LIKE A LE(A)D ZEPPELIN

LIKE A LE(A)D ZEPPELIN
Ακολουθήστε μας στο Google news

Ήταν 12 Ιανουαρίου 1969 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin. Η «φωτιά», είχε ήδη ξεκινήσει…

12 Ιανουαρίου 2010Ήταν 12 Ιανουαρίου 1969 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin. Η «φωτιά», είχε ήδη ξεκινήσει…

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Ας ξεκινήσουμε με το όνομά τους. Ο Keith Moon, λοιπόν, drummer των Who (εντάξει, σύμφωνα με κάποιους, προσεγγίστηκε από τον Page για να αναλάβει ως drummer στους Zeppelin), σχολίασε πως το γκρουπ που ετοίμαζε ο Page, επρόκειτο να βουλιάξει «like a lead zeppelin». Ωπ! Ωραία ιδέα! To «a» βγήκε για λόγους ευφωνίας και ο Moon, άθελά του, έγινε ο νονός του νέου γκρουπ. Να σας ζήσει, να σας ζήσει! Βέβαια, άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Page επηρεάστηκε από τη συχνά χρησιμοποιούμενη, από τον Keith Moon, φράση «going down like a lead zeppelin», όταν αναφερόταν σε συναυλίες που ήταν τρεις κι ο κούκος. Η αλήθεια μπορεί να είναι κάπου στη μέση.

Οι Zepps, στα πρώτα βήματά τους, διασκεύαζαν γνωστές επιτυχίες, αλλά επιτακτική φάνταζε η ανάγκη ηχογράφησης ενός δίσκου. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1969, καλή ώρα για αυτό το αφιέρωμα, οι Zepps μπήκαν στο studio για το πρώτο τους album, που έφερε τον διόλου εμπνευσμένο τίτλο «Led Zeppelin I». Η έμπνευση, όμως, κρυβόταν σε όλα τα υπόλοιπα. Ηχογραφήθηκε μόλις σε 30 ώρες, σε μια περίοδο 9 ημερών, σε εξωπραγματικό χρόνο δηλαδή. Παραγωγός ήταν ο πολύς Jimmy Page. Αν και ο Robert Plant έγραψε τους στίχους, έμεινε έξω από τα credits γιατί είχε ακόμα συμβόλαιο με την παλιά του δισκογραφική εταιρεία. Σ’ αυτόν τον δίσκο οι Zepps «δανείστηκαν» τραγούδια του Willie Dixon, διασκευάζοντας τα τραγούδια του δηλαδή, αλλά καρπώθηκαν εκείνοι τον τίτλο του συνθέτη. Ακολούθησαν μηνύσεις και, τελικά, το ζήτημα διευθετήθηκε. Το εξώφυλλο του δίσκου, απεικονίζει ένα φλεγόμενο zeppelin κοντά στο New Jersey, ενώ τα πορτρέτα των μελών του γκρουπ, είναι δουλειά του Chris Dreja.

Ο δίσκος θεωρήθηκε ως ένα εξαιρετικό debut album και ανέβηκε κατευθείαν στο top ten των ΗΠΑ. Τα πιο γνωστά κομμάτια του δίσκου είναι το εμπορικό «Good times, bad times», το - προορισμένο για τους Yardbirds – «Dazed and Confused» (εδώ έχουμε το σόλο του Page με δοξάρι βιολιού), το «Babe I'm gonna leave you» σε διασκευή από Joan Baez και, φυσικά, το «Communication Breakdown». Το συγκρότημα έκανε περιοδείες προκειμένου να κάνει promotion σε αυτόν τον δίσκο, οι οποίες περιοδείες αποδείχτηκαν εξαιρετικά παραγωγικές, αφού ηχογράφησαν - σε τέσσερα διαφορετικά studios - τον επόμενό τους δίσκο που έφερε και πάλι τον ευφάνταστο τίτλο Led Zeppelin II που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1969. (Λεπτομέρεια: Ο δίσκος αυτός έγινε αμέσως Νο1 σε Βρετανία και ΗΠΑ - στο Νο1 για 7 εβδομάδες - εκθρονίζοντας το Abbey Road των «σκαθαριών»).

Για τους Zeppelin δεν μπορείς να πεις πάρα πολλά, έχουν γράψει ιδιοχείρως τη μουσική τους καριέρα, με τρόπο εμβληματικό και ανεξίτηλο. Θεωρούνται πρωτοπόροι στη δημιουργία νεώτερων ειδών μουσικής, όπως το χέβι μέταλ και το χαρντ ροκ, ενώ η μουσική τους είχε επιρροές από άλλα είδη όπως η κέλτικη, η σόουλ, τα μπλουζ και το ροκαμπίλι, ενώ οι ίδιοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τις μουσικές ταμπέλες. Σε μία άλλη περίπτωση, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τους περιγράψεις ως μουσικές προσωπικότητες. Το σίγουρο είναι ότι αποτέλεσαν ένα εξαιρετικά δυνατό κοκτέιλ που έβαζε - με τη μυθολογία των στίχων, αλλά και με τη δεξιοτεχνία τόσο του Τζίμι Πέιτζ, όσο και των υπολοίπων μουσικών - σε μια διαφορετική τροχιά τη φαντασία εκατομμυρίων φίλων του ροκ. Όλων εκείνων, δηλαδή, που μιμούνταν κάθε κίνηση του Πέιτζ στην κιθάρα και κάθε τίναγμα του μαλλιού του Πλαντ την ώρα που απέδιδε τις πασίγνωστες κορόνες του σε τραγούδια-ύμνους πλέον, όπως τα «Black Dog», «Stairway To Heaven», «Whole Lotta Love», «Kashmir» και «Dazed And Comfused».

Το 1980 και ενώ μεσολάβησε ο τραγικός θάνατος του Τζον Μπόναμ, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να διαλύσουν το συγκρότημα γιατί δεν ήθελαν να αλλοιωθεί το αρχικό τους σχήμα. Όμως, το Δεκέμβριο του 2007, εμφανίστηκαν - για πρώτη φορά, έπειτα από 19 ολάκερα χρόνια - σε μια μοναδική συναυλία στην Ο2 arena του Λονδίνου, ενώπιον 20.000 θαυμαστών τους. Και κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος των live τους. Αλήθεια, πρέπει να πιστέψουμε ότι έκλεισε;

Διαβάστε περισσότερα
http://en.wikipedia.org/wiki/Led_Zeppelin