Ακολουθήστε μας στο Google news

Οι κόντρες καλά κρατούν...

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Μία συνέντευξη με τον δημιουργό ενός από τα πιο αμφιλεγόμενα άλμπουμ των τελευταίων ετών. Γι αυτό το εξαιρετικό «Πέρα από τη θάλασσα». Προσωπικά, μου κάνει εντύπωση, πόσες φορές συνεχίζω να το ακούω. Συνήθως τα καινούργια άλμπουμ έχουν διάρκεια ζωής λίγων, ελάχιστων ημερών, περνάμε κατευθείαν στα ακόμα πιο καινούργια που ακολουθούν (κάθε Παρασκευή έχουμε πλήθος νέων δίσκων να ακούσουμε και να διαχειριστούμε). Εδώ, λίγο, κόλλησα.

Μίλησα λοιπόν με τον Παύλο αναλυτικά για το άλμπουμ και τον ίδιο τον Μαρκόπουλο. Θα τα διαβάσετε όλα το Σάββατο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Λέει και για το πως αντιμετώπισε ο συνθέτης το άλμπουμ, πως αντιμετώπισε τις διασκευές όταν τις άκουσε. Είπαμε πάρα πολλά με τον Παυλίδη, τόσα που κάποια έμειναν απ' έξω (όπως αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω). Να σημειώσω κάτι ωστόσο που είναι πολύ σημαντικό: ο Μαρκόπουλος, αν και σπουδαίος, εδώ και χρόνια βρίσκεται στο περιθώριο. Δεν κερδίζει την αναγνώριση που του αξίζει. Για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Ο Παυλίδης τον ξαναφέρνει στο προσκήνιο. Μακάρι να υπάρχουν κι άλλες τέτοιες αφορμές για τον μεγάλο, από κάθε άποψη, Γιάννη Μαρκόπουλο.

Ήταν πρωτοποριακό τότε να προσθέτει κάποιος παραδοσιακά στοιχεία στη μουσική του;
Δεν πιστεύω ότι ο Μαρκόπουλος τα χρησιμοποιεί για να κάνει κάτι πρωτοποριακό. Νομίζω πως τα χρησιμοποιεί γιατί τα αγαπάει και τα πιστεύει. Ότι το αποτέλεσμα είναι πρωτοποριακό έχει να κάνει με τον τρόπο που τα χρησιμοποιεί και τα χειρίζεται. Το ίδιο ισχύει σήμερα και με τα ηλεκτρονικά μέσα. Ο τρόπος και η κατεύθυνση έχουν σημασία.

Το πιο πιθανό πάντως είναι ο περισσότερος κόσμος να ακούσει αποσπασματικά τα κομμάτια και όχι ολόκληρο το έργο ώστε να καταφέρει να μπει στον κόσμο του..
Πολύ περισσότερος κόσμος απ' ότι φανταζόμαστε ακούει τον Μαρκόπουλο. Και σίγουρα δεν είμαι μόνο εγώ εκείνος που συμβάλει, ας πούμε, στο να τον ανακαλύψει και κάποιο πιο νεαρό κοινό. Έτσι κι αλλιώς εκ των πραγμάτων αποσπασματικά περιγράφεται το έργο του στο δίσκο που φτιάξαμε.

Ένας που παίζει και ακούει ροκ μπορεί να έχει σημείο επαφής με τον Μαρκόπουλο;
Δεν είναι τυχαία η παρουσία του Παύλου Σιδηρόπουλου ανάμεσα στους ερμηνευτές του. Αρκετοί φίλοι μου που δοκιμάσαν να παίξουν τραγούδια του έχουν οραματιστεί εκδοχές δικές τους. Πάντως δεν πιστεύω ότι έκανα μια παραδοσιακή ροκ προσέγγιση στο έργο του.

Αλήθεια είναι αυτό. Μόνο ροκ δεν τη λες την προσέγγιση. Κάποιοι θεωρούν ότι ο Μαρκόπουλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες, εφάμιλλος του Μίκη και του Μάνου.
Σε αυτό το πάνθεον ανήκει. Οι συγκρίσεις ειδικά εδώ δεν έχουν κανένα νόημα.