ότι το να διαγνωσθείς με AIDS δεν είναι το τέλος του κόσμου. Τυπικοί με την ιατρική αγωγή τους και προσεκτικοί στις σεξουαλικές τους επαφές, ζουν, διασκεδάζουν, ελπίζουν, χαίρονται την κάθε ημέρα τους - ίσως ελαφρώς περισσότερο από ότι εμείς που την θεωρούμε τόσο δεδομένη.
Παναγιώτης Κουνιάκης, μουσικός παραγωγός - 898 Δρόμος Fm
«Άτιμο πράγμα η ηδονή» μου έλεγε ο Rash συγκάτοικος στην εστία της μελαγχολικής Αγγλίας, πίνοντας τσάι, φιλοσοφώντας τον έρωτα, εκείνος περιμένοντας την «γκόμενα». «Σε οδηγεί σε μονοπάτια περίεργα, σου παίρνει το μυαλό.» Μου έκανε εντύπωση η αντίληψη που είχε για τον «έρωτα-sex». Δεν έβαζε κανέναν περιορισμό, δεν είχε καμία αναστολή, κανέναν φραγμό και προφύλαξη . Αρνιόταν ακόμα να δεχτεί ότι μπορεί να είναι αυτός... ο επόμενος στόχος! Ότι μπορεί να συμβεί σε αυτόν το κακό, το μοιραίο, το αναπάντεχο. Αυτό που φοβούνται όλοι το AIDS. Εξάλλου όπως μου έλεγε τον ενοχλεί η αίσθηση της «σακούλας» στο πέος του, έτσι αποκαλούσε το προφυλακτικό. Μέχρι το μοιραίο εκείνο βράδυ που μου χτύπησε την πόρτα και ανακοίνωσε το αναμενόμενο για όλους εμάς, αλλά αναπάντεχο για εκείνον. Όλα μονομιάς έγιναν ασπρόμαυρα και τα όνειρα πάγωσαν. Ήταν από τις λίγες φορές στην ζωή μου που δεν μπόρεσα να πω κάτι. Συνειδητοποίησα ωστόσο ότι είναι απλά μια στιγμή που μπορεί να σου χαραμίσει την ζωή. Αυτό το περιστατικό χάραξε ανεξίτηλα την φοιτητική μου ζωή και με τρόμαξε. Με θύμωσε η λογική του ότι δεν μπορεί να είμαι εγώ… Και αν είμαι;;;; Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Μια παγκόσμια ημέρα επισήμανσης θλιβερών στατιστικών. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να γίνει μέρος της καθημερινότητας μας. Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας πως αν δεν προσέχουμε μπορεί κάποια στιγμή το επόμενο θύμα να είμαστε εμείς…..Εγώ προσωπικά αρνούμαι να παίξω την ζωή μου κορώνα γράμματα. Θέλω να αγαπάω γιατί μέσα από την αγάπη μπορώ να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, τουλάχιστον προσπαθώ… να γεύομαι τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις με προφύλαξη.
Κατερίνα Σεφερλή, μουσικός παραγωγός - Δρόμος Fm
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, στα επόμενα 20 χρόνια, το AIDS θα γίνει η τρίτη αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο, μετά την καρδιοπάθεια και το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ναι, είναι εντυπωσιακό... Όχι τόσο όταν το διαβάζεις, περισσότερο όταν το βιώνεις.
Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό, είναι ότι ενώ όλοι είναι ενήμεροι για τις συνέπειες, ενός από τα σημαντικότερα προβλήματα της δημόσιας υγείας, τα θύματα αυξάνονται συνεχώς.
Σε 2 συμπεράσματα μόνο μπορεί να καταλήξει κανείς ή ότι ο πλανήτης παίρνει μέρος σε μια συμπαντική συνωμοσία αυτοκτονίας ή ότι λατρεύουμε να αυτοαναιρούμαστε...
Ακόμα και οι ανταύγειες ενός πλανήτη όμως τον κάνουν πιο λαμπερό, όχι πιο χαζό.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΙΤΕ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ, ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ, ΕΞΑΛΕΙΨΤΕ.
Ο ιός δεν μεταδίδεται από την καθημερινή, κοινωνική επαφή, τη χειραψία, το αγκάλιασμα, το φιλί και τη συνάθροιση ατόμων!
Καιρός, λοιπόν, από την παραπάνω πρόταση, να απομακρύνουμε τον ιό και να κρατήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Για να μεταδίδεται μόνο η αγάπη…
