Ακολουθήστε μας στο Google news
Kαι να'τη έρχεται πάλι η μελαγχολία των γιορτών...
10 Δεκεμβρίου 2009Kαι να' τη έρχεται πάλι η μελαγχολία των γιορτών...
Με παίρνει αγκαλιά ο Εμπενέζερ Σκρουτζ και με βγάζει βόλτα στις χορτασμένες βιτρίνες της πόλης.
Φωτάκια διατακτικές χαράς
και διαφημίσεις εντολές ευτυχίας
διότι "η ευτυχία είναι απόφαση" - και για τους δύστροπους, η ευτυχία είναι διαταγή.
***
Από τις κατά συνθήκην γιορτές με γλυτώνουν οι νύχτες τους - εκεί πλάι στα φωτάκια απ΄ τις λυχνίες του ραδιοφώνου της παιδικής μου εποχής...
...στον έναν και μοναδικό σταθμό των μεσαίων που πιάνει πιά
ακούω τα σκοτεινά τραγούδια των ουζερί
και άριες
σαν ο αλήτης να κλέβει την καρδιά της πριγκήπισσας
και χάνομαι μακριά απ΄ την αιώνια νεότητα του Χόλυγουντ, πίσω στις θάλασσες του Μόμπυ Ντικ και στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, σε αυτές τις βροχές της Σκωτίας που σμιλεύουν τα σκληρά πρόσωπα των ανδρών για να παρουσιαστούν στρατιώτες στον έρωτα - φτωχέ μου Χίθκλιφ.
Έτσι είναι τα Χριστούγεννα με τον Εμπενέζερ Σκρουτζ - είναι σαν να σε έχει προειδοποιήσει η παιδική σου ηλικία για όσα θα σε στοιχειώσουν με τον ερχομό των ημερών.
Κι έτσι τώρα, όταν παύω να ανασαίνω στον ύπνο μου τα βράδυα, μικρές άπνοιες - αγγέλματα θανάτου, βρίσκουν τον χρόνο να αλλάξουν ρούχα τα όνειρα
και να ανέβουν σε άλλο έργο
άλλης σκηνής
με αυτήν την αμετάφραστη μεταφυσική που προσπαθούν να ξεδιαλύνουν οι γυναίκες παλαιάς κοπής, μανάδες και θείες, αν τυχόν τους αφηγηθείς το όνειρο, πάντα
τρυφερές μη σε τρομάξουν,
πάντα επιφυλακτικές μη δεν δουν τον κίνδυνο και ξαστοχήσουν, πάντα σίγουρες πως ό,τι εν τέλει κι αν συμβεί, αυτές υπό την αιγίδα τους θα μας προφυλάξουν,
γυναίκες πλατειές
απλωμένες μέσα σε όλο το σπίτι,
το χέρι τους παντού, στα κεντητά κουρτινάκια, στο ψήσιμο του καφέ, στα μαλλιά σου
γυναίκες που έκαναν τον έρωτα μία καθημερινή κουβέντα γύρω απ΄ το βραδινό τραπέζι για πράγματα ασήμαντα, όπως ότι ο μικρός χρειάζεται καινούργιο παντελόνι και η μεγάλη
χρειάζεται βοήθεια στα μαθηματικά.
Ένα άρωμα απ΄ το κρασί που πίνει αργά ο άντρας τους είναι στα μάτια αυτών των γυναικών η ομίχλη που φυλάει τον κόσμο απ΄ τον καθρέφτη του -
- μη δεις τις βόμβες που φέρνει σε συσκευασία δώρου στις γιορτές ο Εμπενέζερ Σκρουτζ, τα κομμένα κεφάλια εκείνων που βρέθηκαν στο μάτι της έκρηξης, είναι η κάθε εκατόμβη
μίλια μακριά από τα υποχρεωτικά δώρα των γιορτών, είναι ο Εμπενέζερ Σκρουτζ το Φάντασμα των Χριστουγέννων που φέρνει στους ευτυχείς
το φιλί του Ιμπραήμ,
την αγάπη που χρωστούν στους καταραμένους...
Kαι να'τη έρχεται πάλι η μελαγχολία των γιορτών...
