Ακολουθήστε μας στο Google news

Πέρασαν 72 ημέρες καθημερινής ενημέρωσης για την πορεία μιας πανδημίας η οποία γονάτισε τον πλανήτη.

Του Σπύρου Σεραφείμ

Όμως, ο καθηγητής-λοιμωξιολόγος, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας και ο «αρχιτέκτονας» της αντιμετώπισης της κρίσης, Σωτήρης Τσιόδρας, δεν προσκύνησε τον κορονοϊό, αλλά αρκετά φορές λύγισε από συγκίνηση. Το απόγευμα της Τρίτης αποχαιρέτισε το ελληνικό κοινό με έκδηλη και πάλι τη συγκίνηση, διαβάζοντας τους στίχους ενός ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη.

«Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ…
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ…
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω… μερικές φορές…
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν…».

Αυτά είπε και τα πίστευε ο καθηγητής, αυτή η μορφή που δέχτηκε πυρά για πολλά και, ταυτόχρονα, άλλους τόσους επαίνους για τη στάση του, υπηρετώντας σε αυτή τη νευραλγική θέση του υπουργείου Υγείας. Βασικά, έχοντας αναλάβει και το καθήκον να ενημερώνει τον ελληνικό λαό για την πορεία της πανδημίας. Όμως, υπάρχει μια λεπτομέρεια, η οποία, φυσικά, δεν χαλά τα όσα είπε και τα όσα ένιωσε ο κ. Τσιόδρας.

Αυτό το κείμενο, όσο γνωρίζω, δεν ανήκει στον Οδυσσέα Ελύτη και μαζί μου συμφωνούν και τα ellinikahoaxes. Εάν κάποιος πιστεύει πως είναι όντως του Οδυσσέα Ελύτη αυτό το απόσπασμα, να μου πει σε ποια ποιητική συλλογή βρίσκεται για να τη διαβάσω.

Άλλωστε, η δίψα για γνώση και μάθηση δεν σταματά, όπως, αντίστοιχα, και αυτή η μάχη μας με τον κορονοϊό η οποία δεν έχει σημάνει ακόμα το τέλος του πολέμου με δαύτον. Το γράφω και πάλι, το εάν είναι, τελικά, το εν λόγω ποίημα του Ελύτη ή του εξαίρετου φίλου μπλόγκερ, δεν αλλάζει την πραγματική υπόσταση του Σωτήρη Τσιόδρα. Να του πούμε ευχαριστώ, χωρίς εισαγωγικά, με λίγο από τον τεράστιο Ελύτη, αν και στον καιρό του διαδικτύου δεν μπορείς να είσαι βέβαιος – αυτό, λογικά, το είπε ο Καραϊσκάκης: «Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται».