Ακολουθήστε μας στο Google news
Διαβάστε παρακάτω σχόλια για την έκθεση του Τάσου Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη.
07 Δεκεμβρίου 2009Διαβάστε παρακάτω σχόλια για την έκθεση του Τάσου Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη.
“(…) μια ταινία, τη βλέπεις στο σκοτάδι, στη μεγάλη οθόνη, συντροφιά με άλλους θεατές, σε έναν χώρο αποκλειστικά αφιερωμένο
σε αυτό το σκοπό. ο χώρος της αίθουσας είναι ένα «αλλού»,
προστατευμένος από τον έξω κόσμο με βαριές κουρτίνες, ένας
κλειστός - μητρικός χώρος, γεννήτορας του φανταστικού και
μυθοπλαστικού…”
roger odin, επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
θεωρητικός της επικοινωνίας και των οπτικοακουστικών μέσων
“(…) un film se regarde dans le noir, sur grand
écran, en compagnie d’autres spectateurs, dans un espace
urbain dédié à cet effet. l’espace de la salle est un «ailleurs»
protégé de l’extérieur par de lourdes tentures, un espace
clos (maternel), déjà fictionnel…”
roger odin, professeur émérite à l’ université sorbonne
nouvelle- paris 3, théoricien de la communication,
spécialiste du cinéma et de l’audiovisuel
“(…) επαγγελματα, αρχιτεκτονικά στυλ, κοινωνικές πρακτικές,
ατμόσφαιρες, ένας δημόσιος χώρος και ένας κοινωνικός δεσμός:
ένας ολόκληρος κόσμος που θυμίζει αυτό που υπήρξε στο
παρελθόν-η την εικόνα την οποία δημιουργήσαμε γι’αυτον-αλλα
που μοιάζει να μην υπάρχει πια παρά μόνο μέσα από ένα βλέμμα
νοσταλγίας. η κινηματογραφική αίθουσα ως χαμένος παράδεισος:
ένας θαυμάσιος χώρος που αναπαριστούμε με τη φαντασία…”
laurent creton, καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
des métiers, des architectures, des pratiques, des ambiances,
un espace public et du lien social: tout un monde qui évoque ce
qui fut – ou l’idée que l’on s’en fait – mais qui semble n’exister
plus que dans un regard nostalgie.
le théâtre cinématographique comme paradis perdu:
un espace merveilleux que l’on reconstruit par l’imagination.
laurent creton, professeur à l’université sorbonne nouvelle-paris 3
“(…) οι εικόνες είναι επίσης και αντικείμενα. ξεπροβάλλουν παντού,
όχι μόνο στην οθόνη όπου τις κοιτάζουμε με δέος, αλλά
και καρφωμένες με πινέζες, κομμένες, κολλημένες στραβά,
μεγαλωμένες για διαφημιστικούς σκοπούς, ξεχασμένες σε μια
γωνία. αγγίζει η μια την άλλη και αναμειγνύονται, οι αφίσες με
τα φωτογραμματα, οι πανάγιες με τις πι απ…”
laurent jullier καθηγητής στο πανεπιστήμιο nancy 2
“(…) les images sont aussi des objets.
elles pullulent, non seulement projetées et regardées
avec dévotion, mais aussi punaisées, découpées collées de
travers, agrandies à des fins publicitaires, oubliées dans un
coin. elles se touchent et se mélangent, les affiches avec les
photogrammes, les madones avec les pin-ups…”
laurent jullier professeur à l’université de nancy 2
“(…) άλλες φωτογραφίες μας αποκαλύπτουν τον μικρόκοσμο της
καμπίνας προβολής. καθώς ο αντίλαλος από την αίθουσα φθάνει
μέσα από το διαχωριστικό τζαμί, αφίσες υποδηλώνουν τα χίλια
πρόσωπα του κινηματογράφου. (…)
κι αυτές αναμειγνύονται με πιο προσωπικά ίχνη της
ζωής αυτού που κατοικεί αυτούς τους χώρους: γυμνές γυναικείες
φωτογραφίες, ένα φλιτζάνι, ένα κουτάκι μπύρα, κομμάτια από
φιλμ, εργαλεία της δουλείας (κόλαζα, ψαλίδι, κλειδιά...), μια
θρησκευτική εικόνα…”
giusy pisano αναπληρώτρια καθηγήτρια, πανεπιστήμιο lille 3
“(…) d’autres photographies, nous font découvrir le micro-monde
de la cabine de projection. pendant que les échos de la salle
arrivent par la vitre de séparation, des affiches suggèrent les
mille visages du cinéma.