Με παίρνει αγκαλιά ο Εμπενέζερ Σκρουτζ και με βγάζει βόλτα στις χορτασμένες βιτρίνες της πόλης.
10 Δεκεμβρίου 2009Kαι να' τη έρχεται πάλι η μελαγχολία των γιορτών...Με παίρνει αγκαλιά ο Εμπενέζερ Σκρουτζ και με βγάζει βόλτα στις χορτασμένες βιτρίνες της πόλης.
Φωτάκια διατακτικές χαράς
και διαφημίσεις εντολές ευτυχίας
διότι "η ευτυχία είναι απόφαση" - και για τους δύστροπους, η ευτυχία είναι διαταγή.
***
Από τις κατά συνθήκην γιορτές με γλυτώνουν οι νύχτες τους - εκεί πλάι στα φωτάκια απ΄ τις λυχνίες του ραδιοφώνου της παιδικής μου εποχής...
...στον έναν και μοναδικό σταθμό των μεσαίων που πιάνει πιά
ακούω τα σκοτεινά τραγούδια των ουζερί
και άριες
σαν ο αλήτης να κλέβει την καρδιά της πριγκήπισσας
και χάνομαι μακριά απ΄ την αιώνια νεότητα του Χόλυγουντ, πίσω στις θάλασσες του Μόμπυ Ντικ και στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, σε αυτές τις βροχές της Σκωτίας που σμιλεύουν τα σκληρά πρόσωπα των ανδρών για να παρουσιαστούν στρατιώτες στον έρωτα - φτωχέ μου Χίθκλιφ.
Έτσι είναι τα Χριστούγεννα με τον Εμπενέζερ Σκρουτζ - είναι σαν να σε έχει προειδοποιήσει η παιδική σου ηλικία για όσα θα σε στοιχειώσουν με τον ερχομό των ημερών.
Κι έτσι τώρα, όταν παύω να ανασαίνω στον ύπνο μου τα βράδυα, μικρές άπνοιες - αγγέλματα θανάτου, βρίσκουν τον χρόνο να αλλάξουν ρούχα τα όνειρα
και να ανέβουν σε άλλο έργο
άλλης σκηνής
με αυτήν την αμετάφραστη μεταφυσική που προσπαθούν να ξεδιαλύνουν οι γυναίκες παλαιάς κοπής, μανάδες και θείες, αν τυχόν τους αφηγηθείς το όνειρο, πάντα
τρυφερές μη σε τρομάξουν,
πάντα επιφυλακτικές μη δεν δουν τον κίνδυνο και ξαστοχήσουν, πάντα σίγουρες πως ό,τι εν τέλει κι αν συμβεί, αυτές υπό την αιγίδα τους θα μας προφυλάξουν,
γυναίκες πλατειές
απλωμένες μέσα σε όλο το σπίτι,
το χέρι τους παντού, στα κεντητά κουρτινάκια, στο ψήσιμο του καφέ, στα μαλλιά σου
γυναίκες που έκαναν τον έρωτα μία καθημερινή κουβέντα γύρω απ΄ το βραδινό τραπέζι για πράγματα ασήμαντα, όπως ότι ο μικρός χρειάζεται καινούργιο παντελόνι και η μεγάλη
χρειάζεται βοήθεια στα μαθηματικά.
Ένα άρωμα απ΄ το κρασί που πίνει αργά ο άντρας τους είναι στα μάτια αυτών των γυναικών η ομίχλη που φυλάει τον κόσμο απ΄ τον καθρέφτη του -
- μη δεις τις βόμβες που φέρνει σε συσκευασία δώρου στις γιορτές ο Εμπενέζερ Σκρουτζ, τα κομμένα κεφάλια εκείνων που βρέθηκαν στο μάτι της έκρηξης, είναι η κάθε εκατόμβη
μίλια μακριά από τα υποχρεωτικά δώρα των γιορτών, είναι ο Εμπενέζερ Σκρουτζ το Φάντασμα των Χριστουγέννων που φέρνει στους ευτυχείς
το φιλί του Ιμπραήμ,
την αγάπη που χρωστούν στους καταραμένους...
