Ακολουθήστε μας στο Google news

«Η Μπαλάντα των ανίδεων και καλών» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του Γιάννη Μπασκόζου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Συνέντευξη στον Ηλία Σελιμά

Είναι η ιστορία μιας παρέας στο Παγκράτι γύρω από το νεανικό συγκρότημα Athens Pistols σε μια μεταιχμιακή εποχή και σε μια μεταβατική ηλικία για τα μέλη της.
Καταστάσεις που διαιωνίζονται δηλαδή σε κάθε γενιά και αλλάζουν. Το πως και το γιατί μένει σε εμάς να το προσδιορίσουμε και να βρούμε, όχι μόνο τι πήγε στραβά (δεν μπορεί να έχουν πάει όλα στραβά δεν συμφωνείτε;), αλλά και τι πήγε καλά. Ξεκάθαρο μήνυμα κατά την γνώμη μου που πια θυμόμαστε και δεν βιώνουμε τα μπλουζ της άγριας νιότης. Μιλήσαμε με τον Γιάννη Μπασκόζο, και σας συστήνουμε το βιβλίο ανεπιφύλακτα,

Ποιο είναι το ρεφρέν της Μπαλάντας των ανίδεων και καλών;
And when the broken people
Living in the world agree
There will be an answer
Let it be
Το τραγουδούν (το ρεφρέν από το Let it be των Beatles) οι φίλοι, πάνω από το μνήμα, αποχαιρετώντας έναν «αφελή και αθώο» από τη βασική παρέα τους.

Οι παρέες προλαβαίνουν πια να συνειδητοποιήσουν τις εκάστοτε αλλαγές;
Οι παρέες των νέων ανθρώπων, όπως οι ήρωες στο βιβλίο μου, ζουν το παρόν, αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Η συνειδητοποίηση έρχεται αργότερα όταν μπαίνουν στην αγορά εργασίας και αναγκάζονται να λάβουν υπόψη τους τις κοινωνικές συμβάσεις. Υπάρχουν και νέοι που συνειδητοποιούνται νωρίς και άλλοι που μένουν για πάντα νέοι, αλλοίμονο κάποτε παλιμπαιδίζοντας.

Μπορείτε να προσδιορίσετε τις αλλαγές που έχουν επέλθει και επιδράσει στις παρέες του τότε;
Οι τότε ήρωες σήμερα έχουν μεγαλώσει. Αλλά η νεότητα θα είναι πάντα το καταφύγιό τους, ίσως οι πιο ζωντανές σελίδες τους.

Πια ανάγκη γέννησε την έμπνευση σας για τη συγγραφή της «Μπαλάντας των ανίδεων και καλών»;
Να ολοκληρώσω μια εικόνα για μια εποχή που με είχε απασχολήσει και σε προηγούμενα διηγήματά μου. Ήταν μια μεταβατική εποχή (λίγο πριν το τέλος και λίγο μετά την δικτατορία), όπου όλα επρόκειτο να αλλάξουν. Οι ήρωες μου τις διαισθάνονται αλλά δεν ξέρουν τι είδους θα είναι αυτές οι αλλαγές που έρχονται. Από την άλλη ήθελα να υμνήσω κατά κάποιον τρόπο την ακατανίκητη γοητεία της νεότητας.

Κατά την γνώμη σας υπάρχουν πια στέκια όπως το Κύτταρο, το Galaxy Bar, ο Λέτζος, το Pastry Family;
Σίγουρα υπάρχουν σημερινά στέκια άλλου είδους, σε όλες τις μορφές, αν και το διαδίκτυο έχει αντικαταστήσει εν πολλοίς τη ζωντανή φιλική ατμόσφαιρα της παρέας.

Υπάρχουν πια γειτονιές ή έχουν χάσει την ταυτότητα τους;
Νομίζω σε κάποια μέρη της Αθήνας υπάρχουν, με την έννοια ότι σχηματίζονται παρέες ανθρώπων, νεότερων κυρίως, οι οποίοι ζουν την ηλικία τους μέσα σε αυτές. Αν και όπως φαίνεται τα κοινωνικά δίκτυα είναι οι νέες γειτονιές.

Πόσο επαναστατική διάθεση έχουν οι νέοι της εποχής μας;
Σε κάθε εποχή υπάρχει μια επαναστατική διάθεση σαν ρεύμα που διαπερνά τους νέους. Ανεξάρτητα αν αφορά πολλούς ή λίγους και πως εκφράζεται σε κάθε εποχή και σε κάθε γενιά. Τότε ήταν η ανάγκη για προσωπική και κοινωνική ελευθερία, η δίψα για τις νέες τέχνες, η ανάγκη να συνδεθείς με τα νεανικά κινήματα (Μάης ΄68, κίνημα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ, χίπις κ.ά) των άλλων χωρών. Ίσως οι σημερινοί επαναστάτες έχουν οράματα που δεν μπορούμε να τα προσδιορίσουμε όσοι έχουμε απομακρυνθεί από την εποχή τους.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα της εποχής μας;
Πολύ πληροφόρηση- λίγη γνώση. Μεγάλη ελευθερία επιλογών – λίγη αυτογνωσία. Ζούμε με πολλούς μαζί αλλά είμαστε μοναχικοί.

Σε ποιους απευθύνεται «Η Μπαλάντα των Ανίδεων και Καλών»;
Νομίζω σε όλους. Δεν απευθύνεται σε ειδικό κοινό. Πιθανολογώ ότι και οι παρέες του ‘80 ή του 90 θα έχουν ανάλογες εμπειρίες και αναμνήσεις. Απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να σκεφτούν πάνω στο θέμα της νεότητας, σε χρόνια που τους σημάδεψαν, που είτε παραμένουν λαμπερά είτε θαμπά δεν παύουν να τους έχουν καθορίσει.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;
Πρώτα έγινα καλός, δηλαδή συστηματικός αναγνώστης, μετά άρχισα να γραφώ κριτικές σε διάφορα περιοδικά. Πολύ αργότερα άρχισαν να σχηματίζονται ιστορίες στο μυαλό μου που με πίεζαν να ειπωθούν.

Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια για το μέλλον;
Ας το αφήσουμε για αργότερα.