Η δημοσιογράφος της Καθημερινής Ξένια Κουναλάκη γράφει για τον πατέρα της Πέτρο που πέθανε χθες.
29 Οκτωβρίου 2020Κάπως υπερβολικό που πέθανε κατά την εθνική μας εορτή και πόσο αταίριαστο για τον Πετραν. Από την άλλη θυμάμαι πάντα πως είχε γυρίσει από την ΝΥ με την κορδέλα που του είχαν περάσει στην παρέλαση της 5ης λεωφόρου, σαν Σταρ Ελλάς κάπως και τι δούλεμα του είχα ρίξει.
Αν με ρωτήσει κάποιος τι μένει αυτό θα έλεγα: η ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τη ζωή, η έλλειψη σοβαροφάνειας μαζί όμως με μια βαθιά ακεραιότητα και την ανιδιοτέλεια, της Αριστεράς (υπάρχει; Ξερωγω, έτσι μου μάθε) να είναι ας πουμε περήφανος που είναι ο φτωχότερος βουλευτής του κοινοβουλίου, όταν δημοσιοποιήθηκαν τα πόθεν εσχες.
Πολλές φορές με ενοχλούσε όλο αυτό, περίμενα να έρθει σπίτι να μου φτιάξει μεσημεριανό κι εκείνος κάπου είχε κολλήσει γιατί «το κόμμα, ο Λεωνιδας, η Μαρία, κλπ»( δεν θυμάμαι, κατέβαζα διακόπτη). Τα γνωστά ψεύτο-τραυματακια των παιδιών των στελεχών της Αριστεράς.
Όταν πέθανε η μαμά, βρέθηκε με ένα παιδί σε εφηβεία φουλ και τα κατάφερε, νομίζω, κάναμε μποντινγκ σοβαρό, με Κανάλι 29 στα ντουζενια του, βρώμικο 89, ματσάκια τις Κυριακές και συζητήσεις περί ΠΑΣΟΚ κλπ.
Τα ίδια και αργότερα με τη Μανου, καμία φορά έκαναν μέτωπο, συνωμοσία σε βάρος μου για να φάνε μαζί τζανκ, να ξενυχτήσουν, να πούνε καφριλικια που θα με εξοργίσουν.
Μια από τις τελευταίες φορές που συναντήθηκαν, η μικρή τον τάιζε κι εκείνος ήταν σαφώς ευτυχισμένος. Κι όποτε του έλεγα το όνομα της, γελούσε πλατιά.
Το τέλος ήταν δύσκολο, η κατάρρευση, αργή και βασανιστική, ένας ωραίος ζωντανός άνθρωπος να εξατμίζεται σιγά σιγά αλλά θυμάμαι κάτι που μου είχε πει πολλά χρόνια πριν κι αυτό κρατάω: «έχω ζήσει τόσο ωραία ζωή που δεν με νοιάζει να πεθάνω αύριο».
Πέθανε λοιπόν σήμερα, ο Πετραν κι ο τύπος που τον πρόσεχε έκλαιγε με λυγμούς γιατί λίγο πριν γίνει αυτό τον φώναξε και του είπε «σ ευχαριστώ για όλα». Κι αυτό είναι ταιριαστό για τον μπαμπά μου.
ΥΓ. Δεν θα γίνει κηδεία, θα γίνει αποτέφρωση γιατί είχε δώσει μάχη γι’ αυτό. Επίσης μια από τις τελευταίες ειδήσεις που του είπα (εκτός από τα σκορ της ΑΕΚ και τα εσωτερικά της «Κ», τα οποία ψοφούσε να μαθαίνει) ήταν η καταδίκη της ηγεσίας της ΧΑ, που ήταν και μια ηθική δικαίωση για τον ίδιο.
