«Αρρωστες καταστάσεις»

«Αρρωστες καταστάσεις»
Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο Γιώργος Παπαχρήστος στα σημερινά ΝΕΑ, στη στήλη του, γράφει μεταξύ άλλων και για το Twitter.

30 Ιανουαρίου 2021

«Εποχές του μίσους, μαύρες εποχές. Εποχές εχθρικές, όπου κυριαρχεί το μίσος, η βούληση για εκδίκηση, η ‘‘ευχή’’ να πάθεις κακό, ακόμη και το μεγαλύτερο- να σε βρει ο θάνατος. ‘‘Ευχή’’ για σένα, για τους δικούς σου, για την οικογένεια, τα παιδιά σου. ‘‘Ευχή και κατάρα’’. Πώς κατάντησε αυτός ο κόσμος έτσι; Πώς μεταμορφώθηκε αυτή η κοινωνία σε μια κοινωνία λεπρών στο μυαλό; Σε μια Σπιναλόγκα, όπου κανείς δεν χρωστάει καλό λόγο για κανέναν, όλα είναι ‘‘ίσιωμα’’, και τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την εικόνα;
Απορώ και εξίσταμαι.
Βέβαια πάντοτε υπήρχε και ο φθόνος, και η κακία και το κουτσομπολιό και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση και οι ύπουλες κινήσεις, και οι ‘‘άρρωστες’’ συνθήκες και καταστάσεις. Αλλά σε τέτοιο βαθμό, ποτέ.

Το βιώνω εδώ και μερικές μέρες, με την υπόθεση της αγωγής του ενός εκατομμυρίου που απαιτεί από εμένα ο ‘‘ακατονόμαστος’’ ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Έκανα την Τρίτη το μεσημέρι μια ανάρτηση στο Twitter αναγγέλλοντας ότι παρέλαβα την αγωγή και πως ο περί ου ο λόγος αστέρας της πολιτικής θεωρώ ότι έκανε μεγάλο λάθος που την κατέθεσε. Ποια ήταν η συνέχεια; Εκατοντάδες μηνύματα θαυμαστών του κυρίου αυτού, τα οποία με χολερικά σχόλια και κάθε είδους βρισιά, ‘‘ευχή και κατάρα’’ επιχείρησαν να ‘‘παρέμβουν’’ στην υπόθεση, υιοθετώντας εκ προοιμίου τους δικούς του ισχυρισμούς και παραβλέποντας το μείζον: ότι ο άνθρωπος επιχειρεί να φιμώσει την ελευθερία του Τύπου, και να δολοφονήσει την προσωπικότητα ενός δημοσιογράφου, εξοντώνοντάς τον ηθικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αυτή η κραυγαλέα επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα δεν τους είπε τίποτε. Την κατάπιαν ωσάν να επρόκειτο για κάτι απολύτως φυσιολογικό.

Το χειρότερο όμως είναι ότι παρέβλεψαν το μείζον. Που είναι το καθήκον όλων προς υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας, της συνταγματικά κατοχυρωμένης ελευθεροτυπίας, και του δικαιώματος της δημοσιογραφικής κριτικής στην εξουσία, την όποια εξουσία, τυφλωμένοι από το έλασσον, ήτοι το μίσος για τον άνθρωπο που στοχοποίησε ο ηγέτης του κόμματός τους».