Μία ιστορία από το Twitter για τα Τέμπη, για το έγκλημα στα Τέμπη.
29 Φεβρουαρίου 2024Και είναι μία ιστορία που τη διηγείται, σπαραχτικά, ο κομπλεξιKabouro, ο @Mikrokabouro, δηλαδή. Την παραθέτουμε αυτούσια και εννοείται πως συμφωνούμε 100% με τον επίλογό του.
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023. γυρίζω από τη δουλειά, τρώω και μπαίνω discord και μπαίνουν και κάτι φίλοι να πούμε καμιά μλκια και να παίξουμε κάνα παιχνίδι μαζί. Είμαστε 4αδα και κάποια στιγμή εκεί που μιλάμε λέμε αν θα είμαστε 5αδα να παίξουμε τίποτα, βλέπουμε ότι ο Βάιος είναι online.
Του στέλνουμε μνμ αλλά δεν απαντάει, ο μπούφος είχε ξεχάσει το πισι ανοιχτό. είχε κατέβει το ΣΚ Αποκριών στην Αθήνα, κάτι που λέγαμε πόσο καιρό πριν, στέλναμε συνέχεια μνμ τι θα ντυθούμε και πως θα το φτιάξουμε. Τελικά αποφάσισε αγάλματα και τελευταία στιγμή εγώ άλλαξα σε Ted Lasso.
Είχε κουβαλήσει τα χαρτόνια, μπογιές με το τρένο το Σάββατο που κατέβηκε, βρεθήκαμε σε ένα σπίτι φίλου, ντυθήκαμε και βγήκαμε. για μας οι Απόκριες τα τελευταία 20 χρόνια ήταν το super bowl, συζητήσεις για εβδομάδες, προετοιμασία, ντύσιμο, όλα diy. το γουστάραμε όσο δεν πάει.
Είχα ξεχάσει με ποιο τρένο θα έφευγε και επειδή είχε φτάσει 8μιση αναρωτιόμασταν ποτέ φτάνει Θεσσαλονίκη. κάνουμε ένα διάλειμμα και χαζεύω λίγο τα νέα και βλέπω ότι το μεσημεριανό δρομολόγιο είχε τριες ώρες καθυστέρηση οπότε του στέλνω viber αν είναι σε αυτό. «στο επόμενο» λέει, «καλά είσαι» λέω.
Το μήνυμα το έστειλα 23:06, παραδόθηκε σίγουρα αλλά αν το διάβασε δεν το ξέρω γιατί εκεί στα Τέμπη το σήμα δεν είναι και τόσο καλό, μπορεί να το διάβασε και να μην πήρα αναφορά μπορεί όχι, το σίγουρο είναι ότι το τελευταίο πράγμα που του είπα είναι πως «καλά είναι σε αυτό το τρένο».
Ένα τέταρτο αργότερα αυτό το τρένο συγκρούστηκε μετωπικά με άλλο. εγώ νομίζω είχα ήδη πάει για ύπνο, ήμουν κουρασμένος από το 3ημερο, δεν περίμενα να απαντήσει, λέω «θα τα πούμε αύριο», να μου πει τι έγινε με την καθυστέρηση. δεν είδα έκτακτα στις ειδήσεις, δεν είδα τίποτα.
Τελικά «αύριο» με πήρε κατά τις 7 παρά ένας φίλος. ξέρεις ότι τέτοια ώρα για να χτυπάει το τηλέφωνο κάποιος έχει πεθάνει, δεν υπάρχει άλλος λόγος.
Ένα χρόνο μετά νομίζω ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι άκουσα σε αυτό το τηλεφώνημα, «έγινε σύγκρουση, αγνοείται». ε, ήξερα...
Δεν έχει περάσει μία μέρα από τότε που να μην σκέφτομαι το τελευταίο μνμ που έστειλα, που του λέω στην ουσία τι τυχερός που είναι σε αυτό το τρένο. ή που να μην σκέφτομαι τι θα γινόταν αν του έλεγα να πάμε Καρδίτσα για Απόκριες όπως συνήθως. Ούτε θα περάσει.
«γαμώ το σπίτι τους»
