Ο εμπνευστής και συμπαραγωγός του ιστορικού «Μονογράμματος» της ΕΡΤ.
02 Ιουλίου 2024Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δημόσιας τηλεόρασης, ο Γιώργος Σγουράκης, «έφυγε» από τη ζωή. Πρόκειται για τον εμπνευστή και συμπαραγωγό, μαζί με τη σύζυγό του Ηρώ Σγουράκη, της εκπομπής «Μονόγραμμα», εκ των μακροβιότερων τόσο της ΕΡΤ όσο και της ελληνικής τηλεόρασης γενικότερα, που μετρά 42 χρόνια στον αέρα.
Κι έφυγε από τη ζωή με μεγάλο παράπονο για την ΕΡΤ και την τωρινή της Διοίκηση. Θα τα πούμε αναλυρικά τις επόμενες ημέρες.
Παρακάτω το αποχαιρετιστήριο post του γιού του Γιώργου Σγουράκη, Στέλιου, στα social media:
Άδεια η καρέκλα σου από χρόνια μα πάντα ήλπιζα να ξανάρθεις...Πήγαινε τώρα να βρεις τη μάνα, την αγαπημένη σου Ηρώ, και τους φίλους σου, τον Βαγγέλη, τον Βασίλη κι όλη την παρέα, που σίγουρα σε περιμενουν. Πήγαινε γιατί εδώ ο κοσμος έχει γεμισει τσογλάνια πατέρα, όπως κάποτε σου έλεγε κι ο Τσαρούχης. Κοιτάνε να καταστρέψουν και να εξαφανίσουν το έργο σου γιατί εσένα σε έτρεμαν και δεν τολμούσαν να σε αντιμετωπίσουν στα ίσα, μα τώρα σε παραμερισαν όταν σ' αισθανθηκαν λαβωμένο από την αρρωστια, κι αυτό σε πλήγωσε βαθιά. Αυτό περίμεναν χρόνια. Βαριά η κληρονομιά που αφήνεις σε μας αλλά συνάμα και το χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα της καταγραφής και διάσωσης του πολιτισμού αυτού του τόπου, όπως κάνατε με την Ηρώ για σχεδόν πενήντα χρόνια... μιαν ολόκληρη ζωή.
Καλό κατευόδιο πατέρα.
Τον Γιώργο Σγουράκη αποχαιρέτησε και η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, με κείμενό της:
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη και παραγωγό, Γιώργο Σγουράκη. Ο Γιώργος Σγουράκης, υπήρξε πρωτοπόρος της ανανέωσης του ντοκιμαντέρ, με κορυφαία την πολυβραβευμένη εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης «Μονόγραμμα» μια από τις σημαντικότερες σειρές ντοκιμαντέρ, που κάλυψε επί δεκαετίες όλες τις εκφάνσεις του ελληνικού πολιτιστικού τοπίου, με τη συνεργασία δεκάδων νέων Ελλήνων σκηνοθετών υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση τόσο του ίδιου του Γιώργου Σγουράκη όσο και της γυναίκας του Ηρώς Σγουράκη. Ο θάνατος του μας γεμίζει συγκίνηση και υπογραμμίζει ένα ανεκπλήρωτο κενό στο χώρο του ελληνικού Πολιτισμού.