des traces plus intimes de la vie de celui qui habite ces lieux
s’y mêlent, des photographies de nus de femmes, une tasse,
une cannette de bière, des morceaux de pellicule, des outils
de travail (une colleuse, des ciseaux, des clés …), une icône
religieuse…”
giusy pisano maître de conférences à l’université de lille 3
“(…) στους αντίποδες εντελώς της εικόνας του φιλμ, τόσο μικρής,
υπερβολικά ακίνητης, η «λωρίδα με τα φωτογραμματα», η οποία
δεν υπάρχει παρά μόνο για τον μηχανικό προβολής-τον τεχνίτη
αυτόν που εργάζεται στη σκιά, κλεισμένος στην καμπίνα του με
τις μπομπίνες του.
αλλά ο τεχνίτης αυτός είναι ο μάγος. (…) ως κύριος των μηχανών του,
την χειρίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε η εικόνα, στα χέρια του, παίρνει ζωή, ανάσα,
αποκτά ψυχή (anima).και τι ζωή! (…)
η οθόνη που την υποδέχεται, που την αγκαλιάζει σαν
ιερό μυστήριο αντανακλά αυτή την θεια αποκάλυψη μπροστά
στους άναυδους, γοητευμένους, υπνωτισμένους θεατές…”
philippe dubois καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
“(…) totalement aux antipodes de l’image de la pellicule, si
petite, trop fixe, le «ruban de photogrammes» qui n’existe que
pour le projectionniste – cet artisan de l’ombre, enfermé dans
sa cabine avec ses bobines. mais cet artisan est le magicien. (…)
l’image, sous sa main, prend vie, souffle, âme (anima). et quelle
vie! (…)
l’écran qui l’accueille, qui la recueille même, comme on recueille un
sacrement, l’écran réfléchit cette apparition miraculeuse
devant des spectateurs médusés, fascinés, hypnotisés…”
philippe dubois
Διαβάστε παρακάτω σχόλια για την έκθεση του Τάσου Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη.
07 Δεκεμβρίου 2009Διαβάστε παρακάτω σχόλια για την έκθεση του Τάσου Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη.“(…) μια ταινία, τη βλέπεις στο σκοτάδι, στη μεγάλη οθόνη, συντροφιά με άλλους θεατές, σε έναν χώρο αποκλειστικά αφιερωμένο
σε αυτό το σκοπό. ο χώρος της αίθουσας είναι ένα «αλλού»,
προστατευμένος από τον έξω κόσμο με βαριές κουρτίνες, ένας
κλειστός - μητρικός χώρος, γεννήτορας του φανταστικού και
μυθοπλαστικού…”
roger odin, επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
θεωρητικός της επικοινωνίας και των οπτικοακουστικών μέσων
“(…) un film se regarde dans le noir, sur grand
écran, en compagnie d’autres spectateurs, dans un espace
urbain dédié à cet effet. l’espace de la salle est un «ailleurs»
protégé de l’extérieur par de lourdes tentures, un espace
clos (maternel), déjà fictionnel…”
roger odin, professeur émérite à l’ université sorbonne
nouvelle- paris 3, théoricien de la communication,
spécialiste du cinéma et de l’audiovisuel
“(…) επαγγελματα, αρχιτεκτονικά στυλ, κοινωνικές πρακτικές,
ατμόσφαιρες, ένας δημόσιος χώρος και ένας κοινωνικός δεσμός:
ένας ολόκληρος κόσμος που θυμίζει αυτό που υπήρξε στο
παρελθόν-η την εικόνα την οποία δημιουργήσαμε γι’αυτον-αλλα
που μοιάζει να μην υπάρχει πια παρά μόνο μέσα από ένα βλέμμα
νοσταλγίας. η κινηματογραφική αίθουσα ως χαμένος παράδεισος:
ένας θαυμάσιος χώρος που αναπαριστούμε με τη φαντασία…”
laurent creton, καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
des métiers, des architectures, des pratiques, des ambiances,
un espace public et du lien social: tout un monde qui évoque ce
qui fut – ou l’idée que l’on s’en fait – mais qui semble n’exister
plus que dans un regard nostalgie.
