Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εκτιμήσουμε σε ποιο στάδιο της κρίσης βρισκόμαστε.
18 Μαρτίου 2020Του Δημήτρη Παπαδόπουλου
Για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότεροι δεν ξέρουμε γενικότερα που βρισκόμαστε. Ίσως, και να μην καταλαβαίνουμε καν τι συμβαίνει. ΟΜΩΣ, ως φύσει αισιόδοξος, υποθέτω πως σε λίγες ημέρες, με κάποιο μαγικό τρόπο, λήγει όλη αυτή η περιπέτεια και η Παγκόσμια κοινωνία ξεκινά να λειτουργεί ξανά, προσπαθώντας να διορθώσει όποια ζημιά έγινε ως τώρα.
Η πηγή εσόδων των περισσότερων ΜΜΕ της χώρας είναι φυσικά οι διαφημιστικές καμπάνιες των επαγγελματιών. Μεγάλων εταιριών και μικρότερων επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο. Πώς θα συμπεριφερθούν όλοι αυτοί σε σχέση με την προβολή τους; Θα κάνω μία προσπάθεια για εικασίες.
Παράδειγμα μεγάλης εταιρίας (πχ Volkswagen); Παίρνω σαν παράδειγμα αυτή την εταιρία, μια που ενημέρωσε πως έκλεισε τα Ευρωπαϊκά της εργοστάσια παραγωγής. Στο υποθετικό σενάριο λοιπόν που η κρίση τελείωσε, η πρώτη της μέριμνα είναι σαφώς η κάλυψη της παραγωγής από παραγγελίες σε ανταλλακτικά και αυτοκίνητα (για να μην έχει και ακυρώσεις), ο επανασχεδιασμός των νέων προϊόντων, η μεταφορά, η κάλυψη των χαμένων πάγιων εξόδων, η ασφάλεια της εταιρίας, η επαναδιαπραγμάτευση των υποχρεώσεών της και πολλές ακόμη ενέργειες. Σαφώς και θα μειώσει, ή θα καταργήσει τα κονδύλια που προορίζονταν για προβολή. Αυτό, αλυσιδωτά, θα φτάσει και στα Ελληνικά ΜΜΕ. Ομοίως θα μπορούσα να αναφέρω την Ιταλική βιομηχανία στο σύνολο, τις αεροπορικές εταιρίες, τα τρόφιμα εισαγωγής, και σχεδόν όλη τη γκάμα προϊόντων.
Ακόμη κι αν οι εταιρίες δεν προχωρήσουν σε ακύρωση της προβολής τους, τα Ελληνικά ΜΜΕ «βάζουν τα χέρια τους και βγάζουν τα μάτια τους», χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό τρόπο να δημιουργήσουν πανικό στις μάζες, για εφήμερη θεαματικότητα - ακροαματικότητα. Ελάττωση του διαφημιστικού χρήματος σημαίνει συνέπειες σε ΜΜΕ, Διαφημιστικές και πολλές ακόμη ειδικότητες. Όταν δε, πολλοί όμιλοι ΜΜΕ στηρίζουν τη ρευστότητά τους σε επιχειρηματίες της μεταφοράς αγαθών (και κυρίως εφοπλιστές), το πρόβλημα μεγεθύνεται.
Παράδειγμα τοπικής επιχείρησης. Ας δημιουργήσουμε μία «εύκολη» επιχείρηση, όπως ένα μπαρ: Έχει μείνει τόσο καιρό κλειστό, και θα προσπαθήσει να προβάλλει το άνοιγμά του, και προσωρινά ίσως (με επιφύλαξη) προσπαθήσει να τονώσει το ηθικό, και να προβάλλει το «come back» του. Λέω προσωρινά, διότι αργά ή γρήγορα θα κληθεί να καλύψει τα χαμένα έσοδα και να αντιμετωπίσει και τη δυσπιστία πολλών πελατών από τον προσωρινό συνωστισμό. Και έτσι να μη συμβεί, θα κάνουν ακριβώς το ίδιο και οι ανταγωνιστές του, θα είναι πλέον άσκοπο. Ομοίως με τα ξενοδοχεία, εστιατόρια και όποια επιχείρηση απαιτεί συγκέντρωση κοινού.
Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, αλλά για άλλο ξετύλιγμα σκέψης, αγνοώ τα ηλεκτρονικά μαγαζιά, γιατί, εν τάχει, πιστεύω πως θα ανοίξουν τόσα πολλά, που θα πνιγούν με το σάλιο τους, και θα έχουν την ίδια τύχη με τα Frozen Yogurt προ 8ετίας. Οι μικρότεροι σταθμοί βασίζονται στις τοπικές ή μικρές επιχειρήσεις, και ίσως νομίσουν πως πήραν ανάσα, αλλά εκεί θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Και φυσικά είναι απόλυτα βέβαιο πως θα γίνουν ακόμη περισσότερες περικοπές, ακόμη λιγότερες εκπομπές, ακόμη λιγότερο περιεχόμενο και ενδιαφέρον.
Μία παράμετρος που με φοβίζει επίσης, είναι πως θα ζήσουμε και ένα φαινόμενο που ως τώρα ήταν υπαρκτό και έντονο σε δύο άλλες κατηγορίες δραστηριοτήτων: τα υλικά του ΟΔΔΥ και τους πλειστηριασμούς ακινήτων, τα λεγόμενα «κοράκια». Τα μιντιακά κοράκια θα πιέσουν ακόμη περισσότερο τις καταστάσεις ώστε να αποκτήσουν συχνότητες ή λογότυπα σχεδόν χωρίς κόστος. Και, ίσως να το κάνουν ήδη.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά και η ποιότητα του θεάματος-ακροάματος-αναγνώσματος θα καταποντιστεί, και μέχρι το τέλος του 2020 πολλά αγαπημένα και μη ΜΜΕ θα αναγκαστούν να βυθιστούν στη λήθη.
Μακάρι να κάνω λάθος και να βρεθώ προ εκπλήξεων
