Ο γνωστός συγγραφές βγήκε στα ΝΕΑ το Σάββατο να μιλήσει για τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου σημειώνοντας πως αυτά δεν βρήκαν ακόμα το αληθινό τους -κατά Χωμενίδη, πάντοτε- νόημα.
06 Ιανουαρίου 2020Θεωρεί λοιπόν ότι με τον Καββαδία και τον Μικρούτσικο, συνέβη κάτι που για αυτόν δεν ήταν παράδοξο: Οσο οι Έλληνες βούλιαζαν στην τρυφηλή ζωή των διορισμών και των επιδοτήσεων, τόσο μεράκλωναν με τον «Σταυρό του Νότου»!
Οι Ελληνες, όπως λέει ο κ. Χωμενίδης, απομακρύνονταν από τον γενάρχη τους Οδυσσέα, «τον άντρα τον πολύτροπο», και οι σχολές του εμπορικού ναυτικού άδειαζαν από σπουδαστές - «πού να θαλασσοπνίγεται το παιδί; ο βουλευτής μας θα τον βολέψει σε γραφείο με σφραγίδες!».
Και συνεχίζει, ανερυθρίαστα, για τον Θάνο Μικρούτσικο: «Στις μουσικές σκηνές οι θαμώνες τρέκλιζαν (βοηθούσε και το αλκοόλ) λες κι είχαν μόλις δέσει το καράβι τους. Ο Θάνος Μικρούτσικος βροντούσε το πιάνο φορώντας κασκέτο καπετάνιου και το κοινό μύριζε στα σινιέ του ρούχα το ψαρόλαδο. Όταν πάλι άλλαζε σκοπό και τραγουδούσε "έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη!", οι αποκάτω αφηνίαζαν, έτοιμοι έμοιαζαν να ξεπαρκάρουν τα τσερόκι τους και να πάνε να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Μιλάμε για μαζική παραίσθηση, η οποία οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία όχι μόνο του κράτους αλλά και της κοινωνίας».
Με άλλα λόγια, κατά τον Χρήστο Χωμενίδη, ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν ένας από τους συνθέτες του σάουντρακ της ελληνικής χρεοκοπίας. Το ακούσαμε και αυτό... Ελπίζει τουλάχιστον ο συγγραφέας - αρθρογράφος «χάρη στην κρίση οι Έλληνες να έχουν απαλλαγεί, σε ένα σημαντικό βαθμό, από τις αυταπάτες τους. Δεν αναζητούν πλέον επαναστάσεις στα όνειρά τους. Δεν πλαισιώνουν κάθε σημαίας τις ιστούς σαν ιδεώδεις -νωθροί στο μυαλό- υποτακτικοί».
Το πιο αστείο όμως και φαιδρό συνάμα, έρχεται προς το τέλος. Τι κι αν έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε ο «Σταυρός του Νότου» και τον έχουν τραγουδήσει γενιές και γενιές; Ο Χρήστος Χωμενίδης θεωρεί πως τα τραγούδια του «μένει να βρουν την αληθινή τους σημασία, το γνήσιο νόημά τους. Να λειτουργούν στο εξής όχι σαν παρηγοριές και σαν φαντασιώσεις. Αλλά ως εγερτήρια».
Δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία και η αυτοπροστασία.
