Ακολουθήστε μας στο Google news
Ήταν 8 Ιανουαρίου 1947 όταν γεννήθηκε ο David Bowie, ο χαμαιλέοντας του ροκ. Ή, τέλος πάντων, αυτός ο τύπος που του έχουν προσδώσει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς, όπως «απόλυτο ροκ είδωλο», «χαρισματικό ποπ χαμαιλέοντα». Το πραγματικό του όνομα είναι David Robert Hayward-Jones, τη δεκαετία του ‘60 το άλλαξε σε Bowie.
Η πρώτη απόπειρα να ασχοληθεί με το ροκ έγινε το 1972. Χρησιμοποιώντας το όνομα Ziggy Stardust, έγινε το πρότυπο πολλών μελλοντικών εφήβων οπαδών της πανκ. Πάντως, όποιος επιχειρούσε να κατατάξει τη μουσική του Bowie σε ένα ορισμένο είδος, θα βρισκόταν μπροστά σε μεγάλο δίλημμα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις για τη μουσική του, να καταγράψεις τους δίσκους του, να αγγίξεις αυτόν τον μύθο της μουσικής, να πλησιάσεις τον ίδιο και τις δεκάδες περσόνες που άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια καριέρας.
Κι αυτό δεν το λέω εγώ. Δεκάδες είναι οι μουσικοί που ομολογούν δημόσια τις ισχυρές επιρροές που έχουν δεχθεί από τον Bowie, όχι μόνο όσον αφορά τη μουσική, αλλά και τη σκηνική παρουσία του. Ο «κατασκευαστής της πλαστικής σόουλ», να, άλλο ένα προσωνύμιο, έχει μεταμφιεσθεί σε τόσα διαφορετικά πρόσωπα και έχει αλλάξει κούρεμα άλλες τόσες φορές. Ακόμα πιο δύσκολο για κάποιον που γράφει για εκείνον, είναι το να γράψει κάτι που δεν έχει ειπωθεί. Είναι δυνατόν; Μάλλον όχι.
Για τον ίδιο τον Bowie, πάντως, όλα είναι δυνατά. Βλέπετε, ο αδελφός του, ο Terry, τον έβαλε από νωρίς στα βαθιά, του έδωσε τις καλύτερες βάσεις. Για αρχή, του έδωσε να διαβάσει το βιβλίο του Kerouac «On The Road» και το «Howl» (Ουρλιαχτό) του Ginsberg. Αμέσως μετά, τον έκανε να αγαπήσει τη μουσική και κυρίως την jazz. Τον έβαλε στη διαδικασία να ενδιαφερθεί για τη φιλοσοφία των beat ποιητών.
Ο David τα πήρε όλα αυτά, τα ανακάτεψε στο μυαλό του - με την καλή την έννοια, με τη μουσική ιδιοφυία που τον διακρίνει - και σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ανάλογα με αυτό που ένιωθε, ανάλογα με αυτά που ήθελε να πει, έπαιξε ροκ, ποπ, πανκ, drum ‘n’ bass, σίγουρα ξεχνάω και κάτι, πασπάλισε με breakbeat, ανάμιξε το χορευτικό παραλήρημα των ντραμς με το μπάσο και ζέστανε αυτιά που δεν είχαν μουσικά όρια. Έπαιξε σε ταινίες που αρκετοί τις χαρακτήρισαν φρικτές, την είδε επίτιμο μέλος του art jet-set, έκανε το γάμο του με την Iμάν εξώφυλλο στην αγγλική Bίβλο του κοσμικού κουτσομπολιού, το περιοδικό «Hello», ενώ στο τσακίρ κέφι έριξε και κάτι «ψιλές» στη γυναικούλα του. Έκανε εκθέσεις ζωγραφικής, έκανε παρέα με το τρομερό παιδί της νέας βρετανικής Τέχνης τον Damien Hirst, όπως και με τον Philip Glass, ναι, ο David γούσταρε και την όπερα!
Από τη μουσική του και την έκφρασή του έβγαλε πολλά λεφτά και, βασικά, έκανε μουσική που δεν είχε μόνο εμπορική αξία, αλλά και διαχρονική, έγραψε μουσικές που παίζονται και θα παίζονται σε ραδιόφωνα, ξενοδοχεία, ipod, ακόμα και ασανσέρ.
Το 2000 του έγινε πρόταση να αποδεχθεί τον τίτλο «Commander of the British Empire» και το 2003 να χρισθεί ιππότης. Τις αρνήθηκε και τις 2. Τα τελευταία χρόνια, ο Bowie ασχολήθηκε επίσης με το γράψιμο, τη ζωγραφική, έγινε μέχρι πιστωτική κάρτα! Κατά δήλωσή του έκοψε τα drugs, έκοψε μαχαίρι και το ποτό. Aλλά έτσι είναι. Γερνάς και «μαλακώνεις»! Aν είσαι ροκ σταρ, δηλαδή, γιατί αν είσαι αμετανόητος οπαδός, όπως εγώ, γίνεσαι όλο και πιο γκρινιάρης με κάθε χρόνο που περνάει για τα είδωλα της εφηβείας σου.
Χρόνια πολλά, λεπτέ, λευκέ δούκα!
Πηγές
en.wikipedia.org/wiki/David_Bowie
davidbowie.com
Ήταν 8 Ιανουαρίου 1947 όταν γεννήθηκε ο David Bowie, ο χαμαιλέοντας του ροκ. Ή, τέλος πάντων, αυτός ο τύπος που του έχουν προσδώσει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς, όπως «απόλυτο ροκ είδωλο», «χαρισματικό ποπ χαμαιλέοντα». Το πραγματικό του όνομα είναι David Robert Hayward-Jones, τη δεκαετία του ‘60 το άλλαξε σε Bowie.