le théâtre cinématographique comme paradis perdu:
un espace merveilleux que l’on reconstruit par l’imagination.
laurent creton, professeur à l’université sorbonne nouvelle-paris 3
“(…) οι εικόνες είναι επίσης και αντικείμενα. ξεπροβάλλουν παντού,
όχι μόνο στην οθόνη όπου τις κοιτάζουμε με δέος, αλλά
και καρφωμένες με πινέζες, κομμένες, κολλημένες στραβά,
μεγαλωμένες για διαφημιστικούς σκοπούς, ξεχασμένες σε μια
γωνία. αγγίζει η μια την άλλη και αναμειγνύονται, οι αφίσες με
τα φωτογραμματα, οι πανάγιες με τις πι απ…”
laurent jullier καθηγητής στο πανεπιστήμιο nancy 2
“(…) les images sont aussi des objets.
elles pullulent, non seulement projetées et regardées
avec dévotion, mais aussi punaisées, découpées collées de
travers, agrandies à des fins publicitaires, oubliées dans un
coin. elles se touchent et se mélangent, les affiches avec les
photogrammes, les madones avec les pin-ups…”
laurent jullier professeur à l’université de nancy 2
“(…) άλλες φωτογραφίες μας αποκαλύπτουν τον μικρόκοσμο της
καμπίνας προβολής. καθώς ο αντίλαλος από την αίθουσα φθάνει
μέσα από το διαχωριστικό τζαμί, αφίσες υποδηλώνουν τα χίλια
πρόσωπα του κινηματογράφου. (…)
κι αυτές αναμειγνύονται με πιο προσωπικά ίχνη της
ζωής αυτού που κατοικεί αυτούς τους χώρους: γυμνές γυναικείες
φωτογραφίες, ένα φλιτζάνι, ένα κουτάκι μπύρα, κομμάτια από
φιλμ, εργαλεία της δουλείας (κόλαζα, ψαλίδι, κλειδιά...), μια
θρησκευτική εικόνα…”
giusy pisano αναπληρώτρια καθηγήτρια, πανεπιστήμιο lille 3
“(…) d’autres photographies, nous font découvrir le micro-monde
de la cabine de projection. pendant que les échos de la salle
arrivent par la vitre de séparation, des affiches suggèrent les
mille visages du cinéma.
des traces plus intimes de la vie de celui qui habite ces lieux
s’y mêlent, des photographies de nus de femmes, une tasse,
une cannette de bière, des morceaux de pellicule, des outils
de travail (une colleuse, des ciseaux, des clés …), une icône
religieuse…”
giusy pisano maître de conférences à l’université de lille 3
“(…) στους αντίποδες εντελώς της εικόνας του φιλμ, τόσο μικρής,
υπερβολικά ακίνητης, η «λωρίδα με τα φωτογραμματα», η οποία
δεν υπάρχει παρά μόνο για τον μηχανικό προβολής-τον τεχνίτη
αυτόν που εργάζεται στη σκιά, κλεισμένος στην καμπίνα του με
τις μπομπίνες του.
αλλά ο τεχνίτης αυτός είναι ο μάγος. (…) ως κύριος των μηχανών του,
την χειρίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε η εικόνα, στα χέρια του, παίρνει ζωή, ανάσα,
αποκτά ψυχή (anima).και τι ζωή! (…)
η οθόνη που την υποδέχεται, που την αγκαλιάζει σαν
ιερό μυστήριο αντανακλά αυτή την θεια αποκάλυψη μπροστά
στους άναυδους, γοητευμένους, υπνωτισμένους θεατές…”
philippe dubois καθηγητής στο πανεπιστήμιο sorbonne nouvelle-paris 3
“(…) totalement aux antipodes de l’image de la pellicule, si
petite, trop fixe, le «ruban de photogrammes» qui n’existe que
pour le projectionniste – cet artisan de l’ombre, enfermé dans
sa cabine avec ses bobines. mais cet artisan est le magicien. (…)
l’image, sous sa main, prend vie, souffle, âme (anima). et quelle
vie! (…)
l’écran qui l’accueille, qui la recueille même, comme on recueille un
sacrement, l’écran réfléchit cette apparition miraculeuse
devant des spectateurs médusés, fascinés, hypnotisés…”
philippe dubois