08 Ιανουαρίου 2010Ήταν 8 Ιανουαρίου 1947 όταν γεννήθηκε ο David Bowie, ο χαμαιλέοντας του ροκ. Ή, τέλος πάντων, αυτός ο τύπος που του έχουν προσδώσει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς, όπως «απόλυτο ροκ είδωλο», «χαρισματικό ποπ χαμαιλέοντα». Το πραγματικό του όνομα είναι David Robert Hayward-Jones, τη δεκαετία του ‘60 το άλλαξε σε Bowie.
Η πρώτη απόπειρα να ασχοληθεί με το ροκ έγινε το 1972. Χρησιμοποιώντας το όνομα Ziggy Stardust, έγινε το πρότυπο πολλών μελλοντικών εφήβων οπαδών της πανκ. Πάντως, όποιος επιχειρούσε να κατατάξει τη μουσική του Bowie σε ένα ορισμένο είδος, θα βρισκόταν μπροστά σε μεγάλο δίλημμα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις για τη μουσική του, να καταγράψεις τους δίσκους του, να αγγίξεις αυτόν τον μύθο της μουσικής, να πλησιάσεις τον ίδιο και τις δεκάδες περσόνες που άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια καριέρας.
Κι αυτό δεν το λέω εγώ. Δεκάδες είναι οι μουσικοί που ομολογούν δημόσια τις ισχυρές επιρροές που έχουν δεχθεί από τον Bowie, όχι μόνο όσον αφορά τη μουσική, αλλά και τη σκηνική παρουσία του. Ο «κατασκευαστής της πλαστικής σόουλ», να, άλλο ένα προσωνύμιο, έχει μεταμφιεσθεί σε τόσα διαφορετικά πρόσωπα και έχει αλλάξει κούρεμα άλλες τόσες φορές. Ακόμα πιο δύσκολο για κάποιον που γράφει για εκείνον, είναι το να γράψει κάτι που δεν έχει ειπωθεί. Είναι δυνατόν; Μάλλον όχι.
Για τον ίδιο τον Bowie, πάντως, όλα είναι δυνατά. Βλέπετε, ο αδελφός του, ο Terry, τον έβαλε από νωρίς στα βαθιά, του έδωσε τις καλύτερες βάσεις. Για αρχή, του έδωσε να διαβάσει το βιβλίο του Kerouac «On The Road» και το «Howl» (Ουρλιαχτό) του Ginsberg. Αμέσως μετά, τον έκανε να αγαπήσει τη μουσική και κυρίως την jazz. Τον έβαλε στη διαδικασία να ενδιαφερθεί για τη φιλοσοφία των beat ποιητών.
Ο David τα πήρε όλα αυτά, τα ανακάτεψε στο μυαλό του - με την καλή την έννοια, με τη μουσική ιδιοφυία που τον διακρίνει - και σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ανάλογα με αυτό που ένιωθε, ανάλογα με αυτά που ήθελε να πει, έπαιξε ροκ, ποπ, πανκ, drum ‘n’ bass, σίγουρα ξεχνάω και κάτι, πασπάλισε με breakbeat, ανάμιξε το χορευτικό παραλήρημα των ντραμς με το μπάσο και ζέστανε αυτιά που δεν είχαν μουσικά όρια. Έπαιξε σε ταινίες που αρκετοί τις χαρακτήρισαν φρικτές, την είδε επίτιμο μέλος του art jet-set, έκανε το γάμο του με την Iμάν εξώφυλλο στην αγγλική Bίβλο του κοσμικού κουτσομπολιού, το περιοδικό «Hello», ενώ στο τσακίρ κέφι έριξε και κάτι «ψιλές» στη γυναικούλα του. Έκανε εκθέσεις ζωγραφικής, έκανε παρέα με το τρομερό παιδί της νέας βρετανικής Τέχνης τον Damien Hirst, όπως και με τον Philip Glass, ναι, ο David γούσταρε και την όπερα!
Από τη μουσική του και την έκφρασή του έβγαλε πολλά λεφτά και, βασικά, έκανε μουσική που δεν είχε μόνο εμπορική αξία, αλλά και διαχρονική, έγραψε μουσικές που παίζονται και θα παίζονται σε ραδιόφωνα, ξενοδοχεία, ipod, ακόμα και ασανσέρ.
Το 2000 του έγινε πρόταση να αποδεχθεί τον τίτλο «Commander of the British Empire» και το 2003 να χρισθεί ιππότης. Τις αρνήθηκε και τις 2. Τα τελευταία χρόνια, ο Bowie ασχολήθηκε επίσης με το γράψιμο, τη ζωγραφική, έγινε μέχρι πιστωτική κάρτα! Κατά δήλωσή του έκοψε τα drugs, έκοψε μαχαίρι και το ποτό. Aλλά έτσι είναι. Γερνάς και «μαλακώνεις»! Aν είσαι ροκ σταρ, δηλαδή, γιατί αν είσαι αμετανόητος οπαδός, όπως εγώ, γίνεσαι όλο και πιο γκρινιάρης με κάθε χρόνο που περνάει για τα είδωλα της εφηβείας σου.
Χρόνια πολλά, λεπτέ, λευκέ δούκα!
Πηγές
en.wikipedia.org/wiki/David_Bowie
davidbowie.com
